Οταν αρχίζουν τα δύσκολα, λύνεται και η γλώσσα. Κάπως έτσι ξεφεύγουν και μερικές αλήθειες. Διότι να είναι ο πρωθυπουργός εκείνος που, ουσιαστικά, ομολογεί ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ αποβαίνει σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας (!), μάλλον σε εκείνα που... του ξέφυγαν θα πρέπει να συμπεριληφθεί. Ιδού, λοιπόν, δυο τοποθετήσεις του Κ. Σημίτη, αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Γερμανό καγκελάριο Σρέντερ.

1ο "Δεν πρέπει να δούμε μόνο τις αποδόσεις και τα χρήματα εκ μέρους της ΕΕ προς την Ελλάδα και τι εν πάση περιπτώσει εισρέει από τη Γερμανία και τα άλλα κράτη προς την Ελλάδα, αλλά πρέπει να δείτε και ποιο είναι το εμπορικό ισοζύγιο. Δηλαδή θα πρέπει να διαπιστώσετε ποια είναι η ανάπτυξη και η εξέλιξη του εμπορίου μεταξύ των κρατών... Εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι πως στις αναπτυγμένες χώρες το όφελος της ροής χρημάτων λόγω εμπορίου είναι τεράστιο. Αυτό είναι ένα ηθελημένο αποτέλεσμα της κοινής εσωτερικής αγοράς, το οποίο έχει εξάλλου αναγνωριστεί.... Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και αυτό το αποτέλεσμα και μάλιστα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η εσωτερική αγορά βοηθά τόσο τη Γερμανία όσο και όλες τις άλλες αναπτυγμένες χώρες". Το παραπάνω εκτενές απόσπασμα είναι η απάντηση που έδωσε ο Κ. Σημίτης όταν ρωτήθηκε για την πρόθεση της Γερμανίας να περικοπούν τα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού. Και η ομολογία που προκύπτει είναι διπλή: Πρώτη ομολογία, ότι τα περί "θετικού" - για την Ελλάδα - ισοζυγίου μεταξύ εισροών και εκροών της χώρας στα πλαίσια της ΕΕ είναι, επιεικώς, "φούμαρα" των εκάστοτε κυβερνώντων. Διότι όταν μετρηθεί το σύνολο των οικονομικών δεδομένων που απαρτίζουν τις σχέσεις της Ελλάδας με την ΕΕ προκύπτει το εξής: Κάθε μια δραχμή που μας δίνουν με τη μορφή "πακέτων", "επιδοτήσεων" κλπ., την πληρώνουμε... τρεις δραχμές λόγω της εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια της κοινής εσωτερικής αγοράς. Δεύτερη ομολογία: Τόσα χρόνια το ΚΚΕ αποδεικνύει πώς το εμπορικό ισοζύγιο, αν συγκριθεί με τις κοινοτικές επιδοτήσεις, είναι δηλωτικό της αφαίμαξης που υφίσταται η Ελλάδα από την ΕΕ, αλλά οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι συγκρίνει... ανόμοια πράγματα. Τώρα, που ο κ. πρωθυπουργός βρέθηκε σε δύσκολη θέση, αναγκάστηκε να παραδεχτεί το... σχετικόν του πράγματος.

2ο "Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, υπάρχουν μεγάλα σχέδια, μεγάλα προγράμματα, τα οποία πραγματοποιούνται από μεγάλες εταιρίες. Για παράδειγμα, η κατασκευή του νέου διεθνούς αεροδρομίου της Αθήνας, το οποίο κατασκευάζεται κυρίως από τη γερμανική "Χόχτιφ". Αυτός, αν θέλετε, είναι ένας άλλος δρόμος να χρησιμοποιηθούν τα κονδύλια τα οποία δίδονται από την ΕΕ και να ανακατανεμηθούν στα κράτη - μέλη, τα οποία δίδουν αυτούς τους πόρους"! Πρόκειται για τη δεύτερη απάντηση του πρωθυπουργού επί του ιδίου θέματος που δόθηκε επί γερμανικού εδάφους. Απάντηση τόσο αποκαλυπτική και για τις στοχεύσεις του ξεπουλήματος, και για το είδος της "ανάπτυξης" που ακολουθείται, όσο και για τους τρόπους ...(πολλαπλασιαστικής) επιστροφής των χρημάτων στις πολυεθνικές, στο πλαίσιο της ΕΕ, ώστε κάθε δικό μας σχόλιο να περιττεύει.