Την Πέμπτη απεργούμε! Με χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και νέες στους δρόμους, η πρωτοφανής αγωνιστική δράση που συνεχίζεται εδώ και δύο βδομάδες για το έγκλημα στα Τέμπη, θα δώσει «βήμα» στις ευρύτερες διεκδικήσεις, για να πάψουν οι ζωές των εργαζομένων να αποτελούν «κόστος».

Από τα συλλαλητήρια σε κάθε πόλη και τη μεγάλη απεργία της προηγούμενης Τετάρτης, μέχρι τις πολυπληθείς κινητοποιήσεις του Σαββατοκύριακου και τη νέα πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση που ήδη ετοιμάζεται, η οργή για τους πραγματικούς ενόχους του εγκλήματος γίνεται μαζική, οργανωμένη συλλογική δράση.

Γίνεται αγώνας όπου παίρνουν θέση μέσα από τα σωματεία και τους φορείς τους οι εργαζόμενοι, ο λαός και τα παιδιά τους.

Ολοι εκείνοι που μετά το πρώτο σοκ της 28ης Φλεβάρη, διακρίνουν πλέον στα συντρίμμια των Τεμπών κάθε τους ανάγκη που σμπαραλιάζεται από ένα σύστημα που «όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει» για τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η αρχική παγωμάρα, η αγωνία για τα θύματα, η δυσκολία να πιστέψει κανείς ότι αυτό το σάπιο κράτος έκανε κατορθωτό ακόμα κι ένα από τα πιο αδιανόητα «δυστυχήματα», όλα αυτά «κουμπώνουν» με τα βάσανα των λαϊκών ανθρώπων.

Με την πανδημία και τις συνέπειές της, που δεν έχουν τελειώσει. Με τα εργατικά «ατυχήματα», που αποκαλύπτουν έναν καθημερινό πόλεμο στους χώρους δουλειάς. Με τις καταστροφές από πλημμύρες και πυρκαγιές, που φέρνουν στην επιφάνεια γερασμένες, ασυντήρητες και επικίνδυνες υποδομές.

Από παντού προκύπτει ότι το κράτος και οι κυβερνήσεις του αντιμετωπίζουν τις ανάγκες των εργαζομένων ως «βαρίδι» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Κι ότι αυτοί ευθύνονται που ο λαός, αντί να ζει όπως αρμόζει στον 21ο αιώνα, αγωνιά για το ποια θα είναι η επόμενη καταστροφή και σε ποια «κυβερνητική βάρδια»: Τη γαλάζια, τη ροζ ή τις αποχρώσεις τους...

Μπροστά στην απεργία, λοιπόν, κάθε εργαζόμενος μετράει δεκάδες λόγους για να βρεθεί ξανά στον δρόμο: Να παλέψει για να μη μείνει ατιμώρητο το έγκλημα στα Τέμπη, να μην πάρουν συγχωροχάρτι τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν.

Να διεκδικήσει σύγχρονες, ασφαλείς και φθηνές συγκοινωνίες, που αποδείχθηκε πως «δεν χωράνε» στη στρατηγική των επενδύσεων και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, στην «εξοικονόμηση» πόρων και τις «αντοχές της οικονομίας».

Να αγωνιστεί για σύγχρονες, δημόσιες και δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, κόντρα στην πολιτική «κόστους - οφέλους», της εμπορευματοποίησης, των «Νοσοκομείων ΑΕ», της πολιτικής που σαν «σκυταλοδρομία» υπηρετούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Να απαιτήσει φθηνή και ασφαλή στέγη, αντισεισμική πρόληψη και προστασία. Για να μην κινδυνεύει να μείνει στον δρόμο, είτε από τα «κοράκια» των τραπεζών και τα φαντάσματα των funds είτε από φυσικές και «αφύσικες» καταστροφές, που μετατρέπονται σε ανείπωτες τραγωδίες από ένα κράτος επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τη ζωή του λαού.

Να δυναμώσει τον αγώνα για αξιοπρεπές εισόδημα, που σήμερα δεν φτάνει ούτε για τις πρώτες 15 μέρες του μήνα, ενάντια στις σχέσεις εργασίας - «λάστιχο», στις 7.000 απολύσεις τη μέρα, στα εργατικά «ατυχήματα» που θερίζουν.

Οι λόγοι τελικά για να ξεχυθούν στους δρόμους ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και νέες πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα.

Η μάχη της απεργίας θα είναι σκληρή, όπως κάθε τέτοια μάχη. Ομως, σήμερα υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες για να γίνει κάθε χώρος δουλειάς μετερίζι αγωνιστικής διεκδίκησης. Για να δοθεί εργατική - λαϊκή απάντηση στο αμείλικτο δίλημμα «ή οι ζωές μας ή τα κέρδη τους». Ολοι στους δρόμους!