Η αδυναμία της τεράστιας πολεμικής μηχανής να «αλέσει» τους Ιρακινούς που αντιστέκονται, οδηγεί κάποιους Αμερικανούς αξιωματικούς σε απαισιόδοξα συμπεράσματα.

Ο Al Lorentz είναι ένας από αυτούς. Παρουσιάζεται σε επιστολή του που δημοσιεύεται στο διαδίκτυο (LewRockwell.com) σαν στρατιώτης «από αυτούς που βρίσκονται στο πεδίο της μάχης και όχι σε κάποιο γραφείο». Προσθέτει δε ότι είναι «παλιός αξιωματικός της εθνοφρουράς με πάνω από 20 χρόνια υπηρεσία» και ότι με βάση την εμπειρία του έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι «δεν μπορούμε να νικήσουμε σε αυτόν τον πόλεμο».

***

«Πρώτον (...) για κάθε έναν που σκοτώνουμε υπάρχουν δύο που θα τον αντικαταστήσουν(...)

»Δεύτερον δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για αυτό που αντιμετωπίζουμε, καθώς μας έλεγαν ότι ο κόσμος θα μας περιμένει ως απελευθερωτές(...)

»Τρίτον οι αντάρτες αναπληρώνουν τις απώλειές τους γρηγορότερα απ' ό,τι εμείς τις προκαλούμε. Ομως, για κάθε αντάρτη που σκοτώνεις με μια έξυπνη βόμβα (μια βόμβα 500 λιβρών προκαλεί απώλειες σε μια ακτίνα 400 μέτρων το λιγότερο), σκοτώνεις μαζί και δεκάδες αθώους, γεγονός που δημιουργεί κλίμα μεγάλης υποστήριξης των ανταρτών στην ιρακινή κοινωνία(...)

»Τέταρτον, οι γραμμές εφοδιασμού και επικοινωνιών των ανταρτών είναι περισσότερο πυκνές από τις δικές μας και λιγότερο ευπρόσβλητες. Είμαστε υποχρεωμένοι να εισάγουμε ό,τι χρειαζόμαστε και να το μεταφέρουμε αεροπορικά ή οδικά, προσφέροντας εύκολους στόχους στους αντάρτες(...)

»Πέμπτο, υποτιμήσαμε τον εχθρό και τις δυνατότητές του. Πολλοί διοικητές είχαν προετοιμαστεί για λάθος πόλεμο».

***