Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε εμφατικά: «Με την ευκαιρία επειδή μπήκε κι αυτό το ζήτημα των συναντήσεων και της διαπλοκής, πείτε μου ποια ήταν η συμβολή όλων αυτών των κομμάτων που διαπλέχθηκαν μεταξύ τους στις συναντήσεις για το θέμα 2-3 διαπλεκομένων, τι βγήκε για το λαϊκό κίνημα; Τι βγήκε για την πολιτική ζωή του τόπου; Είχε κανένα αποτέλεσμα;

Το θέμα δεν είναι να ανταλλάσσουμε επισκέψεις για οποιοδήποτε ζήτημα. Το θέμα είναι για κείνα τα ζητήματα που δίνουν πραγματικά φτερά στο λαό, στο κίνημα και τον ενισχύουν απ' αυτή την επίθεση που δέχεται. Πέστε μου τι βγήκε.

Συναντήθηκε ο κ. Καραμανλής με τον κ. Κωνσταντόπουλο, ο κ. Μάνος, ο κ. Τσοβόλας, ο κ. Σαμαράς. Πείτε μου το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης. Τι βγήκε; Να ισχύσει η νομοθεσία της ΕΕ στην Ελλάδα. Μα ισχύει. Για το πώς θα μοιραστεί η πίτα; Να μην παίρνει μόνο η ΙΝΤΡΑΚΟΜ και ο ΔΟΛ, αλλά να πάρει και ο Ομιλος Βαρδινογιάννη και ο Τεγόπουλος; `Η να πάρει περισσότερα ο Λάτσης, που μπαίνει και στις τηλεπικοινωνίες; `Η ο Κοπελούζος;

Δηλαδή οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σ' αυτούς τους Ομίλους τι έχουν να κερδίσουν απ' αυτές τις συναντήσεις; Αυτό ήταν το πρόβλημα μας».

Κάποια πράγματα ας μην εκπέσουν...

Καλούμενη να απαντήσει σε ερώτηση σχετική με την άρνησή της να συναντηθεί με τον Ν. Κωνσταντόπουλο, έστω και στα πλαίσια «του θεσμικού παιχνιδιού της δημοκρατίας», όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος, όπου «όταν ένας πρόεδρος κόμματος καλεί τον άλλο πρόεδρο ενός κόμματος για οποιοδήποτε θέμα νομίζω, δικιά μου άποψη είναι, και γι' αυτό έχουμε κατακτήσει την Ευρώπη, να δέχεται ο άλλος αρχηγός να συναντηθεί μαζί του», η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Αυτή τη Δημοκρατία εμείς τη χαρίζουμε. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία.

Να ολοκληρώσω στο ζήτημα αυτό. Αν η φιλοδοξία για τη Δημοκρατία είναι να συναντιόμαστε τα κόμματα και να ανταλλάζουμε απόψεις μεταξύ μας, πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία. Αυτά είναι κατακτημένα. Υπάρχει Βουλή, υπάρχουν διάφοροι χώροι, ανταλλάσσουμε απόψεις. Και μάλιστα εκεί που είναι και το φλέγον ζήτημα.

Να σας πω όμως και μια άλλη πλευρά. Μπορεί να μην κάνουμε καλά ή να μην αρέσει κιόλας. Ξέρετε οι συναντήσεις ανάμεσα στα κόμματα δεν είναι ψωμοτύρι. Αν δείτε, εμείς έχουμε μια πρακτική. Δεν κάνουμε κατάχρηση αυτού του πράγματος. Δηλαδή πείτε τώρα ότι σαν εκπρόσωπος του Κόμματος ζητώ συνάντηση γι' αυτή την άσκηση που γίνεται σε Πτολεμαΐδα - Κοζάνη. Κι εμείς δεν έχουμε δικαίωμα; Αφού ξέρουμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.

Ο καθένας εκτιμάει ένα ζήτημα. Με γεια του με χαρά του. Οι συναντήσεις πρέπει να έχουν κάτι, ένα στόχο, ένα σκοπό. Ξεκινάς κατ' αρχήν ότι υπάρχει έδαφος κάπου να συμφωνήσεις. Συναντήθηκε ο κ. Κωνσταντόπουλος με τον κ. Μάνο. Ο κ. Μάνος είπε ότι η διαπλοκή οφείλεται στο ότι υπάρχουν ακόμα κρατικά μονοπώλια και διαπλέκονται με το κράτος.

Δηλαδή τι έφεραν αυτές οι συναντήσεις; Οι συναντήσεις είναι μια σοβαρή υπόθεση. Δεν είναι ότι δε θέλουμε, ούτε είναι θέμα αρχής να συναντηθούμε ή να μη συναντηθούμε. Ποιος ο σκοπός των συναντήσεων;

Αυτό, ας διαφυλάξουμε και αυτό τον τύπο των σχέσεων ανάμεσα στα κόμματα, ας τον διαφυλάξουμε να έχει κάποια αξία όταν χρειάζεται. Να μην εκπέσει κι αυτός όπως έπεσαν πάρα πολλά άλλα πράγματα».

Σε ερώτηση σχετική με τα όσα ειπώθηκαν στη Βουλή από τον βουλευτή της ΝΔ Γ. Κεφαλογιάννη, «τις βαρύτατες καταγγελίες του που εμπλέκουν και τον επίτιμο πρόεδρο του ΚΚΕ, Χ. Φλωράκη» αναφορικά με τη διαπλοκή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: «Ξέρετε πολύ καλά ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για ένα πράγμα δεν απολογείται: δεν υπάρχει ούτε μία πράξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ούτε μία πράξη που στράφηκε σε βάρος των εργαζομένων με μόνο και κύριο σκοπό να τα "βρει" με έναν επιχειρηματία, να πάρει μίζα, ή να αποκτήσει καλές σχέσεις με έναν επιχειρηματικό όμιλο για να κερδίσει σε προβολή κλπ. Δεν υπάρχει ούτε μια πράξη!

Οπότε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος είχε την πολιτική του ως μια πολιτική ότι "εδώ έκανα λάθος", ποτέ δεν είχε σχέση αυτό με δοσοληψίες με κανέναν επιχειρηματία. Εμείς δεν πρόκειται να απολογηθούμε για αυτά τα οποία λέει ο κ. Κεφαλογιάννης και όλοι οι άλλοι κύριοι, οι οποίοι πρέπει να σας πω ότι έχουν ανάγκη πραγματικά να αποδεικνύουν ότι είναι λευκές περιστερές. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη σε αυτό το ζήτημα.

Αν είναι για ένα πράγμα που πρέπει να κριθούμε κάθε φορά που χειριζόμαστε ζητήματα, είναι αν κάναμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Επιπλέον ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" έχει ολοκληρωμένη και καθαρή απάντηση. Δώσαμε στη δημοσιότητα την απάντηση του Κόμματος το 1996, όταν έγινε η ίδια κατηγορία.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ο τότε Συνασπισμός, δεν ενέχεται σε τίποτα. Οι διαδικασίες ήταν διαφανείς. Το ζήτημα είχε ξεκινήσει επί ΠΑΣΟΚ το 1986 και οι διαδικασίες ήταν διαφανέστατες. Ο τότε Συνασπισμός είχε ζητήσει μάλιστα να γίνουν κανονικοί διαγωνισμοί για όλες τις νέες διαδικασίες και συμβάσεις του ΟΤΕ.

Η προηγούμενη που είχε ξεκινήσει επί ΠΑΣΟΚ έπρεπε να διευθετηθεί με έναν ορισμένο τρόπο. Και διευθετήθηκε έτσι, με πλήρη διαφάνεια, με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων. Τις ευθύνες για το πώς μπήκε η ΙΝΤΡΑΚΟΜ στον ΟΤΕ - πριν από όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ.

Εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ μια προεκλογική του διακήρυξη ότι θα κάνει εθνική βιομηχανία γύρω από τον ΟΤΕ, ότι θα διαμορφώσει μια εθνική βιομηχανία για την κατασκευή τηλεπικοινωνιακού υλικού και ό,τι χρειάζεται για τα θέματα της τηλεφωνίας; Οχι μόνο δεν το προχώρησε, το ματαίωσε κι έδωσε την άδεια να το κάνει η ΙΝΤΡΑΚΟΜ.

