Στην κούφια αντιπαράθεση με την κυβέρνηση επιδόθηκε ο Κυρ. Μητσοτάκης, από τη μία χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία «εθνική ήττα» και, από την άλλη, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν αμφισβητεί το ΝΑΤΟικό της περιεχόμενο, την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» στα Βαλκάνια και την υπηρέτηση αυτών των σχεδιασμών, που κομβικό τους στοιχείο είναι η συμφωνία των Πρεσπών.

Μεγάλο μέρος της ομιλίας του αφιερώθηκε σε κριτική όχι ως προς την ουσία της συμφωνίας, αλλά στα χρονοδιαγράμματα και στο πώς η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε, αναπαράγοντας τη συζήτηση περί περισσότερων «ανταλλαγμάτων» που θα μπορούσε να πάρει η αστική τάξη. Ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση στο παζάρι με τη γειτονική χώρα έδωσε πολύ εύκολα στα Σκόπια την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Ωστόσο, καθώς ψάχνει κάπου να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση στην πράξη, έσπευσε να κάνει σαφές ότι στο παζάρι των περιλάλητων κεφαλαίων που ανοιγοκλείνουν στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, μια κυβέρνησή του θα αξιοποιεί την απειλή για βέτο, διεκδικώντας κέρδη για την ελληνική αστική τάξη σε βάρος της σκοπιανής.

Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση, αποσαφήνισε ότι αν η συμφωνία κυρωθεί, δεν θα μπορεί να ακυρωθεί την επόμενη μέρα, καθώς το διεθνές δίκαιο υπερισχύει του εθνικού νόμου και τυχόν παραβίασή της μπορεί να σημαίνει διεθνή απομόνωση και διεθνές δικαστήριο, όπως είπε, στέλνοντας έτσι σήμα σε ντόπια και ξένα κέντρα ότι ως κυβέρνηση θα αποδεχτεί και θα συνεχίσει το έργο της σημερινής κυβέρνησης.

Αλλωστε, ομολόγησε τη ΝΑΤΟική βάση της συμφωνίας, καθώς προεξόφλησε ότι ο Αλ. Τσίπρας θα εισπράξει θετικά σχόλια εφόσον επέσπευσε την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Είπε επίσης ότι δέχτηκε και ο ίδιος πιέσεις προσωπικά από την Γερμανίδα καγκελάριο για το θέμα, όπως και από άλλους «Ευρωπαίους εταίρους» που, όπως έκανε σαφές, ήθελαν επίσπευση της διευθέτησης σε διακομματική βάση.

Τέλος, στηλίτευσε το γεγονός ότι η ΝΔ «απαίτησε» «συνεργασία, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κομματικό του εργαλείο ακόμα και τα εθνικά θέματα».