Το «νέο κόλπο» άρχισε να εφαρμόζεται σε μεγάλα Σούπερ Μάρκετ, με στόχο να επεκταθεί κι αλλού. Ο υπάλληλος δουλεύει πυρετωδώς, όταν η δουλιά έχει φούρια, τις ώρες που «κόβει» η κίνηση, κάθεται, παραμένοντας στο χώρο εργασίας και μόλις ξανάρχεται η φούρια, ξαναρχίζει δουλιά. Για το διάστημα που κάθεται και το οποίο ονομάζουν «ανενεργό χρόνο εργασίας», δεν πληρώνεται. Μ' αυτόν τον τρόπο εντείνεται η εκμετάλλευση και μειώνονται οι αποδοχές του εργαζόμενου, ενώ ο εργοδότης αυξάνει τα κέρδη του. Και δεν είναι μόνο τα Σούπερ Μάρκετ, που έχουν μετατραπεί σε μεσαιωνικά άντρα εκμετάλλευσης. Η εργατική τάξη χτυπιέται παντού, αλύπητα. Τα αφεντικά αυξάνουν τον εργάσιμο χρόνο και μειώνουν τις εργατικές αμοιβές. Δεν πληρώνουν δεδουλευμένα, δεν κολλούν ένσημα, απολύουν σωρηδόν. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται σε συνθήκες δουλείας. (Το ρεπορτάζ του «Ρ» της περασμένης Κυριακής, για τη «μαύρη εργασία» - καθαρίστριες, γυναίκες της «λάντζας», σερβιρόροι, «ντελίβερι», «μπέιμπι σίτερ», «σεκιούριτι» κ.ά. - ήταν αποκαλυπτικό.)

Γιατί γίνονται όλα αυτά; Για ν' αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη του κεφαλαίου. Γι' αυτό το σκοπό δουλεύει η κυβέρνηση της ΝΔ. Με σχέδιο και πρόγραμμα, με αποφασιστικότητα και κυνισμό. Αυτό το στόχο υπηρετεί και το ΠΑΣΟΚ. Τη δική του κυβερνητική πολιτική συνεχίζουν οι σημερινοί κυβερνώντες κι όπου κι όταν χρειάζονται τη βοήθειά του, την έχουν. Στον ίδιο «ντορό» βαδίζουν και οι εκπρόσωποι του συνδικαλισμού της ταξικής υποταγής και της πολιτικής συναίνεσης κι ας μην ξεγελάει κανέναν η δήθεν αγωνιστική αντίδραση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Το κάνουν γιατί «τους πήρε το νερό απ' τον κώλο», για ν' αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και να υπονομεύσουν την ενότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Είναι αλήθεια ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια γι' αυτή την πολιτική απλώνεται και η «μουρμούρα» ακούγεται παντού. Ομως, δεν έχει συνειδητοποιηθεί από τα πλατιά λαϊκά στρώματα η βαθιά αιτία του προβλήματος, ούτε ο στόχος της ολομέτωπης αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης. Κι είναι λυπηρό ν' ακούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να στρέφονται εναντίον των συναδέλφων τους στο Δημόσιο, πέφτοντας θύματα της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «ρετιρέ» και «υπογείων» και της πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε». Δεν αντιλαμβάνονται ότι, «χτυπώντας το σαμάρι, αντί για το γομάρι», λύνουν τα χέρια των κυβερνώντων να προχωρήσουν, ακόμα πιο γρήγορα κι αποτελεσματικά, στο σάρωμα όλων των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να είναι «ο ένας για τους άλλους κι όλοι για τον ένα» και η αγωνιστική κινητοποίηση καθολική και γενικευμένη. Χρειάζεται πάλη ενωτική, με παραμερισμό των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, με πολιτικό περιεχόμενο και προοπτική. Για ν' αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής κατά του κεφαλαίου και υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού. Σήμερα, κανείς εργαζόμενος δε δικαιούται να αδιαφορεί και η όποια καθυστέρηση στην αναγκαία λαϊκή απάντηση, θα αποβεί μοιραία...