Σήμερα, που τα αποτελέσματα της ομάδας είναι άσχημα, οι ίδιοι, που πέρυσι υμνούσαν την Εθνική, αποφάσισαν ότι εκείνοι οι παίκτες και εκείνοι οι προπονητές, που πέρυσι τους υμνούσαν σαν «Θεούς», φέτος έγιναν «άσχετοι», «άμπαλοι» και καταδικαστέοι.

*

Δε θα μπούμε στον πειρασμό να γίνουμε κι εμείς «προπονητές», όπως οι εν λόγω «τζάμπα μάγκες». Αλλωστε, το ποδόσφαιρο έχει την ατυχία να επιτρέπει σε όλους να μιλούν για λογαριασμό του. Είναι κι αυτό στοιχείο της δημοκρατίας του. Αλλά όταν κάποιοι σπεύδουν να κάνουν, όχι την αναγκαία κριτική, αλλά πολεμική στην Εθνική Ομάδα, επειδή «δε στάθηκε στο ύψος της», είναι υποχρέωση των άλλων, δηλαδή όσων αγαπούν το ποδόσφαιρο, να ρωτήσουν όσους εύκολα αποθεώνουν και όσους εύκολα αποδοκιμάζουν:

*

Η ομάδα έκανε πέρσι αυτό που έκανε πέρα και έξω από κάθε νόμο των πιθανοτήτων, ξεπερνώντας τον εαυτό της και άνοιξε ένα δρόμο, ώστε να πάψει το ελληνικό ποδόσφαιρο να ζει στην «παράγκα» και τη μιζέρια. Οι άλλοι, οι πολιτεία, οι διοικούντες, οι «παράγοντες», οι ΠΑΕ, τι έκαναν μέσα σε αυτή τη χρονιά που πέρασε από την Πορτογαλία, για να χτίσουν πάνω σε εκείνο τον άθλο;

*

Να σας πούμε εμείς τι έκαναν: Ενα χρόνο μετά την Πορτογαλία, σε ολόκληρο το Δήμο της Αθήνας, την πρωτεύουσα της χώρας που κατέκτησε το 2004 το Ευρωπαϊκό Κύπελλο, υπάρχουν όλα κι όλα 2 γήπεδα, για να καλύψουν τις ανάγκες 4 εκατομμυρίων κατοίκων και δεκάδων ερασιτεχνικών σωματείων. Αυτά «έκαναν»...