Τα παραπάνω λόγια του Καρλ Μαρξ επιβεβαιώνονται, για μια ακόμη φορά, από την τοκογλυφική πολιτική της δράκας του τραπεζικού κεφαλαίου. Η ένταξη της χώρας στο «μονόδρομο» της ΟΝΕ, των δήθεν χαμηλών επιτοκίων και του δήθεν χαμηλού πληθωρισμού σηματοδότησε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων. Το γεγονός αυτό γίνεται πλέον ορατό «διά γυμνού οφθαλμού»: Μεγάλοι ωφελημένοι και από τις τελευταίες αλλαγές στα επιτόκια που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι οι τραπεζίτες και οι διάφοροι μεγαλορεντιέρηδες των χρηματεμπορίου και των Χρηματιστηρίων.

Στον αντίποδα βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά και οι συνταξιούχοι, που βλέπουν το όποιο «περίσσευμα» της εργασίας τους, του μισθού και της σύνταξης, να λεηλατείται από τις τράπεζες, που βρήκαν μια ακόμη χρυσή ευκαιρία να αυξήσουν τα κέρδη τους. Με τη γλώσσα των αριθμών, η τελευταία μείωση στις καταθέσεις θα φουσκώσει τα θησαυροφυλάκια τους. Με βάση και τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, προκύπτει το γεγονός ότι με το κόλπο των επιτοκίων στις καταθέσεις οι ντόπιοι τραπεζίτες, από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ μέχρι πρόσφατα, έβαλαν στο χέρι περί το 1,5 δισ. ευρώ ή περισσότερα από 510 δισ. δρχ. Και αυτό αφορά τη μια πλευρά της ληστείας.

Από την άλλη, βρίσκεται σε εξέλιξη η - επίσης χωρίς προηγούμενο - τοκογλυφία σε βάρος των εργαζομένων και των ανθρώπων από τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που εξαιτίας της πολύχρονης πολιτικής λιτότητας των πενιχρών μισθών και μεροκάματων, προσφεύγουν για δάνειο στο γκισέ κάποιας τράπεζας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η διορισμένη από αυτήν διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας δεν έβαλαν απλά και μόνο πλάτες στα συμφέροντα των τραπεζιτών. Με συγκεκριμένες ρυθμίσεις, οδήγησαν σ' αυτό το δρόμο αυξάνοντας τα κέρδη τους. Ο υπερδανεισμός έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ετοιμάζονται να ανακοινώσουν και επίσημα τη λεγόμενη «τελευταία απελευθέρωση» του τραπεζικού συστήματος, που αφορά στην κατάργηση των ορίων για καταναλωτικά δάνεια. Στην κυριολεξία, δηλαδή, τα μελλοντικά εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων υποθηκεύονται στις τράπεζες, στις οποίες παρέχεται μια ακόμη ευκαιρία να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Μια ακόμη απόδειξη για το ποιος, τελικά, είναι ο ωφελημένος και ποιοι οι χαμένοι από τη λεγόμενη πτώση των επιτοκίων προκύπτει από τα δικά τους - επίσημα - στοιχεία. Η Τράπεζα της Ελλάδας μάς πληροφορεί ότι στο τέλος του 2001 το μέσο επιτόκιο ταμιευτηρίου διαμορφωνόταν σε 2,40% και το αντίστοιχο για καταναλωτικά δάνεια σε 13,35%. Η διαφορά, δηλαδή, βρισκόταν στο 10,95%. Το Μάρτη φέτος, πριν ακόμη εκδηλωθεί ο τελευταίος κύκλος λεηλασίας, το χάσμα ανάμεσα στα επιτόκια των δανείων και ταμιευτηρίου τσίμπησε ακόμη 0,50%. Ανάγλυφα, λοιπόν, προκύπτει ότι η η τοκογλυφία σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων αποκτά ολοένα και μεγαλύτερους ρυθμούς. Επομένως, η ανατροπή αυτής της πολιτικής είναι μονόδρομος για το λαό.