Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της χρονικής συγκυρίας; Οχι φυσικά η διατήρηση του «ολυμπιακού κλίματος» και η ενότητα σε «εθνικούς στόχους» όπως υποστηρίζουν ο δικομματισμός και η κυρίαρχη τάξη. Αν δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, διακρίνουμε τα εξής βασικά:

- Η εργατική τάξη και άλλα λαϊκά στρώματα, αντιμετωπίζουν μια νέα επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου που επιδιώκει να κερδίσει νέο έδαφος - κέρδη σε βάρος τους.

- Οι εργάτες στους τόπους δουλιάς ματώνουν καθημερινά εξαιτίας της εντατικοποίησης και της παντελούς έλλειψης μέτρων ασφάλειας.

- Εργάτες και συνδικαλιστές που «σηκώνουν κεφάλι» στους εργοδότες, αντιμετωπίζουν την εργοδοτική τρομοκρατία ή παίρνουν στα χέρια το χαρτί της απόλυσης.

- Παρακρατούνται δεδουλευμένα από τους εργοδότες, καταστρατηγούνται τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

- Κλείνουν εργοστάσια αφού οι ιδιοκτήτες ξεζούμισαν τους εργάτες και ροκάνισαν τις κάθε λογής κρατικές επιδοτήσεις, και ρίχνονται χιλιάδες εργάτες στην ανεργία.

- Ωράριο, συλλογικές συμβάσεις εργασίας κλπ. ρίχνονται στον καιάδα της «ανταγωνιστικότητας».

- Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - NATO και ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.

- Η επιχείρηση «ασφάλεια» με νόμους και μηχανισμούς παρακολούθησης, με αφετηρία - πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι σε πλήρη εξέλιξη.

• Αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα και να κρύψουν τη σύμπτωσή τους στην ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
• Βάλουν τους εργαζόμενους θεατές στο «έργο», την ίδια ώρα που θα προχωράνε τα νέα αντιλαϊκά - αντιδραστικά μέτρα.
• Βάλουν «σφήνα» στους αγώνες που δυναμώνουν και φέρνουν στο ίδιο μετερίζι εργάτες ό,τι και αν ψήφισαν λίγους μήνες πριν.

Στην υπόθεση αυτή δε χωράει υποτίμηση, αλλά ουσιαστική ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση. Τα σχέδιά τους, θα ματαιώνονται όσο αποκαλύπτεται η ουσία της πολιτικής των δύο «μονομάχων», όσο δυναμώνει η λαϊκή πάλη, όσο η εργατική τάξη ενώνεται μπροστά στον αντίπαλό της, το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι εκλογές «άλλαξαν τον καπετάνιο στο κυβερνητικό σκάφος, μα η πορεία του σκάφους παραμένει η ίδια».

«Η αντίθεση ανάμεσα στα δύο κόμματα υπάρχει στο ποιος θα είναι στο κυβερνητικό τιμόνι, στο ποιος θα ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, μόνο που ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να μπει ανάμεσά τους. Δεν έχει νόημα να ψάχνεις ποιος είναι ο καλύτερος από τους δύο για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οσο ένα μεγάλο μέρος του λαού αισθάνεται ως διαιτητής στον μεταξύ τους καυγά, δεν υπάρχει ελπίδα».

Ξεκάθαρα λοιπόν τα πράγματα. Οι εργάτες, οι μικρομεσαίοι ΕΒΕ-αγρότες και η νεολαία που τοποθετήθηκαν υπέρ του ενός ή του άλλου στις πρόσφατες εκλογές δεν έχουν κανένα λόγο να παρακολουθήσουν το έργο «ΒΟΥΓΙΟ-ΤΣΙΤΟΥΡΙΔΕΙΑ» και να πάρουν το μέρος του ενός ή του άλλου από τους δύο «πρωταγωνιστές». Αντίθετα έχουν χίλιους και έναν λόγους να συμπαραταχτούν στο μετερίζι των αγώνων με τις ταξικές δυνάμεις, με τους κομμουνιστές. Βήμα σημαντικό και αποφασιστικό στην κατεύθυνση αυτή, η συμμετοχή τους στο μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ στις 9 Οκτώβρη.