Η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε επ' αυτού: «Ξέρετε, οι ευρωβουλευτές στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν κάνει τις χίλιες μύριες προσπάθειες για να διασφαλίσουν κοινή στάση ομάδων, κομμάτων, βουλευτών πάνω σε τέτοια θέματα. Οταν έχουμε να κάνουμε με πόλεμο, με κατοχή, με στρατεύματα, το Κόμμα μας και στο παρελθόν και τώρα απευθύνεται στους πάντες, με την ελπίδα ότι ακόμα και αυτοί οι οποίοι εν πάση περιπτώσει στον τομέα των εργασιακών σχέσεων είναι με τις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις, τουλάχιστον στα θέματα σύνορα, σεβασμός του δικαιώματος του κάθε λαού να αποφασίζει εν πάση περιπτώσει ποιος θέλει να τον κυβερνήσει, τουλάχιστον σ' αυτά τα ζητήματα θα υπάρχουν κόμματα, δυνάμεις, άνθρωποι που ανήκουν σε κόμματα που θα υψώσουν μία φωνή αντίστασης.

Διότι εδώ δεν είναι παίξε - γέλασε. Ειλικρινά δε θέλουμε να εμφανιστούμε ως οι άνθρωποι που τα καταλαβαίνουμε όλα και άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Αλλά υπάρχει κίνδυνος όλοι μας με ορισμένα πράγματα να εξοικειωθούμε και με μια ΝΑΤΟική άσκηση και με δεύτερη ΝΑΤΟική άσκηση και με τρίτη ΝΑΤΟική άσκηση.

Να πάρουμε υπόψη και το εξής πράγμα, ποτέ ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι μόνο τοπικός. Πολύ περισσότερο που είναι στη γειτονιά μας. Εμάς μας κάνει εντύπωση, μα στα άλλα κόμματα γιατί δε βγαίνουν να πούνε εναντίον της ΝΑΤΟικής άσκησης, γιατί δε μιλάνε για το γεγονός ότι πάει ο υπουργός Εξωτερικών με κύρια αιχμή την ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς.

Εμείς δεν είμαστε ιδεολογικά ταυτισμένοι με την κυβέρνηση. Δε δεχόμαστε όμως ΝΑΤΟικός στρατός να μπει σε καμία χώρα για να ανατρέψει μία κυβέρνηση. Εάν δεν τη θέλουμε την κυβέρνηση, να την ανατρέψει ο λαός. Υπάρχει η αλληλεγγύη των λαών, των κινημάτων, αυτό είναι άλλο πράγμα.

Καταλαβαίνετε τώρα πού πάμε; Αύριο στην Ελλάδα μπορεί κάτι να μην τους αρέσει και να πει το ΝΑΤΟ δε μ' αρέσει η τάδε κυβέρνηση. Αυτό λειτουργεί τρομοκρατικά στους λαούς. Κύριοι, θα έχετε τα ανδρείκελα που θέλουμε. Δε θέλουν απλώς συντηρητικές πολιτικές, θέλουν και πολιτικές δυνάμεις οι οποίες είναι πλήρως ευθυγραμμισμένες και εδώ δεν υπάρχει καμία αντίρρηση ή ψιθυριστά λέγεται κάτι.

Και συζητάμε τώρα αυτή την περίοδο θέματα υπαρκτά με τους επιχειρηματικούς ομίλους, βεβαίως υπαρκτά ούτε συζήτηση, αλλά με έναν τρόπο ο οποίος εκφυλίζει το θέμα. Μετά τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, θυμάσαι τι ξέσπασε στη Γερμανία; Πόσα λεφτά έδωσε ο Μιτεράν στον Κολ για την προεκλογική του εκστρατεία. Τι βγήκε απ' αυτά; Τίποτα.

Το σύστημα έχει και τα μέσα συγκάλυψης, χωρίς να υποτιμούμε ότι πρέπει να γίνονται και αποκαλύψεις τέτοιες. Αλλά εν πάση περιπτώσει, έχει λοιπόν μια σημασία όχι να αντιπαρατίθεσαι σε μια πολιτική, αλλά και σε ποια σημεία. Αμα διαλέξω ένα σημείο το οποίο είτε δε βγαίνει τίποτα, είτε είναι επιφανειακό, δε βοηθάω.

Λοιπόν, αυτό το θέμα με τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα στην Ελλάδα, όλη η Ελλάδα έχει γίνει ένας στρατώνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την ευκαιρία μαθαίνουμε ότι νοικιάζονται ξενοδοχεία στην τάδε πόλη για τη μελλοντική άσκηση, νοικιάζονται ξενοδοχεία για την άλλη και πολύ χαίρονται οι ξενοδόχοι. Θα χαρούμε όμως όλοι οι υπόλοιποι;».