«

Εγώ δεν είχα πάρει είδηση το τι γινότανε». Ο ισχυρισμός αυτός δεν ανήκει σε κανέναν αφελή, αλλά στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Τον εξέφρασε κατά την κυριακάτικη συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας. Αφορά την περίοδο της δικτατορίας και τη στάση που τήρησε τότε αυτός. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός ζούσε στην Αθήνα, ήταν αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Δεν είναι λίγες οι φωτογραφίες που τον έχουν απαθανατίσει σε επίσημες τελετές με τα μέλη της ηγεσίας της χούντας. Προφανώς δεν τους... γνώριζε. Δεν έβλεπε ότι τα χέρια τους είναι βουτηγμένα στο αίμα.

Παρ' όλα αυτά, όμως, δεν «πήρε είδηση» ότι γίνονται βασανιστήρια, ότι υπάρχει το ΕΑΤ-ΕΣΑ. Δεν «πήρε είδηση» ότι «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα». Δεν άκουσε τίποτα για τα ξερονήσια. Δεν είδε τίποτα. Δεν είδε τα τανκς στους δρόμους. Τίποτα, τίποτα, τίποτα... Η αλήθεια όμως είναι προφανής και είναι άλλη. Οχι πως δεν ήξερε, αλλά δεν ήθελε να ξέρει. Αυτή είναι βέβαια η πιο «αθώα» εκδοχή. Γιατί υπάρχει και η περίπτωση όχι μόνο να ήξερε, αλλά και να επικροτούσε όλα όσα γίνονταν την περίοδο εκείνη. Το παραβλέπουμε, όμως, αυτό, καθώς δεν είναι του παρόντος να κάνουμε τέτοιες αναφορές.

Δεν μπορεί όμως κανείς να μην αγανακτεί, όταν ο ίδιος άνθρωπος, με την ιδιότητα που έχει σήμερα, αυτήν του επικεφαλής της Εκκλησίας της Ελλάδος, διεκδικεί να έχει λόγο για όλους και για όλα. Τότε δεν καταλάβαινε τίποτα, ενώ σήμερα δε θέλει να του... ξεφεύγει τίποτα. Ετσι, την ίδια ώρα διεκδικεί να έχει λόγο για την εξωτερική πολιτική της χώρας και ειδικότερα για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και μάλιστα η Ιερά Σύνοδος εκδίδει και ανακοίνωση, όπου αναφέρει ότι «η Εκκλησία δεν μπορεί να αδιαφορήσει» και καλεί την κυβέρνηση και όλο τον πολιτικό κόσμο να «αρθούν επάξια στο ύψος των κρίσιμων εθνικών περιστάσεων», θυμίζοντας τις ζοφερές εκείνες μέρες του εθνικιστικού παροξυσμού!

Ο αρχιεπίσκοπος προκαλεί τη μνήμη και τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Τον ίδιο λαό, στον οποίο απευθύνεται και του ζητά υπογραφές στο «δημοψήφισμα» για τις ταυτότητες και για τον οποίο εξαγγέλλει ότι θα καταγράψει την πίστη του και θα την αποτυπώσει σε ειδικές ταυτότητες, τις οποίες θα εκδώσει η Εκκλησία. Με τις δηλώσεις του αυτές θέλει να κάνει φανερή την περιφρόνηση του στην ιστορία, καθώς όλα δείχνουν ότι δεν τον συμφέρει η αναμόχλευσή της, «τα καλά και συμφέροντα» γαρ, και από την άλλη να δηλώνει πολιτική παρουσία στο παρόν με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Απώτερος στόχος του είναι να διαμορφωθεί μια πολιτική πλατφόρμα στη συνείδηση του ελληνικού λαού, πάνω στην οποία θα πατήσει, όπου το παρελθόν θα καταδικάζεται στην άγνοια, ενώ το σήμερα θα τοποθετείται σε αντιδραστικές θέσεις. Πρόκειται για τη γνωστή πολιτική πλατφόρμα του Αρχιεπισκόπου, που θέλει ευρύτερα να περάσει στην κοινωνία. Αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα της «άγνοιας» του αρχιεπισκόπου. Ταυτόχρονα, όμως, με τους χειρισμούς αυτούς υποδηλώνονται τα αδιέξοδα της πολιτικής γύρω από το θέμα των ταυτοτήτων και άλλα σχετικά «μείζονα προβλήματα του ελληνισμού»!!! Μιας πολιτικής δηλαδή, διχασμού του ελληνικού λαού, που από κοινού ιεραρχία και κυβέρνηση εξυπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν, η κάθε πλευρά για τους δικούς της σκοπούς και επιδιώξεις.