Η επίθεση που γίνεται στον αγώνα των μαθητών από την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, με τη συνδρομή, αν όχι υπαγόρευση, αυτών που θέλουν τα νέα παιδιά τσακισμένα πριν ακόμα μάθουν πως είναι σπουδαίο να περπατάς στη ζωή με το κεφάλι ψηλά, ξεπερνά τα όρια του χυδαίου. Ολοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι που δήθεν νοιάζονται για τις «χαμένες» διδακτικές ώρες από τις καταλήψεις, δεν έκαναν τον κόπο να μετρήσουν τις χαμένες ώρες, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, από τους καθηγητές που λείπουν, τις χαμένες (και ακριβοπληρωμένες) ώρες στα φροντιστήρια, τις χαμένες ώρες πάνω από ανούσια βιβλία και προγράμματα που φορτώνουν τους μαθητές με πλήθος ασυνάρτητων πληροφοριών και δεξιοτήτων. Ολοι αυτοί που ανακαλύπτουν «βανδαλισμούς» στα σχολεία (τους οποίους κάνουν επίσης άλλοι βαλτοί εξωσχολικοί), και τους πολλαπλασιάζουν επί εκατό πριν τους παρουσιάσουν σαν ρεπορτάζ, δεν έκαναν τον κόπο να μιλήσουν για τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια, να μετρήσουν τα σχολεία της διπλοβάρδιας, δεν είπαν κουβέντα για την επικείμενη παράδοση σχολείων σε ιδιώτες μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα... Οσοι μιλούν για «μειοψηφίες» και «υποκινούμενους» μαθητές, δε φανερώνουν τελικά οι ίδιοι ποιον εκπροσωπούν, ποια πορτοφόλια και επιχειρηματικά συμφέροντα «υποκινούν» τους ίδιους να σπιλώνουν τον αγώνα των μαθητών.

Στόχος τους: Να σταματήσουν οι αγώνες, να τσακιστεί στις μαθητικές συνειδήσεις κάθε ελπίδα ότι με τους αγώνες μπορεί να κερδηθεί οτιδήποτε ...γιατί οι σημερινοί μαθητές αύριο θα είναι εργάτες. Αν μάθουν από τώρα να κάνουν συνελεύσεις και να διαμορφώνουν αιτήματα, να βγαίνουν στους δρόμους, να κάνουν καταλήψεις και πορείες, αν αρχίσουν από τώρα να ψήνονται στους αγώνες, φαντάσου τι θα κάνουν αύριο... Αν σήμερα ζητούν σχολείο να τους μορφώνει, τότε αύριο θα ζητούν και δουλιά με δικαιώματα, μισθούς της προκοπής, ανθρώπινα ωράρια, ασφάλιση! Αν κάνουν σήμερα καταλήψεις, αύριο θα κάνουν απεργίες! Ο στόχος, λοιπόν, είναι να μάθουν από σήμερα να ζουν με σκυμμένο το κεφάλι.

Αυτό το στόχο αντιπαλεύουν με τον καλύτερο τρόπο τα ίδια τα παιδιά στις καταλήψεις. Τα παιδιά που ξεκίνησαν αυτόν τον αγώνα όχι για να ...καταστρέψουν το σχολείο τους, αλλά για να το φτιάξουν. Να το φτιάξουν έτσι που να τους μορφώνει και να τους διαμορφώνει ως προσωπικότητες ικανές να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Απέναντι σ' έναν τέτοιον αγώνα, που είναι γεμάτος όχι μόνο από τη νεανική ζωντάνια και τον ενθουσιασμό, αλλά και από μια υπευθυνότητα που ξαφνιάζει, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι επίδοξοι τρομοκράτες και συκοφάντες των μαθητών και των αγώνων τους είναι να σιωπήσουν. Αλλά δεν το κάνουν γιατί είναι ταγμένοι αλλού. Ψυχή τε και σώματι. Γι' αυτό τους έχουν εκεί που τους έχουν. Γι' αυτό και πρέπει οι συκοφαντίες και επιθέσεις τους να ατσαλώνουν τους μαθητές στη δύναμη που πρέπει να κρατούν ψηλά το κεφάλι. Στο δρόμο τον καλό που τραβούν γιατί θέλουν να ζουν και τώρα και αύριο ως Ανθρωποι. Απέναντι σ' αυτόν τον αγώνα δάσκαλοι και γονείς πρέπει καθολικά να σταθούν στο πλάι των παιδιών, τόσο σήμερα στις καταλήψεις, όσο και αύριο στο διαρκή αγώνα των παιδιών να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο.