Θρασύτατη επίθεση στο ΚΚΕ εξαπέλυσε χτες βράδυ ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη Βουλή, για να υπερασπιστεί τη συμφωνία των Πρεσπών, αφού πρώτα στην ομιλία του φρόντισε να την εξωραΐσει συσκοτίζοντας το πραγματικό, ΝΑΤΟικό της περιεχόμενο. Μην κρύβοντας την ενόχλησή του για το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που αποκαλύπτει αυτό το πραγματικό περιεχόμενο, χαλώντας και τη σούπα του διπολισμού που προσπαθεί να στήσει με τη ΝΔ, ο πρωθυπουργός ξέσπασε σε ένα αντιΚΚΕ παραλήρημα, ξεπέφτοντας στην αξιοποίηση ξοφλημένων «επιχειρημάτων» που διαδίδουν τις τελευταίες μέρες διάφοροι «Κοτζαμάνηδες» του διαδικτύου.

Εφτασε να επικαλεστεί μεταξύ άλλων τους Σλαβομακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες - μαχητές του ΔΣΕ και την εκτελεσμένη κομμουνίστρια Μίρκα Γκίνοβα, για να ισχυριστεί τελικά ότι η συμφωνία αποτελεί δήθεν δικαίωση αυτής της ηρωικής ιστορίας! Από αυτήν τη σκοπιά κατηγόρησε το ΚΚΕ, την ίδια στιγμή που οι παραπάνω ήρωες ήταν θύματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που σήμερα «ξεπλένουν» ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του.

Ο κατήφορος της κυβέρνησης δεν σταμάτησε εκεί, αφού σε μια επίδειξη πολιτικής αμορφωσιάς επικαλέστηκε ανιστόρητα ακόμα και τον Λένιν και τη θέση του περί αυτοδιάθεσης των λαών (!), για να δικαιολογήσει τις υπηρεσίες του στους ιμπεριαλιστές συνεταίρους του. Υπέδειξε σαν εχθρό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων τον «εθνικισμό απέναντι στις κατακτήσεις λαϊκού κινήματος» και «της κυβέρνησής του», ενώ λίγο μετά ανέβηκε στο βήμα ο μέχρι χτες κυβερνητικός του εταίρος, για να ξεσπάσει ο ίδιος σε άλλο ένα εθνικιστικό παραλήρημα.

Κατά τα λοιπά ο πρωθυπουργός, ψάχνοντας να βρει διαχωριστικές γραμμές επιτέθηκε στον Κυρ. Μητσοτάκη όχι για την ουσία της συμφωνίας αφού κι αυτός συμφωνεί στο ΝΑΤΟικό της περιεχόμενο, αλλά για «διχαστικό λόγο», αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, χρεώνοντάς τους πολιτική υποκρισία καθώς αρνούνται να στηρίξουν μια συμφωνία που όπως είπε βασίστηκε στη γραμμή με την οποία τα κόμματα αυτά απ' τη θέση της κυβέρνησης κάποτε διαπραγματεύτηκαν για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ.

Ο Αλ. Τσίπρας υπερασπίστηκε τη συμφωνία, επικαλούμενος και την «ενδυνάμωση» του ρόλου της χώρας στην περιοχή, δηλαδή τη βαθύτερη εμπλοκή της στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Ετσι, διαφήμισε τη «σύνθετη ονομασία» και χαρακτήρισε όλα τα υπόλοιπα δευτερεύοντα ζητήματα, προσπερνώντας το γεγονός ότι σε πολλά απ' αυτά παραμένουν ολοζώντανα σπέρματα αλυτρωτισμού, σαν αυτά που έχουν βάλει σε μεγάλες περιπέτειες τους βαλκανικούς λαούς!

Για πολλή ώρα θύμιζε τα πεπραγμένα κυβερνήσεων του παρελθόντος, κατηγορώντας π.χ. τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Σαμαρά και Παπανδρέου ότι αυτές πρώτες αποδέχτηκαν τη χρήση του όρου «Μακεδονία» και ότι πάνω σε αυτή την «εθνική γραμμή» συνέχισε η κυβέρνησή του. Στη συνέχεια, έστρεψε την αντιπαράθεση σε συγκρίσεις της συμφωνίας του με τον Ζάεφ με τις αντίστοιχες διαπραγματεύσεις του Αντ. Σαμαρά και το πακέτο Πινέιρο, που όπως είπε δεν περιλάμβανε αλλαγές στο Σύνταγμα, ή με τη συμφωνία της Αχρίδας, όπου η κυβέρνηση Σημίτη δεν διαμαρτυρήθηκε όταν αναφερόταν ως επίσημη γλώσσα της «Μακεδονίας» και στις διεθνείς σχέσεις της η «μακεδονική γλώσσα».

Και κατέληξε, διαπιστώνοντας ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει λόγος ουσιαστικής διαφωνίας με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Οπως είπε, η καταψήφισή της αποτελεί «αυτοακύρωση των πολιτικών τους πεπραγμένων», γνωρίζοντας ότι το δικό τους όχι συναντιέται με το ναι της κυβέρνησής του στη στήριξη των ευρωατλαντικών σχεδιασμών που όλοι ασπάζονται και υπηρετούν.