Οι επιθυμίες είναι σαν τα γούστα, τουτέστιν «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Κάποιοι, ας πούμε, θέλουν (και το δηλώνουν) να τους αξιώσει ο θεός να γίνουν «κερασάκια στην τούρτα». «Ταπεινή» επιθυμία, δε λέμε, στο «σεμνή», βέβαια, θα σας γελάσουμε.

Ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος, φέρ' ειπείν, με αφορμή τα δίχρονα της ΝΔ, είπε ότι «εκείνο που καταφέρνουν οι μονοκομματικές κυβερνήσεις τελικά είναι να δυσφημούν όλες τις έννοιες»... Ενώ αν δεν ήταν μονοκομματικές οι κυβερνήσεις και αν είχαν (ειδικά αυτό) ολίγον από ΣΥΝ μέσα, τότε όλες οι έννοιες θα αποκαθίσταντο πάραυτα!

Φυσικά, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, όταν η πολιτική εκλαμβάνεται σαν διεκδίκηση πόστου (στο πλευρό εκείνων που και κυβέρνησαν και ξέρουμε πώς κυβέρνησαν), εγείρονται σοβαρά ερωτήματα. Με κύριο ερώτημα τούτο:

Τι σχέση μπορεί να έχει η έννοια της Αριστεράς, με όσους ομιλούν περί «Αριστεράς», ταλαιπωρώντας τα νοήματα της Αριστεράς, μόνο και μόνο για να ζητούν το δικό τους «αριστερό» (!) μερίδιο στην άσκηση της (αντιλαϊκής) εξουσίας;

«Ψιλές» έννοιες...