Η Ελλάδα, η πιο φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), με το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας και ανεργίας, είναι από τις ακριβότερες σε γενικά προϊόντα παντοπωλείου και τα είδη νοικοκυριού, πολύ πάνω από την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, ακόμη και την Πορτογαλία.

Τα ανωτέρω προκύπτουν από επίσημη έρευνα της Κομισιόν, που δημοσιεύτηκε χτες στις Βρυξέλλες και αφορά στην «αποτελεσματικότητα της εσωτερικής αγοράς», την «ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων» και τις «τιμές ειδών παντοπωλείου» στην ΕΕ. Η Κομισιόν προσπαθεί να δικαιολογήσει τα (...)αδικαιολόγητα του «ανταγωνισμού», επιλέγοντας να αναλύσει τέσσερις βιομηχανικούς τομείς (τερματικός εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών, δομικά προϊόντα, ποδήλατα και μπίρα) και πιέζοντας για μεγαλύτερη «μεταφορά των οδηγιών της εσωτερικής αγοράς» στα κράτη - μέλη.

Αλλά στη «μεγάλη έρευνα» για τα καταναλωτικά οικιακά είδη, αναγκάζεται να ομολογήσει ότι «μια από τις αιτίες που μπορεί να εξηγήσουν τις παρατηρούμενες χαμηλές τιμές στη Γερμανία και τη Γαλλία μπορεί να είναι και το γεγονός ότι από τις τριάντα πολυεθνικές οικιακών ειδών και προϊόντων παντοπωλείου το 2000 στην ΕΕ έξι ήταν γερμανικές και πέντε γαλλικές».

Η εκμετάλλευση της «εσωτερικής αγοράς» από τις ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» είναι κατάδηλη. Σύμφωνα με την Κομισιόν «υπάρχουν ορισμένοι κοινοτικοί παράγοντες, οι οποίοι φαίνεται να περιορίζουν την προς τα κάτω κίνηση των τιμών, καθώς εμποδίζουν τις προσπάθειες των λιανοπωλητών να διαφημίσουν ή να διαθέσουν στο εμπόριο τα προϊόντα τους πέραν των εθνικών τους συνόρων είτε να χαράξουν στρατηγικές ευρωπαϊκής κλίμακας». Κατά τ' άλλα, σύμφωνα με τις Βρυξέλλες «οι διαφορετικού επιπέδου ανταγωνιστικές πιέσεις που εμφανίζονται μεταξύ των επιμέρους προϊόντων και χωρών, όπως επίσης οι πολιτιστικοί παράγοντες, το κλίμα, οι τοπικές προτιμήσεις και τα έξοδα μεταφοράς φαίνεται να εξηγούν σημαντικό μέρος των διαφορών αυτών».

Η Κομισιόν δεν έχει ακούσει ποτέ για συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου (!!!) Μάλιστα διαμαρτύρεται για τη (...) διάβρωση των «λιανοπωλητών» και ισχυρίζεται ότι «οι πολύ μεγάλες διαφορές τιμών που παρατηρούνται σε κάποια συγκεκριμένα είδη φαίνεται να υποδηλώνουν ότι ορισμένοι παραγωγοί εκμεταλλεύονται τον κατακερματισμό της αγοράς εφαρμόζοντας διαφορετικές τιμολογιακές πολιτικές στις επιμέρους εθνικές αγορές».

Ετσι, η Κομισιόν εξηγεί γιατί «για το ίδιο προϊόν οι καταναλωτές σε ορισμένα κράτη - μέλη είναι δυνατόν να πληρώνουν τα διπλάσια».

Η Κομισιόν κατατάσσει τις 15 ευρωπαϊκές χώρες «για τα γενικά προϊόντα παντοπωλείου και τα είδη νοικοκυριού (οικιακά είδη)» ως εξής: οι πιο ακριβές χώρες, πάνω από το μέσο κοινοτικό όρο, είναι κατά σειρά η Σουηδία, η Δανία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, η Βρετανία και η Ελλάδα. Και αμέσως μετά ακολουθούν η Πορτογαλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία και πιο φθηνή απ' όλες, η Ισπανία.

Οσον αφορά στις τιμές χωρίς ΦΠΑ η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη πιο ακριβή θέση στην ΕΕ. Στα επιμέρους προϊόντα που εξετάζονται ενδεικτικά από την έρευνα της Κομισιόν, η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες τιμές στην ΕΕ στα αποσμητικά Rexona, στις κρέμες ξυρίσματος Gillette και στα κορν φλέικς Kelloggs και τις χαμηλότερες στο Νες-καφέ. Αντίθετα, κανένα παραδοσιακό «εθνικό» προϊόν δεν είναι φθηνότερο στην ΕΕ, αφού για παράδειγμα το πιο φθηνό ελαιόλαδο πουλιέται στην Ισπανία, το πιο φθηνό αλεύρι στην Ολλανδία, το πιο φθηνό γάλα στην Πορτογαλία, το πιο φθηνό βούτυρο στην Ιρλανδία και η πιο φθηνή ζάχαρη στη Βρετανία.

Σύμφωνα με την Κομισιόν υπάρχουν «σημαντικές διαφορές τιμών» εντός της ΕΕ. Ετσι ένα μεταλλικό νερό Evian είναι πέντε φορές ακριβότερο στη Φινλανδία απ' ό,τι στη Γαλλία, ένα κουτί μακαρόνια Barilla δυόμισι φορές ακριβότερο στη Σουηδία απ' ό,τι στην Ιταλία, η τιμή της ίδιας σοκολάτας είναι διπλάσια στη Δανία απ' ό,τι στο Βέλγιο, και μια φιάλη κόκα-κόλα είναι δυο φορές ακριβότερη στη Δανία απ' ό,τι στη Γερμανία.