Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ στις αρχές του χρόνου είχε ως δεδομένα:

1. Το φορομπηχτικό, αντικοινωνικό και αντιεισοδηματικό Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό ενταγμένο στο οικονομικό πρόγραμμα "σύγκλισης" της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Φορομπηχτικό, γιατί αυξάνει κατά ένα τρισ. δραχμές τη φορολογία. Αντικοινωνικό, γιατί μειώνει ακόμη περισσότερο (6,69%) το κονδύλι για την παιδεία. Αντιεισοδηματικό, γιατί μέσα απ' την εισοδηματική πολιτική "αυξήσεων" του 2,5+2,5%=3,75% προβλέπεται ακόμη παραπέρα μείωση της, ήδη μειωμένης κατά 48% την τελευταία 5ετία, αγοραστικής δύναμης των μισθών μας.2. Την αρνητική στάση της πολιτικής ηγεσίας (υπουργεία Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Παιδείας) απέναντι στα αιτήματά μας,για αύξηση των αποδοχών μας, των δαπανών για την παιδεία και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

3. Τα μεγάλα ποσοστά συμμετοχής των συναδέλφων όλης της χώρας (65 - 97%) στην τελευταία απεργιακή κινητοποίηση (24ωρη κυλιόμενη από 16 Νοέμβρη μέχρι και 14 Δεκέμβρη 1995), καθώς επίσης και στις μαζικές συγκεντρώσεις - πορείες που έγιναν τις απεργιακές μέρες στις έδρες των γεωγραφικών διαμερισμάτων.

4. Το αγωνιστικό κλίμα που επικράτησε στην Ολομέλεια των προέδρων (15/12/1995) και την απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των προέδρων όλης της χώρας, για παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα με εντονότερες μορφές.

5. Τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια επί σχεδίων της κυβέρνησης, του ΟΟΣΑ, της πρόσφατης ευρωενωσιακής "Λευκής Βίβλου" για την παιδεία, που στοχεύουν στη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Αυτά ήταν τα δεδομένα. Ομως, αντί να προχωρήσει, κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις, στην κήρυξη αγώνα αποφασιστικά και αταλάντευτα, επέλεξε την πεπατημένη και καταδικασμένη, από τη συντριπτική πλειοψηφία της βάσης,οδό των προηγούμενων χρόνων.

Με την κυβερνητική επιδοματική υποσχεσιολογία των τριμήνων και των 13.000 δρχ της βιβλιοθήκης, που έντονα διαφημίστηκαν τον τελευταίο καιρό, επέλεξε τον προσχηματικό δρόμο για τον παροπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Κάλεσε τους συλλόγους να εγκρίνουν ή όχι την πρότασή της για 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση στο πρώτο 10ήμερο του Φλεβάρη.

Η αποδελτίωση των αποφάσεων - προτάσεων των συλλόγων έδωσε τη δυνατότητα στην πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ, όπως ήταν φυσικό, να επιλέξει την όποια μορφή επιθυμούσε, αλλά και το χρόνο πραγματοποίησής της.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ της Παρασκευής 2 Φλεβάρη 1996, η πλειοψηφία της ΠΑΣΚ, αφού εκτίμησε ότι "η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα δεν ευνοεί αυτή τη στιγμή αγωνιστικές κινητοποιήσεις (εθνική κρίση, βαρύ κλίμα, νέα κυβέρνηση κλπ.)" γι' αυτό και πρότεινε αναστολή της 48ωρης (από πρώτο 10ήμερο Φλεβάρη για το πρώτο 15ήμερο Μάρτη) για "εύλογο χρόνο" ανοχής προς τη νέα κυβέρνηση (χρόνος επαφών και διαλόγου).

Ανοχή, σε μια κυβέρνηση του ίδιου δοκιμασμένου κόμματος, που τα πρόσωπά της ομόφωνα ψήφισαν και τον αντιλαϊκό γενικό προϋπολογισμό και τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού.

