Σε μια πλούσια συζήτηση που κράτησε έως αργά το βράδυ εξελίχθηκε η εκδήλωση που οργάνωσαν οι Αχτίδες Βιομηχανίας, Εμπορίου και Υπηρεσιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ με θέμα την ανεργία και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Η συζήτηση έγινε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, που γέμισε ασφυκτικά με ειδικό χαρακτηριστικό την πλειοψηφούσα παρουσία νέων εργαζομένων, όπως και εργατών και εργατριών από τις επιχειρήσεις που κλείνουν αυτή την περίοδο.

Με μια περιγραφή της κατάστασης που βιώνει η εργατική τάξη, άρχισε την ομιλία του στη συγκέντρωση ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Σήμερα, είπε, αυτή την ώρα που μιλάμε, μισό εκατομμύριο άνεργοι στη χώρα μας και περισσότεροι από 16 εκατομμύρια στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανεβαίνουν το γολγοθά τους ψάχνοντας μάταια για μια θέση εργασίας, αναζητώντας τρόπους επιβίωσης, επιβίωσης των οικογενειών τους. Ο,τι κι αν κάνουν, σοσιαλδημοκρατικά, παραδοσιακά συντηρητικά και κεντροαριστερά κόμματα, δεν μπορούν να κρύψουν αυτή την ανίατη αρρώστια του συστήματος.

Το δικαίωμα στη δουλιά είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα,όρος ζωής, και αυτό το καταπατά ο καπιταλισμός. Το καταπατά η πολιτική που διαχειρίζεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Η εξασφάλιση του δικαιώματος δουλιάς για όλους αποτελεί βασικό κριτήριο για να κρίνει ένας εργαζόμενος ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα, για να τοποθετηθεί απέναντι σε ένα κόμμα και την πολιτική του. Η εξασφάλιση του δικαιώματος δουλιάς για όλους και όχι το αν καταφέρει ένας εργαζόμενος να βρει μια δουλιά ή να διατηρήσει την εργασία του, την ώρα που απολύεται ο συνάδελφός του. Δουλιά για όλους. Αυτό είναι το κριτήριο, γιατί σήμερα ο κάθε εργάτης και, πολύ περισσότερο, οι νέοι εργάτες, οι νέοι εργαζόμενοι μπορεί να βρεθούν στη θέση των ανέργων. Κανένας δε διασφαλίζεται όσο θα εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και το τιμόνι της εξουσίας θα το κρατούν οι δυνάμεις του κεφαλαίου.

Σε καμιά καπιταλιστική χώρα, σε καμιά περίοδο δεν έγινε δυνατόν να εξασφαλιστεί πλήρης-σταθερή εργασία για όλους τους ικανούς προς εργασία ανθρώπους».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε εκτενώς στο «γιατί δεν μπορεί ο καπιταλισμός να λύσει το πρόβλημα». Κι αφού εξήγησε γιατί δεν είναι πρόβλημα διαχείρισης τόνισε: «Οι αστικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν, δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα γιατί οι αιτίες είναι βαθύτερες και αφορούν στην ίδια τη φύση του συστήματος, στους νόμους κίνησης και λειτουργίας του».

«Οι καπιταλιστές, συνέχισε, κυνηγούν το κέρδος και ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Για να ανταγωνιστούν από καλύτερες θέσεις πρέπει να βελτιώσουν την παραγωγικότητα της εργασίας. Να παράγουν περισσότερα εμπορεύματα και με μικρότερο εργατικό κόστος. Για όλα αυτά καταφεύγουν στον εκσυγχρονισμό της υποδομής, στην εισαγωγή νέας τεχνολογίας και διαθέτουν γι' αυτό περισσότερα κεφάλαια από αυτά που διαθέτουν για την αγορά εργατικής δύναμης, για τη μίσθωση εργαζομένων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, ένα μέρος των εργαζομένων πλεονάζει γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες των καπιταλιστών και η αύξηση των κερδών τους. Δηλαδή, η εργατική δύναμη σ' αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι εμπόρευμα και σαν εμπόρευμα ένα μέρος του μένει απούλητο!».

