Τρίτη 19 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αποσταθεροποίηση μέχρι την ανατροπή

Με αφορμή τη δημοσκοπική αποδυνάμωση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική τους, τις εσωτερικές διαφωνίες στο ΠΑΣΟΚ για διάφορες πλευρές αυτής της πολιτικής, όπως ιδιωτικοποιήσεις, αναδιάρθρωση του χρέους, κάποιες από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, διάφορα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία κάνουν λόγο για αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλει αυτή την αντιδραστική πολιτική. Σε συνδυασμό με την εμφανιζόμενη άρνηση συναίνεσης της ΝΔ στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προβάλλουν την κλιμακούμενη δυσκολία του αστικού πολιτικού συστήματος να προωθήσει τις ανατροπές που απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Ετσι, φουντώνει από τα αστικά επιτελεία η κινδυνολογία για το ενδεχόμενο, ακόμη και με εκλογές, να μην προκύψει ισχυρή κυβέρνηση από τις κάλπες, όποτε κι αν στηθούν. Οι προπαγανδιστές των αστών προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό πως μια τέτοια εξέλιξη είναι σε βάρος των συμφερόντων του, επειδή η χώρα θα βρεθεί σε ακυβερνησία, «πολιτική αστάθεια» και θα οδηγηθεί στην καταστροφή και στη χρεοκοπία.

Μιλάνε τη γλώσσα της πλουτοκρατίας και για δικό της όφελος επιτίθενται στις λαϊκές συνειδήσεις. Το αστικό πολιτικό σύστημα δοκιμάζει ήδη στο παρασκήνιο και «ζυμώνει» λύσεις και σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας, μεταξύ κομμάτων πρόθυμων να συμβάλουν στη διαχείριση του αστικού πολιτικού συστήματος και της κρίσης σε βάρος του λαού. Οι διαθέσιμοι είναι πολλοί (ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά) και δεν είναι απίθανο να προκύψουν και άλλοι, διαχρονικά επιρρεπείς στην πίεση της αστικής προπαγάνδας και την κινδυνολογία.

Το ιδανικό για τους καπιταλιστές θα ήταν η συνεργασία των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων. Ξέρουν, όμως, ότι έχουν ισχυρές εφεδρείες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, που κάτω από προϋποθέσεις μπορούν να αποτελέσουν «λύση», έστω και παροδική. Ακόμα και μια περίοδος πολιτικής αστάθειας, αν δεν παρέμβει καθοριστικά ο λαός, για τους αστούς και το πολιτικό τους προσωπικό θα αποτελέσει πεδίο εκκόλαψης μιας ακόμα πιο σφοδρής επίθεσης στα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Βέλγιο, όπου για διάφορους λόγους δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση εδώ και πάνω από ένα χρόνο, χωρίς ούτε λεπτό να έχει σταματήσει η άσκηση μιας πολιτικής ταξικής υπέρ του κεφαλαίου, από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, που είναι καμουφλάζ των μονοπωλίων.

Καθόλου τυχαία οι αστοί εξαιρούν απ' όλα τα σενάρια το ΚΚΕ, το οποίο είναι το μόνο κόμμα που στέκεται με συνέπεια και στρατηγικά απέναντί τους. Η ακυβερνησία και η πολιτική αστάθεια δεν πρέπει να τρομάζουν το λαό. Αντίθετα, πρέπει να τις επιδιώκει, με όρους μαζικής πολιτικής πάλης και χειραφέτησης από το δικομματισμό, που θα εκφράζονται και στην κάλπη, με αποδυνάμωση των δύο και άνοδο του ΚΚΕ. Κανένα συμφέρον δεν έχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα από μια ισχυρή, μονοκομματική ή άλλη, κυβέρνηση συνεργασίας, που θα αναλάβει με μεγαλύτερη «μαστοριά» και πυγμή να εφαρμόσει την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική. Σταθερή επιδίωξη του λαού πρέπει να είναι η αποδυνάμωση μιας τέτοιας κυβέρνησης, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού συστήματος, σε βαθμό που να είναι αδύνατη η επιβολή αντιλαϊκών μέτρων. Πρέπει να είναι η οργανωμένη παρέμβαση ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος για ακόμη μεγαλύτερες ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή συμμαχία είναι οι προϋποθέσεις για να γίνουν θαρρετά βήματα στην αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας, μέχρι την ανατροπή της.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