Τρίτη 19 Απρίλη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μέτωπο υπέρ της πλουτοκρατίας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ακούσαμε από τον πρωθυπουργό μια έκθεση ιδεών, εκτός τόπου και χρόνου» (εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ). «Ακουσα σήμερα για τον οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση. Μιλάμε για το πνίξιμο των πάντων: 23 δισ. που φεύγουν από την αγορά...» (Γ. Καρατζαφέρης). «Ο οδικός χάρτης οδηγεί σε γκρεμό, χωρίς την άμεση εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας, χωρίς τη στήριξη της κοινωνίας και ιδιαίτερα των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, χωρίς την πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας» (Φ. Κουβέλης, πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αριστεράς»). «Ο κ. Παπανδρέου παρουσίασε ένα ευχολόγιο αντί ενός συγκεκριμένου σχεδίου για τη διάσωση της οικονομίας» (εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Συμμαχίας»). Το μικρό απάνθισμα των αντιδράσεων των παραπάνω κομμάτων του κεφαλαίου για το νέο πακέτο μέτρων ύψους 76 δισ. ευρώ, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός την περασμένη Παρασκευή, δείχνει περίτρανα τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρουν για να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Ολα μαζί τα κόμματα ενώνουν τις φωνές τους για να παραπλανήσουν το λαό, εμφανίζοντας την κυβέρνηση δήθεν «άτολμη» και «αναποτελεσματική» που καθυστερεί τη λήψη των μέτρων, που, εμμέσως πλην σαφώς, προβάλλουν ως αναγκαία και επείγοντα. Αυτό ακριβώς το μήνυμα θέλουν να περάσουν στα λαϊκά στρώματα, ώστε να καλλιεργηθεί κλίμα συναίνεσης υπέρ του μονόδρομου της πλουτοκρατίας. Ο λαός πρέπει να τους γυρίσει αποφασιστικά την πλάτη και να στραφεί με εμπιστοσύνη προς το ΚΚΕ στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού.

Σχεδιασμοί αστών και ανατροπή

Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στα «Νέα του Σαββατοκύριακου», ωστόσο οι επισημάνσεις και οι εκτιμήσεις που έκανε για τις πολιτικές εξελίξεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ακριβώς γιατί ο «αθυρόστομος» πρώην πρωθυπουργός επιμένει να εκφράζει το συνολικό συμφέρον της αστικής τάξης. Πρώτη προτεραιότητα, λοιπόν, σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, είναι η στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. «Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι την ώρα αυτή χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι την παρούσα κυβέρνηση», τονίζει χαρακτηριστικά, υποδεικνύοντας μάλιστα στον πρωθυπουργό «να προχωρήσει σε αυτά που λέει και να επιβάλει την άποψή του σε μια κυβέρνηση, που αυτή την ώρα είναι παρωδία κυβέρνησης, ή μάλλον να προχωρήσει σε ένα βαθύ ανασχηματισμό»... Γενικότερα, όμως, θεωρεί ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει τελειώσει και πρέπει η αστική τάξη να προετοιμάζει το «διάδοχό» του. «Θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα έχει ξεπεραστεί ολόκληρο», τονίζει, συμπληρώνοντας ότι «χρειάζεται λοιπόν να προετοιμάζεται παράλληλα ένα καινούργιο λαϊκό κίνημα που θα δώσει στην επόμενη φάση τη δυνατότητα να πετύχουμε την ανόρθωση του τόπου». Σπεύδει να διευκρινίσει ότι με τον όρο λαϊκό κίνημα εννοεί «τη συγκέντρωση όλων των δυνάμεων», εννοείται του καθεστώτος. Ολοκάθαροι, λοιπόν, οι σχεδιασμοί και η στρατηγική της πλουτοκρατίας για την «υπέρβαση» της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Το συμφέρον, όμως, του λαού απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Επονται χειρότερα για τους συνταξιούχους