Εμείς σε αυτά τα πράγματα έχουμε τοποθετηθεί. Και για να ολοκληρώσω σε αυτό το ζήτημα. Ξέρετε, όταν τα κόμματα έχουν τις ίδιες πολιτικές πρέπει να αμπαλάρουν ωραία την πολιτική, για να μη φαίνεται που είναι ίδια. Αυτό το πρόβλημα έχουμε τώρα. Ενα αμπαλάρισμα μιας πολιτικής που αγκαλιάζει ορισμένα κόμματα και που δεν έχει μεγάλες διαφορές.

Να βάλουμε το εξής ερώτημα: Πάρτε την περίπτωση όμιλος ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Δραστηριοποιείται σήμερα σε ένα σωρό κλάδους και τομείς. Ο εκδοτικός όμιλος Λαμπράκη. Ο όμιλος Βαρδινογιάννη. Τεγόπουλος. Σάλλας. Αλαφούζος - δεν έχει εδώ στην Ελλάδα πολυκλαδική δραστηριότητα, ενδιαφέρεται όμως για τις συμμαχίες στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ομιλος Λάτση. Ομιλος Κοπελούζου. Εδώ έχουμε και τις θυγατρικές εταιρίες που έχουν και δεν τις ξέρει ο κόσμος και τις συμπράξεις τους με ξένες εταιρίες. Ολοι αυτοί οι οποίοι γιγαντώνονται στην Ελλάδα έχουν κάνει συμπράξεις με ξένες εταιρίες αμερικανικές, γερμανικές.

Πώς έγιναν όλα αυτά; Και δεν είναι μόνο αυτοί. Πάρτε το χώρο της υγείας: Αποστολόπουλος, Κοντομηνάς κλπ. Αυτοί πώς γιγαντώθηκαν; Από την ατομική τους ικανότητα; Είχαν το νομικό, το θεσμικό, το πολιτικό πλαίσιο.

Βεβαίως, η κάθε κυβέρνηση έχει ιδιαίτερες σχέσεις με ορισμένους επιχειρηματίες. Κάποιοι "ρίχνονται". Γίνονται αναδιατάξεις. Η διάσπαση συμμαχιών ανάμεσα σε δυο επιχειρηματίες προκαλεί αντιδράσεις, προκαλεί νέες συμμαχίες.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θα παίξει το παιχνίδι αντικειμενικά, στο πλευρό του ενός επιχειρηματία εναντίον άλλου; `Η θα αντιπαλέψουμε αυτό που λέμε εμείς μονοπώλια; Και βεβαίως και για το κάθε συγκεκριμένο μονοπώλιο στην ώρα του στη Βουλή, στην αρθρογραφία μας θα πούμε και τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.

Είναι απάτη και υποκρισία όπως τίθεται το θέμα της διαπλοκής. Είναι απάτη και υποκρισία. Θα μπούμε δηλαδή στο παιχνίδι πώς θα διανεμηθεί η πίτα. Η απάντηση πρέπει να είναι και γενική και κατά επιχειρηματία. Ολοι αυτοί γιγαντώθηκαν. Και γιγαντώθηκαν με συγκεκριμένες πράξεις, ξεκίνησαν από την ενιαία εσωτερική αγορά στη δεκαετία του '80.

Εμείς τα "βάζουμε" με όλους τους επιχειρηματίες. Δε μας ενδιαφέρει να υποστείλουμε την κριτική σε κάποιον για να μας ανεχτεί και να μας αγαπήσει ο άλλος. Επίσης δεν έχουμε πρόβλημα με τα πρόσωπα, ως πρόσωπα. Εχουμε πρόβλημα με το μονοπώλιο ως ουσία».

Η παραπάνω απάντηση της Αλ. Παπαρήγα προκάλεσε ερώτηση σχετικά με τον αν «η Νέα Δημοκρατία, ο Συνασπισμός και το ΔΗΚΚΙ παίζουν ουσιαστικά το παιχνίδι των μεγαλοεπιχειρηματιών και των διαπλεκομένων», στην οποία η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε: «Μη βάζετε στο στόμα μας θέματα τα οποία δε θίξαμε. Κατ' αρχήν δεν είναι οι συναντήσεις που γίνονται που αποδεικνύουν αυτό το πράγμα. Οι συναντήσεις αποπροσανατολίζουν, ανεξαρτήτως των προθέσεων του ενός ή του άλλου. Γιατί ο πόλεμος που σήκωσε η Νέα Δημοκρατία για τη διαπλοκή δεν είναι υποκρισία;

