Για μια ακόμα φορά ακούσαμε για ανθρώπους - «τέρατα» χωρίς ανάλυση του κοινωνικού περιβάλλοντος και των κοινωνικών σχέσεων μέσα στο οποίο διαμορφώνονται οι προσωπικότητες. Για ακόμα μια φορά η «ατομικότητα», η ατομική λύση και η ατομική συνεισφορά, ξεκομμένη από καθετί συλλογικό, θριάμβευσαν. Για μια ακόμα φορά, η «φιλανθρωπία των χορτάτων», μπήκε σε πρώτο πλάνο και «αποθεώθηκε».

Ο λόγος για το νεοσυσταθέν μη κερδοσκοπικό σωματείο «ΕΛΙΖΑ - εταιρεία κατά της κακοποίησης του παιδιού», το οποίο ανακοίνωσε χτες το μεσημέρι την ίδρυσή του, την έναρξη συνεργασίας του με τα «Παιδικά Χωριά SOS» και τη δημιουργία ξενώνα «SOS ΕΛΙΖΑ» σε κτίριο στο Μαρούσι, το οποίο αποτελεί δωρεά στο σωματείο. Βέβαια, από ένα φιλανθρωπικό σωματείο, το οποίο σε τίποτα δεν έχει να κάνει με το λαϊκό παράγοντα και ούτε συμμερίζεται τις λαϊκές ανάγκες και τις συνθήκες που διαβιώνει μια εργατική οικογένεια, ή τα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τα κύρια ιδρυτικά μέλη του σωματείου είναι η Μαρίνα Καρέλα και ο σύζυγός της πρίγκιπας Μιχαήλ...

Ετσι, η λογική και η δράση αυτού του σωματείου περιστρέφεται γύρω από μια αόριστη ευαισθησία για τα κακοποιημένα παιδιά (που αποτελεί σίγουρα ένα σοβαρό θέμα), που είχαν την... ατυχία να γεννηθούν από γονείς ακατάλληλους, χωρίς να θίγεται στο παραμικρό σε τι είδους συνθήκες και σε ποια κοινωνική πραγματικότητα μεγάλωσαν και οι ίδιοι οι γονείς. Χωρίς να απασχολεί τι μέτρα πρέπει να παρθούν, ώστε να αντιμετωπιστεί ένα κοινωνικό φαινόμενο στο σύνολό του και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους. Ιδιωτική πρωτοβουλία, φιλανθρωπία, ατομικισμός και «μπάλωμα» του προβλήματος σε όλο τους το μεγαλείο...