Η οργάνωση της πάλης του μετώπου παιδείας μαζί με την εργατική τάξη για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, στην προοπτική του σύγχρονου λαϊκού σχολείου, ήταν το θέμα της σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ.Στη σύσκεψηπήραν μέρος πάνω από 100 εκπρόσωποι εργατικών, συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας (καθηγητές, δάσκαλοι, φοιτητές), καθώς και μεμονωμένοι συνδικαλιστές,έχοντας όλοι την κοινή πεποίθηση πως η υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν σύγχρονης παιδείας είναι πρώτα και κύρια υπόθεση της εργατικής τάξης και αίτημα αιχμής των αγώνων της.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης κατατέθηκε πλήθος προτάσεων για το πώς μπορεί καλύτερα να προωθηθεί η οργάνωση της πάλης, αλλά και για τις μορφές που αυτή πρέπει να πάρει (παραστάσεις διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας, πικετοφορίες, συλλαλητήρια). Κοινή ήταν η πεποίθηση ότι απαιτείται η άμεση δραστηριοποίηση μέσα στα σωματεία, στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, στους μαζικούς φορείς, για την ευαισθητοποίηση όλων πάνω στο φλέγον θέμα της παιδείας για την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν ευρύτερης συσπείρωσης, με στόχο την κατάργηση της αντιμεταρρύθμισης και τη διεκδίκηση ενός σχολείου που θα υπηρετεί τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Αποφασίστηκε η συγκρότηση μιας επιτροπής, η οποία θα αναλάβει να συστηματοποιήσει τη δράση για τα ζητήματα παιδείας, να επεξεργαστεί τις προτάσεις που κατατέθηκαν και να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις.

Τη σύσκεψη άνοιξε ο Δ. Αγκαβανάκης,μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τονίζοντας στην αρχή της ομιλίας του, πως "είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης εκείνα που υφίστανται τις συνέπειες της όποιας εκπαιδευτικής πολιτικής", καθώς και ότι "το σχολείο αποτελεί βασικό μοχλό της κάθε φορά κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης". Αναφορικά με την οργάνωση της πάλης, υπογράμμισε: "Χρειάζεται να προσδιορίσουμε το μοντέλο του σχολείου που υπηρετεί την εργατική τάξη και τους στόχους της και χρειάζεται να συνδιαμορφώσουμε πρακτικά την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων για την απόκρουση των συνεπειών της αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής, για την ανατροπή της, στην προοπτική του σχολείου που υπηρετεί την εργατική τάξη".

Ο Δ. Αγκαβανάκης τόνισε ότι το θέμα της παιδείας είναι βαθιά ταξικό και πολιτικό, είναι - όπως ανέφερε - ζήτημα αντιπαράθεσης της εργατικής τάξης με την άρχουσα τάξη.Εκτενή αναφορά έκανε και στα δρώμενα σήμερα στην παιδεία τονίζοντας ότι "μέσα από τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της κυβέρνησης και από άλλες θεσμικές αλλαγές έχουμε μια εκπαιδευτική πολιτική που υπηρετεί και πολιτικά και ιδεολογικά τις κοινωνικοοικονομικές αναδιαρθρώσεις και τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, που μορφοποιούνται στην ΟΝΕ, στον "εθνικό" στόχο της κυβέρνησης και όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που ασπάζονται αυτό το στόχο". Ο στόχος αυτός - συνέχισε - επιτάσσει ανταγωνιστικότητα της οικονομίας για να γίνει ανταγωνιστικό το κεφάλαιο (ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, κατάργηση κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων, κ.ά.), δηλαδή ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, επιτάσσει παγκοσμιοποίηση, δηλαδή ασυδοσία στην κίνηση του κεφαλαίου. Οσο για το πώς υπηρετούνται αυτά από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο Δ. Αγκαβανάκης τόνισε: "Υπηρετούνται από το όραμα του Ευρωπαίου πολίτη που θα πρέπει να έχει ως υπέρτατη αρχή την οικονομία της ελεύθερης αγοράς, από την υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών και τη στροφή στην κατάρτιση διά βίου, ώστε ο νέος να συνηθίσει στην ιδέα ότι στη ζωή του θα αλλάζει πολλά επαγγέλματα".

