Με το νόμο Σιούφα (2084/92) η ΝΔ ανάγκασε όσες γυναίκες μπαίνουν στην παραγωγή (στον ιδιωτικό τομέα) μετά την 1/1/93 να δουλεύουν τουλάχιστον μέχρι τα 65 τους χρόνια για να μπορέσουν να πάρουν σύνταξη. Με το νόμο Ρέππα (3029/02) το ΠΑΣΟΚ ανέβασε τα όρια ηλικίας στα 67, μιλώντας για δήθεν «εθελοντική» παραμονή στην εργασία. Κι οι δύο εξίσωσαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών προς τα πάνω. Κατάργησαν την πενταετή διαφορά στη συνταξιοδότηση των γυναικών, που αποτελούσε κατάκτηση στο πλαίσιο των θετικών ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών, μέσα σε μια ανισότιμη κοινωνία.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ξεπερνούν κάθε όριο. Η ΝΔ έχει φτάσει στο σημείο να διαφημίζει ότι θα δίνει στις έγκυες ένσημα κατά τη διάρκεια των 9 μηνών της κύησης και 12 μηνών μετά («θεσμοθέτηση της μητρότητας ως κοινωνικής θητείας» το λένε). Ομολογούν απροκάλυπτα πως η πολιτική τους δεν εξασφαλίζει σταθερή εργασία με δικαιώματα στις γυναίκες κι από πάνω λανσάρουν τον εμπαιγμό αυτό ως «μέτρο στήριξης»..!

Στον τομέα της Πρόνοιας, τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού είναι τα εξής:

Για να «εξισορροπήσει» η γυναίκα τις οικογενειακές και τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, το ΠΑΣΟΚ προτείνει ανάμεσα σ' άλλα την κατασκευή υποδομών βρεφονηπιακής φροντίδας με ΣΔΙΤ, δηλαδή ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης. 'Η, δημιουργία συνεταιρισμών γονέων. Αντίστοιχες είναι κι οι προτάσεις και της ΝΔ, που κάνει λόγο για «άτυπη οικογενειακή εργασία», «ευέλικτα» δίκτυα υπηρεσιών πρόνοιας κλπ.

Μόνο το ΚΚΕ μιλά καθαρά και σταράτα και διεκδικεί δωρεάν, αποκλειστικά δημόσια και υψηλής ποιότητας Πρόνοια. Διαφωνώντας κατηγορηματικά με την εμπορευματοποίηση της Πρόνοιας όχι μόνο γιατί συνεπάγεται οικονομική αιμορραγία για τη λαϊκή οικογένεια. Αλλά και γιατί κανένας ιδιώτης δεν πρόκειται ποτέ να νοιαστεί για την παροχή υπηρεσιών με την απαραίτητη επιστημονική και εξειδικευμένη ποιότητα. Αναζητούν, σε βάρος της ποιότητας, το μέγιστο δυνατό κέρδος. Για παράδειγμα, με ανεπαρκώς ή πρόχειρα εκπαιδευμένο ή προσωρινά απασχολούμενο προσωπικό όχι μόνο δεν υπάρχει εγγύηση για την ασφάλεια του αποτελέσματος, αλλά πληθαίνουν και οι κίνδυνοι...