Με τον ίδιο απλό τρόπο ο ομιλητής εξήγησε το γιατί στη χώρα μας το πρόβλημα της ανεργίας σπάζει κόκαλα κι αφού ανέλυσε τις συνθήκες όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Ενωση επισήμανε τις πολιτικές ευθύνες όσων ενώ έχουν εγκρίνει την απελευθέρωση της ασυδοσίας του κεφαλαίου, τώρα υποκρίνονται πως νοιάζονται για τους εργάτες. Η κατάσταση, συμπλήρωσε, θα χειροτερέψει. Γι' αυτό χρειάζεται καλή προετοιμασία για να μην περάσει ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση και οι τοποτηρητές της στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι: «Προκειμένου να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις των ανέργων και να καλλιεργηθούν ψευδαισθήσεις προβάλλεται σαν αντίδοτο της ανεργίας η "ανάπτυξη" την οποία διανθίζουν με διάφορες ευχές: "Ανάπτυξη με θέσεις απασχόλησης, ανάπτυξη με πολλές και καλές θέσεις εργασίας". Αυτή τη θέση την προβάλλουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Την προβάλλει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η ΝΔ και ο ΣΥΝ κάνουν κριτική στην κυβέρνηση γιατί δεν αξιοποιεί το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, γιατί δεν εξασφαλίζει το σύνολο των εισροών από τα κοινοτικά ταμεία. Παρηγοριά στον άρρωστο. Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους και τους ανέργους».

Εξήγησε ότι δε φταίνε οι ρυθμοί ανάπτυξης, που είναι υψηλοί, αλλά ο σκοπός, το ποιος ωφελείται από αυτήν την ανάπτυξη. Το ότι αυτή η ανάπτυξη υπηρετεί το κέρδος και χειροτερεύει την κατάσταση των εργατικών οικογενειών.

Στη συνέχεια αφού έκανε εκτενή αναφορά στο πώς με κάλπικο τρόπο παρουσιάζεται το μοίρασμα της ανεργίας σαν αντιμετώπιση της ανεργίας τόνισε:

«Εχουμε υπόψη μας ότι στο έδαφος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας αναπτύσσονται οι προϋποθέσεις του ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργάτες, στους εργαζόμενους. Εχουμε υπόψη μας ότι η πίεση της ανεργίας ασκεί επίδραση στον διεκδικητικό αγώνα τόσο των ανέργων όσο και αυτών που έχουν μεροκάματο. Το πρόβλημα δεν είναι εύκολο αλλά η λύση του δε βρίσκεται στο συμβιβασμό και στην υποταγή, γιατί αυτός ο δρόμος οδηγεί στη διατήρηση του προβλήματος που κάθε φορά οι συνέπειές του θα είναι ακόμα σκληρότερες. Καμιά υποχώρηση δεν πρόσφερε στην εργατική τάξη. Αντίθετα, κάθε υποχώρηση δυνάμωσε τα δεσμά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης». Παρουσιάζοντας ειδικότερα την εμπειρία που συγκεντρώθηκε από τον αγώνα των εργατριών της ΣΙΣΣΕΡ και το γεγονός ότι η πλειοψηφούσα παράταξη του ΣΥΝ καλλιέργησε τη λογική του συμβιβασμού με την εργοδοσία, με αρνητικές συνέπειες για τον αγώνα, ξεκαθάρισε:

«Το ΚΚΕ απευθύνεται με μεγάλη ευθύνη στους εργάτες και στις εργάτριες. Είμαστε και θα είμαστε μαζί τους στον αγώνα ενάντια στις απολύσεις. Είμαστε και θα είμαστε μαζί με τους ανέργους και τις οικογένειές τους, αντιστεκόμενοι στο κλείσιμο εργοστασίων, διεκδικώντας αιτήματα για την προστασία των απολυμένων, των ανέργων. Αυτά όμως τα αιτήματα αφορούν στην επιβίωση, στην ανακούφιση των οικογενειών που έχουν χτυπηθεί. Τι θα γίνει από εκεί και πέρα, ποια είναι η προοπτική, ποια είναι η λύση που μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δουλιά για όλους; Αυτό πρέπει να μπει στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης με την εργατική τάξη».

Ο ίδιος παρουσίασε αναλυτικά το γιατί και πώς η εργατική τάξη μπορεί να ζήσει καλά, μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της. Για να τονίσει στη συνέχεια ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές, αλλαγές που περιγράφονται στην πρόταση του ΚΚΕ για τη λαϊκή οικονομία, η οποία με τη σειρά της «χρειάζεται μια εξουσία που θα εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και θα ασκείται από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της».

Γνωρίζουμε, κατέληξε, ότι υπάρχουν αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης, ότι οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι θα υπερασπιστούν με κάθε μέσο το καθεστώς της εκμετάλλευσης, αλλά όλα αυτά τα στοιχεία δεν μπορούν να οδηγούν στην υποταγή στη βαρβαρότητα αλλά στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της. Κι αυτό σημαίνει επίσπευση των προσπαθειών για το κτίσιμο του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, δηλαδή της συμμαχίας της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης σε συνεργασία με τα κινήματα της νεολαίας και των γυναικών, με κάθε κίνημα που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.