Στις 5 Μάρτη του 1953 έπαψε να χτυπά η καρδιά του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (Στάλιν). Συνέδεσε τη ζωή και τη δράση του με το Μπολσεβίκικο Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Πλεχάνοφ, ενώ στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1905 - 1907. Στα 1912, έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα στο συγκεκριμένο θέμα. Ηταν ένας από τους καθοδηγητές στη ΜεγάληΟχτωβριανήΣοσιαλιστικήΕπανάσταση, σαν μέλος του στρατιωτικοεπαναστατικού κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής, ενώ έγινε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιο για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ` Διεθνούς.

Ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ(μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, είχε αμέριστη συμβολή στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έργο του, θεωρητικό και πρακτικό, αποτελεί συνεισφορά και παρακαταθήκη στον αγώνα της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο.