Τον «χάρτη πορείας» για την εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) δημοσιοποίησε χτες η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με στόχο βέβαια την αναβάθμιση της Ευρωζώνης και συνολικά της ΕΕ, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με άλλα καπιταλιστικά κέντρα και αγορές.

Σε αυτό το πλαίσιο, η δρομολογούμενη νέα «αρχιτεκτονική» στην ΕΕ έρχεται να «κουμπώσει» με ένα μπαράζ διαρθρωτικών παρεμβάσεων, ενισχυμένων εποπτικών ελέγχων και «εξουσιών» σε ό,τι αφορά τα μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών σε όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη.

«Ενα το κρατούμενο» είναι οι παρεμβάσεις για την κλιμάκωση των «μεταρρυθμίσεων», όπως βαφτίζονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, για τις οποίες μάλιστα προβλέπονται και ειδικά «μπόνους» επιβράβευσης σε κράτη και κυβερνήσεις που προωθούν τις νέες ανατροπές, όπως, συγκεκριμένα, στην αγορά εργασίας.

Η νέα δέσμη προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εστιάζει επίσης στη σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, στη δημιουργία θέσης υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, στη διαμόρφωση μηχανισμών στήριξης των επενδύσεων σε περιπτώσεις κλυδωνισμών ή άλλων «κινδύνων» στις οικονομίες της ΕΕ.

«Οι επόμενοι 18 μήνες θα πρέπει να αξιοποιηθούν για να πραγματοποιηθούν τα απαραίτητα επόμενα βήματα», επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση, όπου και καταγράφονται οι τέσσερις κύριες πρωτοβουλίες:

Βέβαια, πίσω από την «κουρτίνα» κρύβονται οι ανταγωνισμοί και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων αναφορικά με τον επόμενο γύρο καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά και τον επιμερισμό της χασούρας σε περιπτώσεις «διασώσεων» και κλυδωνισμών. Σε κάθε περίπτωση, τα σπασμένα θα φορτώνονται στις πλάτες των λαών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο καλούνται να εγκρίνουν την εν λόγω πρόταση έως τα μέσα του 2019.

• Παροχή στήριξης στα κράτη - μέλη για την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μέσω ενός εργαλείου για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τεχνικής στήριξης κατόπιν αιτήματος των κρατών - μελών.
• Μηχανισμός ασφάλειας για την Τραπεζική Ενωση - διά μέσου του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου - που πρέπει να συμφωνηθεί έως τα μέσα του 2018 και να τεθεί σε λειτουργία έως το 2019.
• Μηχανισμός σταθεροποίησης με σκοπό τη διατήρηση των επιπέδων των επενδύσεων σε περίπτωση «μεγάλων ασύμμετρων κραδασμών». Η Επιτροπή θα υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις το Μάη του 2018.
• Ειδικός μηχανισμός σύγκλισης για τα κράτη - μέλη «που καταβάλλουν προσπάθειες να ενταχθούν στο ευρώ».

Στόχος, όπως επισημαίνεται, είναι «η ενίσχυση της συνεκτικότητας, της αποτελεσματικότητας, της διαφάνειας καθώς και της δημοκρατικής λογοδοσίας στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής για την ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ». Πίσω από τα παχιά λόγια περί «δημοκρατικής νομιμοποίησης», που βέβαια δεν αλλάζουν στο ελάχιστο τον χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ένωσης και των οργάνων της και τις διατυπώσεις, αντίστοιχες με αυτές που χρησιμοποιεί η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκονται οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί, μαζί βέβαια με την προσπάθεια για στράτευση των λαών στα προτάγματα των καπιταλιστών.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, «εάν επιτευχθεί κοινή συμφωνία σχετικά με τον ρόλο του υπουργού έως τα μέσα του 2019, θα είναι δυνατή η δημιουργία αυτής της θέσης στο πλαίσιο της σύνθεσης της επόμενης Επιτροπής».

Πρόκειται για την ενίσχυση της θωράκισης του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου με την ουσιαστική αναβάθμιση των όρων που προβλέπονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας (π.χ. ελλείμματα, κρατικό χρέος κ.ά.). Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «η πρόταση ενσωματώνει στο δίκαιο της Ενωσης τα κύρια στοιχεία της Συνθήκης για την υποστήριξη υγιών δημοσιονομικών πλαισίων σε εθνικό επίπεδο και συνάδει πλήρως με τους ισχύοντες κανόνες που ορίζονται στο πρωτογενές και παράγωγο δίκαιο». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο καλούνται να εγκρίνουν την πρόταση έως τα μέσα του 2019.

Καταλήγοντας, η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τονίζει: «Η σημερινή δέσμη μέτρων δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο βήμα της διαδικασίας για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης της Ευρώπης, που αποτελεί μία από τις κορυφαίες προτεραιότητες για την Επιτροπή του Προέδρου Γιούνκερ». Το κάθε βήμα, βέβαια, όπως και τα σημερινά, επιβεβαιώνει ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.