Του ΣΤΑΘΗ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Το ίδιο το θέμα της πρώτης σελίδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ωραία διαδήλωση: Δύο εκατομμύρια δικαιούχοι έξω από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας να ζητάνε αυτό που επώνυμα δηλώνει ο Αλογοσκούφης ότι τους ανήκει: τα χίλια ευρώ. Εκεί, να δει ο Ρουσόπουλος τι πάει να πει «πολιτική βία». Ξεφτίλες!

Να 'τανε, όμως, το μόνο ευτράπελο... Οταν φτάνει η ΠΑΣΠ να ψηφίζει τη φοιτητική παράταξη του Συνασπισμού, βλέποντας σ' αυτήν ένα καλύτερο ΠΑΣΟΚ, τα πράγματα δεν είναι μόνο για γέλια. Δηλώνουν... Οχι μόνο σοσιαλδημοκρατική συνάφεια, αλλά και την επερχόμενη νέα πολιτική απάτη.

Κατά τ' άλλα: Καλοί συνάδελφοι μελετούν τα δεδομένα, γράφουν με αγωνία για το προφανές, αλλά μόλις φτάνουν στο «διά ταύτα» κάνουν κωλοτούμπες. Οπως ότι τα παιδιά εθελοντικά βγαίνουν εκτός παραγωγής. Δεν είναι έτσι. Κανείς δεν επιλέγει να είναι άνεργος, κανείς δεν επιλέγει το κλειστό δωμάτιο, κανείς - ειδικά ένα παιδί - δεν επιλέγει την ασφάλεια του σπιτιού της μαμάς. Ενα σύστημα τούς πετάει έξω, για να μπορεί να τους έχει πιο κάτω και από φτηνούς. Και οι αστικές κυβερνήσεις δεν κωφεύουν στο πρόβλημα, συμβάλλουν στη δημιουργία του, γιατί είναι και αυτό μέρος της δουλιάς τους.

Οσο, λοιπόν, δε μιλάμε για το σύστημα που παράγει το έγκλημα, θα αφήνουμε το χώρο ανοιχτό για να αναπτύσσει τις μπούρδες του κάθε Alexis, που - πέρα από την αγιογραφία ενός δυνάστη - ψάχνει να βρει και λύση στο «μυστήριο», γιατί ένα πρώτο στέλεχος του ιμπεριαλισμού είχε ενεργητικό ρόλο στη σφαγή στο Ιράκ. Δηλαδή, θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς;

Ασχετο: Ωρα να μας πούνε ότι στη Βαγδάτη νιώθει πιο ασφαλής από την Αθήνα ο πρέσβης... Απλά, αφήνει καλή μαγιά πίσω του ο άνθρωπος και πάει για ανώτερα.