Εγώ δε λέω ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ή ένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας έχει προσωπικές σχέσεις με έναν επιχειρηματία, ούτε έχω τέτοιες αποδείξεις, ούτε και με ενδιαφέρει να τις δω κιόλας. Δηλαδή η Νέα Δημοκρατία είναι έξω από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις; Είναι αθώα περιστερά; Η Νέα Δημοκρατία το είπε πολύ καθαρά, την έχουν ρίξει οι επιχειρηματίες. Εχουν ρίξει τον έρωτά τους στο ΠΑΣΟΚ. Ριγμένη είναι.

Ως κόμμα είναι συνυφασμένο με το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτό δε σημαίνει ότι κατηγορούμε κάποιον πολιτικό της Νέας Δημοκρατίας ότι χρηματίζεται από την πλευρά του μεγάλου κεφαλαίου. Δε λέμε τέτοια θέματα.

Η θέση του Συνασπισμού, ο οποίος, μάλιστα, είναι ένα κόμμα που λέει "εγώ είμαι αριστερό κόμμα", κάνει επιλεκτική προβολή ζητημάτων. Εδώ υπάρχει ένα θέμα: Η γενικότερη πολιτική του. Τι έλεγε π.χ. γενικά για τις ιδιωτικοποιήσεις; Ηταν το κόμμα εκείνο που είπε ότι είναι δογματισμός να λέμε μεγάλο ή μικρό κράτος γενικά;

Τι θα πει μεγάλο ή μικρό κράτος; Το ζήτημα είναι ποιο κράτος και ποιες επιχειρήσεις πρέπει να είναι κρατικές. Βεβαίως, εμείς δεν είμαστε υπέρ του καπιταλιστικού κράτους. Αλλά εν πάση περιπτώσει είναι το κόμμα εκείνο που βοήθησε να ανοίξει ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων, δίνοντας ένα πολιτικό άλλοθι; Δεν έχει την άμεση ευθύνη, με την έννοια ότι δεν υλοποίησε ο Συνασπισμός. Και έρχεται μετά και μιλάει για τα αποτελέσματα μιας πολιτικής.

Δεν κατηγορούμε κανένα ότι έχει συμπράξει με κάποιους ομίλους, ούτε ξέρουμε, ούτε ψάχνουμε, ούτε μας ενδιαφέρει. Αντικειμενικά, όμως, έτσι όπως χειρίζεται τα ζητήματα, επιτρέπει να αξιοποιείται η ιστορία της διαπλοκής μέσα σε αυτή τη διαμάχη.

Δεν κατηγορήσαμε το ΔΗΚΚΙ ότι εκπροσωπεί κάποιους μονοπωλιακούς ομίλους. Ισα - ίσα, πρέπει να πω ότι με δυνάμεις του ΔΗΚΚΙ και κομμουνιστές συνεργαζόμαστε σε μέτωπο πάλης στο συνδικαλιστικό κίνημα ή με δυνάμεις της ΑΚΟΑ ή με την Κομμουνιστική Ανανέωση.

Εμείς λέμε ότι αντικειμενικά, έτσι όπως ξεκίνησε αυτή η ιστορία από το Συνασπισμό και τη Νέα Δημοκρατία, συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό και δίνει τη δυνατότητα αν θέλετε και στον πρωθυπουργό να λέει "ναι, με πιέζουν, αλλά εγώ αντιστέκομαι". Ποιος τον πιέζει τον πρωθυπουργό; Κάποιοι τον πιέζουν, βέβαια, αλλά επί της ουσίας συμβάλλει σε αυτή την πολιτική. Γι' αυτό λέμε ότι είναι αποπροσανατολισμός.

Σας παρακαλούμε πάρα πολύ, νομίζω το καταλαβαίνετε και εσείς, εμείς δε δίνουμε τη μάχη σε αυτό τον τύπο των κατηγοριών. Εμάς μας ενδιαφέρει η καθαρή, η ανοιχτή πολιτική που έχουν τα κόμματα, αυτά κρίνουμε, αυτό που βλέπουμε και αυτό που βλέπουμε μας φτάνει. Δε μας χρειάζεται να πάμε πιο πίσω, δε θα προσθέσουμε τίποτα».