Ο Θ. Χιώνης στην ομιλία του επισήμανε μεταξύ άλλων πως «αυτό που μας νοιάζει την επόμενη μέρα των εκλογών είναι αν οι εργαζόμενοι θα είναι σε καλύτερη θέση απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα είναι από χέρι αντιλαϊκή», με βάση και τους εφαρμοστικούς νόμους των τριών μνημονίων, τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις, τις απαιτήσεις βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, αλλά και τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, τη «συνεργασία» με τους Αμερικάνους.

Με βάση τα παραπάνω, ο Θ. Χιώνης σημείωσε ότι «το ζήτημα είναι ποιος θα τους κόψει τη φόρα, ποιος μπορεί να αντιπαρατεθεί με την επόμενη κυβέρνηση και ποιος μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Μπορεί να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που έβγαλε το φίδι από την τρύπα, που έλεγε "θα ξεμπερδέψουμε με το παλιό" και τελικά το ανέσυρε, το "ξέπλυνε", υλοποιώντας δεξιά στην ουσία πολιτική αλλά με αριστερό μανδύα, και έδωσε τώρα το δικαίωμα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να εμφανίζονται δικαιωμένοι γι' αυτά που έχουν κάνει; Που χαντάκωσε αριστερές αξίες και ιδανικά; Που τελικά νομιμοποίησε για ό,τι πάλεψε τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος;

'Η θα τους κοντράρει το ΚΙΝΑΛ, που ήδη λέει ότι άμα χρειαστεί και ψήφο ανοχής μπορεί να τους δώσει; Το μισό ΚΙΝΑΛ αλληθωρίζει προς τη ΝΔ και το άλλο μισό προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι περίεργο; Καθόλου, λέμε εμείς. Γιατί υπάρχουν πολλά κοινά σημεία.

'Η τα κόμματα μίας χρήσης, όπως είναι το ΜΕΡΑ25, που λέει την ίδια φαρσοκωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ του 2015; Ο "νονός" που βάφτισε την τρόικα "θεσμούς", τα μνημόνια συμφωνίες, που υλοποίησε το μνημόνιο με την ενδιάμεση συμφωνία το Φλεβάρη του 2015 και προετοίμασε το τρίτο μνημόνιο. Και τελικά το μεγάλο "όχι" έγινε ένα μεγαλοπρεπέστατο "ναι" που είχε ξεχάσει ότι το είχε ψηφίσει, γιατί έλειπε, ήταν εκτός Ελλάδας, αλλά έστειλε επιστολική ψήφο.

Τις έδρες στη Βουλή τις διεκδικούν: 4 μνημονιακά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΝΔ, ΜΕΡΑ 25), 2 φασιστικά - ακροδεξιά (ΧΑ, Ελληνική Λύση) και από την άλλη μεριά είναι το ΚΚΕ».

Ο Θ. Χιώνης ανέφερε ότι το ΚΚΕ ήταν και είναι δίπλα και μαζί με τους εργαζόμενους, φέρνοντας και συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως την πρόταση για κατάργηση του άρθρου του Συντάγματος που απαγορεύει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων στο Δημόσιο, οι οποίοι καλύπτουν πάγιες, μόνιμες θέσεις που χρειάζονται, καθώς και την πρόταση για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων.

Κατέληξε ότι το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος μπορεί να υπερασπιστεί τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και να ανοίξει και το δρόμο για την ικανοποίησή τους, σημειώνοντας: «Μπορούμε να σας κοιτάμε στα μάτια. Μπορούμε να σας ζητήσουμε όχι απλά να ψηφίσετε το ΚΚΕ, που είναι συμφέρον σας, που τη δικιά σας δύναμη ενισχύετε, αλλά και να συμβάλετε σε αυτήν την υπόθεση».