Μπορεί να ισχυριστεί κανείς, ότι τα σκάνδαλα που ξέσπασαν με την αποκάλυψη των αιματηρών πράξεων της ΣΙΑ και των παραρτημάτων της οδήγησαν πολλές φορές στο «ξετίναγμα» αυτής της οργάνωσης, στην αλλαγή των διευθυντών της, στην αχρήστευση των πρακτόρων της. Ναι, αλλά η αποκοπή ξεχωριστών πλοκαμιών δεν αλλάζει την ουσία του χταποδιού. Τα πλοκάμια αυτά έχουν την ιδιότητα να ξαναμεγαλώνουν, ενώ η ρυθμισμένη μεταπολεμικά από τις Ενωμένες Πολιτείες μηχανή της τρομοκρατίας προσαρμόζεται εύκολα στις πιο διαφορετικές αλλαγές των συνθηκών.

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ δεν προτίθενται καθόλου να «ξηλώσουν» καμιά από τις εγκαταστάσεις με τη βοήθεια των οποίων σκοπεύουν να κρατούν τους στενούς συμμάχους δέσμιους στο άρμα της πολιτικής τους. Αυτό αφορά και την Ιταλία, όπου το 1981 έγινε νέα αλλαγή πρεσβευτή. «Ο Αμερικανός πρεσβευτής Γκάρντνερ επιστρέφει από την Ιταλία πιο ήσυχος», έγραφε η αμερικανική εφημερίδα «Λος-Αντζελες Τάιμς». Γιατί; Ο πρεσβευτής εξηγεί: πρώτο, η Ιταλία δέχτηκε τους αμερικανικούς πυραύλους, δεύτερο, το Κομμουνιστικό Κόμμα χάνει ιδεολογικές θέσεις και ψήφους. «Αυτό είναι το πιο ευχάριστο», διευκρινίζει ο πρεσβευτής, ικανοποιημένος, φαίνεται, από την επίτευξη ενός από τους βασικούς σκοπούς του. Το γεγονός, ότι στην Ιταλία ο ετήσιος πληθωρισμός αγγίζει το 22%, ότι γίνονται μαζικές απολύσεις, αυξάνει η εγκληματικότητα, δε σκιάζει καθόλου την ευτυχία του Γκάρντνερ, ο οποίος επιστρέφει στο ίδιο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου είχε διατυπώσει κάποτε τη φράση -«παρασύνθημα»: «Ο Αλντο Μόρο είναι η πιο επικίνδυνη και διφορούμενη προσωπικότητα της ιταλικής πολιτικής ζωής». Ο Μόρο βγήκε από τη μέση και ο Γκάρντνερ «είναι πιο ήσυχος».

Ηδιαδοχή όμως διατηρείται: νέο πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ιταλία ο Ρήγκαν διόρισε τον Μάξγουελ Ρεμπ. Να ο σύντομος χαρακτηρισμός του Ρεμπ, όπως τον δίνει το ιταλικό περιοδικό «Εσπρέσο»: «Ο Μάξγουελ Ρεμπ άρχισε την πολιτική του άνοδο στην πιο σνομπική, κλειστή, εκλεκτική πόλη της αμερικανικής Ανατολής - τη Βοστόνη. Το 1937 έγινε βοηθός του γερουσιαστή Κάμποτ-Λοτζ, πραγματικού ιδεολόγου του υπερεθνικού καπιταλισμού. Στα χρόνια της κυβέρνησης Αϊζενχάουερ, ο Ρεμπ θεωρούνταν ένας από τους ανθρώπους με επιρροή στις ΗΠΑ. Σε κάπως έντονη μορφή ανακοίνωσε στο υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας, χωρίς προηγούμενες προειδοποιήσεις, ότι "οι ΗΠΑ θ' αρχίσουν την κατασκευή της βόμβας νετρονίου". Πολύ πλούσιος, δικηγόρος της μόδας στην Ουόλ-στριτ, μέλος 36 πολιτικών και πολιτιστικών επιτροπών, Πρόεδρος του "Ναού του Εμμανουήλ", κύριας συναγωγής της Νέας Υόρκης, ο Ρεμπ θεωρεί το διορισμό του στη Ρώμη επάξια ολοκλήρωση της συνεχώς ανοδικής σταδιοδρομίας του. Αυτός κατόρθωσε, για να χρησιμοποιήσουμε τα δικά του λόγια, να πάρει "την κρέμα από την τούρτα"». Το περιοδικό «Πανόραμα» προσθέτει, ότι ο γιος του πρεσβευτή Μπριους είναι δικηγόρος της «Διεθνούς Ενωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου» (η «Ενωση», όπως και ο «Ναός» είναι μασονικές οργανώσεις). Το περιοδικό της Καλιφόρνιας «Παραπολιτίκς» προσθέτει, ότι ο Ρεμπ έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην προεκλογική καμπάνια του Ρήγκαν, χρησιμοποιώντας τους στενούς δεσμούς του με τον Μέγερ Λάνσκι, μη εστεμμένο βασιλιά της αμερικανικής μαφίας. Ο Ρεμπ και ο Λάνσκι άνοιξαν μαζί μια χαρτοπαικτική λέσχη στα νησιά Μπαχάμας, με τη βοήθεια της «Σέβεν άρτς κόμπανι», που στη δεκαετία του '60 διηύθυνε ο Ρεμπ. Κατά συνέπεια, άνθρωπος της μαφίας, μασόνος, εκπρόσωπος των πολυεθνικών εταιριών, υποστηριχτής των συμφερόντων του στρατιωτικοβιομηχανικού συγκροτήματος των ΗΠΑ, ο Ρεμπ απέσπασε από την ιταλική κυβέρνηση βάσεις για τους αμερικανικούς ιπτάμενους πυραύλους. Ετσι, αποδείχνεται επάξιος συνεχιστής της πολιτικής των ΗΠΑ «σ' αυτή τη χώρα - κλειδί». Και για να τον βοηθήσει, έφτασε από την Ουάσιγκτον «ο ειδικός για την Ιταλία», Μάικλ Λέντιν, ο ίδιος, που τη στιγμή της απαγωγής του Μόρο δεχόταν το φασίστα Μιτσέλι... Στο μεταξύ, τις προσπάθειες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πατρονάρει η ίδια η Κλερ Μπουτ Λιους, η οποία φρονεί, ότι οι Ιταλοί μπορούν να κυβερνηθούν μόνο με τη βοήθεια των φασιστών και της τρομοκρατίας. Μάλιστα, με απόφαση του Ρήγκαν, συμπεριλήφθηκε στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Εξωτερικής Κατασκοπίας των ΗΠΑ. Επομένως, γνωστά όλα τα πρόσωπα, η ίδια παλιά πολιτική, οι αλλοτινοί επικίνδυνοι στόχοι.

Ηδιεθνής τρομοκρατία που, σύμφωνα με το «εγχειρίδιο» του Ουέστμορλεντ, αποσταθεροποιεί τη Δυτική Ευρώπη και άλλες ηπείρους, φέρει, πριν απ' όλα, το «σήμα κατατεθέν» των ΗΠΑ. Πίσω της βρίσκονται οι δυνάμεις του πολέμου και της αντίδρασης. Η καταπολέμησή της σημαίνει προάσπιση της δημοκρατίας, της ειρήνης και της προόδου.