Οχι, δεν πρόκειται για το χαστούκι που έδωσε η κ. Αθίνη στη Δήμητρα, όπως, ίσως, υποθέσατε διαβάζοντας τον τίτλο. Εδώ πρόκειται για άλλο χαστούκι, πιο ηχηρό και πιο σβουριχτό, που έπεσε στα μάγουλα του ωραίου μας Συστήματος, του "καλού" και αγαθού μας καπιταλισμού. Και άστραψαν τόσο τα μάτια του, και είδε τόσα "αστεράκια", ώστε αναφώνησε με πικρία δικαιολογημένη: "Και συ, τέκνον Βρούτε;..". Γιατί το χαστούκι προήλθε "εξ οικείων". Από την ίδια την ετήσια έκθεση του ΟΗΕ, για την ανθρώπινη ανάπτυξη το 1998. Η οποία έκθεση, μεταξύ άλλων χαριτωμένων, αναφέρει και τα εξής: Η περιουσία των 3 πλουσιοτέρων ανθρώπων στον κόσμο ξεπερνά το άθροισμα του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) των 48 φτωχότερων χωρών. Το ένα πέμπτο των ανθρώπων (οι πιο πλούσιοι), καταναλώνουν το 45% του κρέατος και του ψαριού όλου του πλανήτη μας. Από την άλλη μεριά, και ενώ η παγκόσμια κατανάλωση αγαθών θα ξεπεράσει φέτος κατά έξι φορές την κατανάλωση του 1975, στις "υπό ανάπτυξη" χώρες τα παιδάκια (αλλά και οι μεγάλοι), πεθαίνουν κάθε μέρα κατά χιλιάδες από την πείνα. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού είναι χωρίς πόσιμο νερό. Το ένα τέταρτο δεν έχει στέγη (έστω και αχυρένια καλύβα). Το ένα πέμπτο των παιδιών δε φτάνουν πάνω από την πέμπτη τάξη του δημοτικού. Ακόμα και στην ίδια τη μητρόπολη του καπιταλισμού, την "ηγέτιδα του ελεύθερου κόσμου", το 20% του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι. Στις ΗΠΑ, επίσης, σ' αυτήν τη "γη της επαγγελίας", το 16,5% των κατοίκων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Πικρές, πραγματικά, οι διαπιστώσεις και εφιαλτικά τα στατιστικά στοιχεία, που μας δίνει η έκθεση του ΟΗΕ. Αλλά, ας μην απελπιζόμαστε. Το παρήγορο είναι ότι ο πλανήτης μας έχει, τουλάχιστον, απαλλαγεί πια από τον εφιάλτη και το "φάντασμα" του κομμουνισμού. Και όλοι τώρα έχουμε εξασφαλισμένες και αδιατάραχτες τις ελευθερίες μας: Ελευθερία της αγοράς. Ελευθερία στην κίνηση των κεφαλαίων μας. Ελευθερία στα ...ήθη μας. Μπορεί τώρα ο καθένας μας να "απολαμβάνει" ελεύθερα - και σε ...σχετικά καλές τιμές - εκείνα τα αλαβάστρινα κορίτσια των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, ενώ πριν κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον... Οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι μπορούν τώρα ελεύθερα να στέκονται όσες ώρες θέλουν στην ουρά, για να πάρουν το "επίδομα", ή την "ενίσχυση" της "κοινωνικής αλληλεγγύης". Οι αγρότες μπορούν τώρα ελεύθερα (λόγω ξεκληρίσματος) ν' αλλάξουν επάγγελμα και να γίνουν τραπεζίτες ή εφοπλιστές. Τώρα, οι νέοι μας είναι ελεύθεροι να "γλεντάνε" μέχρι πρωίας στα σκυλάδικα και στα νάιτ κλαμπ, χορεύοντας το τσιφτετέλι, που είναι συνάμα και "χαρούμενη γυμναστική", κατά τον ανεπανάληπτο Ευάγγελο. Εχουν τώρα "πλήρη" την ελευθερία να καταπιούν όσα χαπάκια "έκσταση" θέλουν, ή ακόμα και να πεθάνουν ό,τι ώρα θέλουν, με μια σύριγγα καρφωμένη στο μπράτσο τους...

"Ομορφος κόσμος, ηθικός", θ' αναφωνήσει κάποιος.