Στη συνέχεια ο Δ. Αγκαβανάκης υπογράμμισε ότι "υπάρχει το άλλο σχολείο, αντίδοτο σε αυτό τον εκπαιδευτικό μεσαίωνα της κυβέρνησης". Και αυτό είναι "το δωρεάν ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο. Μία σχολική μονάδα που θα υπηρετεί την εργατική τάξη και τους στόχους της. Που θα δίνει γενική παιδεία και θα διαπλάθει ολόπλευρα την προσωπικότητα πριν από όποια επαγγελματική ειδίκευση. Ενα σχολείο χωρίς διακρίσεις, που θα συνθέτει τη θεωρία με την πράξη, θα διαπαιδαγωγεί, θα διαμορφώνει αγωνιστές με τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της προόδου από τη σκοπιά ενός δίκαιου κόσμου. Ενα σχολείο με δική του υπόσταση και οντότητα, αποδεσμευμένο από την πρόσβαση στα ΑΕΙ και ταυτόχρονα που θα κάνει ικανούς τους νέους και για τη ζωή άμεσα και για τη συνέχιση των σπουδών τους παραπέρα".

Καταλήγοντας ο συνδικαλιστής σημείωσε πως ένα τέτοιο σχολείο είναι αναγκαίο και πως απαιτείται σ' αυτή την κατεύθυνση να υπάρξει ευρύτατη συσπείρωση και ανάπτυξη αγώνων, με πρώτο και κύριο στόχο την κατάργηση της μεσαιωνικής κυβερνητικής ευρωενωσιακής εκπαιδευτικής πολιτικής.

Ο Θ. Γκεσούλης,μέλος της διοίκησης της ΔΟΕ, παίρνοντας το λόγο αναφέρθηκε εκτενώς στους πραγματικούς στόχους της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ενώ αναφορικά με τη νέα σχολική χρονιά, τόνισε ότι αυτή αρχίζει με την εκπαιδευτική κοινότητα να "αντιμετωπίζει οξυμένα προβλήματα". Ο συνδικαλιστής κατήγγειλε την πλειοψηφία της διοίκησης της ΔΟΕ σημειώνοντας πως "θέλει να δώσει χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση ενόψει και των εκλογών". Ειδική αναφορά έκανε στο ολοήμερο σχολείο, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων ότι αυτό "θα λειτουργεί σε ανταποδοτική βάση, θα ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, θα είναι ένας τύπος σχολείου προσαρμοσμένος στις ανάγκες της αγοράς, στις ανάγκες της κοινωνίας του απασχολήσιμου".

Στη συνέχεια ο Σ. Σάββας,μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ, σημείωσε με τη σειρά του πως η νέα σχολική χρονιά ξεκινά "με τις χειρότερες προϋποθέσεις για τα παιδιά της εργατικής τάξης" και έκανε έκκληση για συσπείρωση και αγώνα, έτσι ώστε η μεταρρύθμιση να αποκρουστεί και να καταργηθεί άμεσα, αφού αποτελεί "στρατηγικής σημασίας παρέμβαση του κεφαλαίου στο χώρο της εκπαίδευσης".

Ακολούθησαν δεκάδες τοποθετήσεις από συνδικαλιστές αλλά και φοιτητές. Εκδηλη ήταν η αγωνία όλων για το τι μέλλει γενέσθαι στο χώρο της παιδείας, ενώ κοινή συνισταμένη όλων των τοποθετήσεων ήταν η ανάγκη να αναπτυχθεί η πάλη για την κατάργηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, την οποία όλοι ανεξαιρέτως καταδίκασαν, αφού όλοι γνώρισαν - όπως δήλωσαν - στο "πετσί" τους ως γονείς τις δυσβάστακτες συνέπειές της.