Συνταξιούχος του ΙΚΑ ετών 65, έλαβε για τους μήνες Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη 130 ευρώ χαμηλότερη σύνταξη από αυτήν που δικαιούνταν. Οταν απευθύνθηκε στο υποκατάστημα της περιοχής της, ρωτώντας γιατί τα χρήματα της σύνταξής της είναι λιγότερα, της είπαν ότι στα πλαίσια του ελέγχου που διενεργεί το ΙΚΑ, για να εκκαθαρίσει τις λίστες του, ώστε να «μην λαμβάνουν σύνταξη οι πεθαμένοι», πρέπει να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση, στην οποία να δηλώνει ότι ζει (!) και ότι δεν λαμβάνει σύνταξη από κάποιο άλλο ασφαλιστικό ταμείο και μέχρι τον μήνα Ιούνη θα λάβει πίσω αυτά τα χρήματα αναδρομικά. Στο υποκατάστημα των Αγ. Αναργύρων, όπου ανήκει η συγκεκριμένη συνταξιούχος, καθημερινά δεκάδες απόμαχοι της δουλειάς ταλαιπωρούνται σε ατέλειωτες «ουρές» για να εξυπηρετηθούν από τους λιγοστούς υπαλλήλους, με ανάλογες περιπτώσεις σαν την προαναφερόμενη. Κάποιος έλαβε δώρο μόνο για το ΕΚΑΣ και όχι για ολόκληρη την σύνταξη, κάποιου άλλου του κόψανε 90 ευρώ ενώ είχε καταθέσει δήλωση ότι... δεν πέθανε, κάποιου άλλου επειδή δε γνώριζαν τον ταχυδρομικό του κώδικα και πάει λέγοντας.

Απ' ό,τι μας ανέφεραν οι υπάλληλοι του υποκαταστήματος - που οφείλουμε να πούμε ότι δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, αφού καθημερινά γίνονται οι ίδιοι αποδέκτες των διαμαρτυριών των συνταξιούχων - τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα, ενώ εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν τα χρήματα που «κόβονται» θα επιστραφούν τελικά στους δικαιούχους. Ακόμη όμως και αν επιστραφούν, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι με την παραπάνω μέθοδο η διοίκηση του ΙΚΑ βρήκε έναν εύκολο και προπάντων σιωπηλό τρόπο, ώστε να παρακρατεί μέρος των συντάξεων για να καλύπτει διάφορες λογιστικές «τρύπες». Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι νέες περικοπές στις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις αποτελούν πραγματικότητα πριν καλά καλά η κυβέρνηση ανακοινώσει το νέο πακέτο μέτρων. Και τα χειρότερα έπονται...

Κυβερνητικά άλλοθι στην Υγεία

Είναι η πρώτη, μεταπολεμικά, φορά που δημόσια νοσοκομεία (όπως τα «Αρεταίειο» και «Αιγινήτειο») σταμάτησαν να κάνουν εισαγωγές περιστατικών και δεν μπορούν να σιτίσουν ασθενείς. Η οικονομική θηλιά της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με την ολοένα και πιο σφιχτή διαπλοκή των μεγαλοεπιχειρηματιών προμηθευτών ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και φαρμάκων με τα δημόσια νοσοκομεία, που προωθούν όλες οι κυβερνήσεις για να αυξάνονται τα κέρδη των μονοπωλίων, οδήγησε στο έσχατο σημείο: Να μην υπάρχουν υλικά και φάρμακα, και τους ασθενείς να τους τρέφουν οι συγγενείς τους. Η κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία: Επιχείρησε να εμφανιστεί ως «θύμα» δολιοφθοράς αν και είναι θύτης στο τσάκισμα παροχής υπηρεσιών Υγείας στο λαό. Αλλά και ως σημαιοφόρος κατά της διαφθοράς.