Ανοχή σε μια κυβέρνηση που ο καθ' ύλην αρμόδιος για τα οικονομικά υπουργός κ. Παπαδόπουλος δήλωνε σε συνέντευξή του ότι θα συνεχίσουν την ίδια ακριβώς οικονομική πολιτική, ενταγμένη στο οικονομικό πρόγραμμα "σύγκλισης" της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ανοχή σε μια κυβέρνηση που "θα συνεχίσει την εποικοδομητική συνεργασία με τις ΗΠΑ", έτσι ονόμασε ο νέος πρωθυπουργός τις αμερικανικές προκλήσεις που υποκινούν τους Τούρκους σε βάρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας, όπως τις βλέπουμε αυτές τις μέρες και στα επεισόδια με τη βραχονησίδα Ιμια, φτάνοντας μάλιστα και στο εξευτελιστικό σημείο υποτέλειας να ευχαριστήσει δημόσια τις ΗΠΑ για τη διαμεσολάβησή τους.

Προφάσεις εν αμαρτίαις! Ετσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τις δικαιολογίες που πρόβαλε η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ. Ανάλογες δικαιολογίες προσπάθησαν να προβάλουν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης απεργιακής κινητοποίησης, μόνο που τότε κάποιοι μιλούσαν για "συναισθηματική φόρτιση", αλλά δεν τα κατάφεραν.

Πρόκειται καθαρά για εκτόνωση χωρίς καμία συνέχεια και προοπτική.Οταν από απεργία σε απεργία μεσολαβεί 4μηνο αγωνιστικό διάλειμμα, δεν μπορούμε να μιλάμε για κλιμάκωση.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, στη διαρκή λιτότητα, στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια, που στοχεύουν στη διάλυση της παιδείας, στην εκφυλιστική αγωνιστική στάση της πλειοψηφίας της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) με τη επικουρική υποστήριξη της ηγεσίας του "ΣΥΝ", που στην ουσία της πολιτικής των ζητημάτων συμφωνούν, πέρα από τις όποιες φραστικές αντιπαραθέσεις για υπηρεσιακά κυρίως θέματα και τις διαφορετικές εκτονωτικές μορφές αγώνα (2ωρες στάσεις), για μας και για τον κλάδο ολόκληρο δε μένει άλλος δρόμος από την ενότητα και τον αγώνα.

Αγώνας που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι αποσπασματικές, κούφιες ντουφεκιές στον αέρα, στην αρχή και στη λήξη της συνδικαλιστικής χρονιάς, για τον παροπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και τον εκφυλισμό του αγώνα. Αγώνας καλά προετοιμασμένος, με συνέχεια και προοπτική και σε συντονισμό με όλους τους εμπλεκόμενους με την παιδεία φορείς, για τη διαμόρφωση ενός κοινού μετώπου πάλης, που θα μπορεί και να αντιστέκεται στις όποιες "αρπακτικές επιθέσεις" και να κατακτά λύσεις στα χρόνια αιτήματά μας.

Είναι πλέον καιρός να μιλήσει επιτέλους η βάση των συναδέλφων και να ξεπεράσει και να παραμερίσει όλους τους συνενόχους. Να καταδικάσει την αντιλαϊκή - αντιεκπαιδευτική πολιτική, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα όλους αυτούς που στοχεύουν στον "αγωνιστικό" εκτονωτικό εκφυλισμό και να ενισχύσει τις δυνάμεις εκείνες, που με συνέπεια και συνέχεια αγωνίζονται για να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης προς όφελος των συμφερόντων του κλάδου.

Η πρόταση της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών" για 48ωρες επαναλαμβανόμενες ανά βδομάδα ή 15ήμερο απεργιακές κινητοποιήσεις, αν και οι δυνάμεις μας είναι λίγες, εντούτοις έτυχε της έγκρισης από αρκετούς Συλλόγους και παραμένει πάντα επίκαιρη.

Παλέψαμε και συνεχίζουμε να παλεύουμε για:

• Αναβάθμιση του ενιαίου δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας
• Να δοθεί το 15% του κρατικού προϋπολογισμού στην παιδεία
• Να εξαιρεθεί η παιδεία από τους νόμους 2218 και 2240 για τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση
• Να μην καταργηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος
• Να μην καταργηθεί η επετηρίδα
• Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, έτσι που ο πρωτοδιόριστος να παίρνει 220.000 δραχμές το μήνα
• Να δοθούν άμεσα τα αναδρομικά των 18.000 δραχμών
• Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι.

Θανάσης ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ

Μέλος του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας