Πάει πολύ, τα τηλεοπτικά κανάλια να επιφυλάσσουν στον εαυτό τους το ρόλο του τιμητή και του εισαγγελέα στις τηλεδίκες της υποκρισίας και του διασυρμού που έχουν στήσει εδώ και μέρες με αφορμή το βιασμό στην Αμάρυνθο. Η θέση τους είναι στο εδώλιο γιατί τέτοια περιστατικά αφθονούν καθημερινά στα κατ' ευφημισμόν ψυχαγωγικά προγράμματά τους, όπου η χρήση βίας (του ισχυρού) εκθειάζεται και αποθεώνεται... Είναι υπόλογα τα κανάλια για τα πρότυπα που διαμορφώνουν για τη «σύγχρονη γυναίκα» - που ζει μόνο για να «αρέσει» στον άντρα και να υπομένει αγόγγυστα τα πάντα... Είναι κατηγορούμενα τα κανάλια για το εμπόριο του ανθρώπινου πόνου, για την προβολή περιθωριακών καταστάσεων ως κυρίαρχων, για το «μπούκωμα» των μυαλών με πνευματικά σκουπίδια, για τη συκοφάντηση των συλλογικών αξιών και των πανανθρώπινων ιδανικών, κ.ο.κ. Είναι τόσο βεβαρημένο το παρελθόν των καναλιών, ώστε ο κόσμος έχει μάθει όταν βλέπει να στήνονται τηλεδίκες να «κουμπώνεται» ενστικτωδώς. Και αυτή είναι μια υγιής και ελπιδοφόρα αντίδραση.