Κι όμως! Ολη αυτή η πομπώδης φραστική καταδίκη των παρατυπιών και οι εκκωφαντικές υποσχέσεις πως τα «δημόσια νοσοκομεία δεν ανήκουν σε κανέναν» είχαν ως στόχο την επικοινωνιακή συσκότιση: Να αποκρύψουν απ' τα λαϊκά στρώματα την κύρια αιτία όλων αυτών των επιπτώσεων. Οτι, δηλαδή, τα δημόσια νοσοκομεία, στο πλαίσιο της γενικευμένης εμπορευματοποίησης, λειτουργούν πλέον ως επιχειρήσεις - και μάλιστα σπρώχνονται να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά με τον ιδιωτικό τομέα. Οτι, δηλαδή, η Υγεία αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, που υπακούει στους κανόνες της αγοράς. Ηχηρή απόδειξη, πέραν των άλλων, αποτελούν και οι ανακοινώσεις της υπουργού Παιδείας για αξιολόγηση - επειδή είναι πανεπιστημιακά - των Νοσοκομείων «Αρεταίειου» και «Αιγινήτειου» με τη λογική κόστους-κέρδους.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προχωρά στη σύνθλιψη των νοσοκομείων, υπηρεσιών και παροχών. Σήμερα αναμένεται να ανακοινωθούν οι «προτάσεις» για τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, όπου σε όλη την Αττική, απ' ό,τι φαίνεται, θα μείνουν λιγότεροι από δέκα δημόσιοι υγειονομικοί σχηματισμοί. Ηδη έχουν συγχωνευτεί τα πέντε νοσοκομεία του ΙΚΑ στο λεγόμενο ΕΣΥ, ενώ στον ίδιο το ρόλο του Προκρούστη και των συγχωνεύσεων για το ΙΚΑ θα αναγορευτεί ο Εθνικός Οργανισμός Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), καθώς σχεδιάζει τη συγχώνευση 113 μη αυτοτελών υγειονομικών υπηρεσιών του Ιδρύματος. Ακόμα, με τη λεγόμενη αρνητική λίστα φαρμάκων οι ασφαλισμένοι πληρώνουν εξολοκλήρου απ' την τσέπη τους κοντά στα 1.000 φάρμακα για να «εξοικονομήσει» το κράτος 90 εκατ. ευρώ.

Η κυβέρνηση διακηρύσσει με κάθε τρόπο ότι πια δεν υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικές διαφορές με τη ΝΔ και επομένως είναι εφικτή η χάραξη «εθνικής πολιτικής». «Αποδαιμονοποιείται», όπως λένε, η επιχειρηματική δραστηριότητα και αντιμετωπίζονται ισότιμα ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, ως πάροχοι υπηρεσιών Υγείας. Κρύβουν όμως το βασικό: Οτι αυτές τις υπηρεσίες θα μπορούν να τις έχουν εκείνοι που θα μπορούν να πληρώσουν είτε απ' την τσέπη τους, είτε μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης. Για εκείνους που δε θα έχουν θα υπάρχει ένα «ελάχιστο πακέτο» παροχών που ετοιμάζεται απ' τον ΕΟΠΥΥ με τον ενιαίο κανονισμό παροχών και μέσω των ΜΚΟ που θα συμμετέχουν στον ΕΟΠΥΥ και του εθελοντισμού, ίσα να μην πεθαίνουν οι εξαθλιωμένοι.

Σε όλες αυτές τις οδυνηρές ανατροπές μπορεί να αντιταχθεί το κίνημα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των νέων για να μην κλείσει ή συρρικνωθεί κανένα δημόσιο νοσοκομείο και καμία μονάδα Υγείας του ΙΚΑ. Ενα κίνημα που θα διεκδικεί αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και κάθε πληρωμής των εργαζομένων για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.


Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ

Προσπάθεια παραπλάνησης του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

«H ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ αποφασίζει, οι βουλευτές κάνουν τη δουλειά τους, εκφράζουν τις απόψεις τους». Ετσι μας πληροφόρησε ο Γ. Πεταλωτής για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Μόνο που δεν είναι μόνο αυτή «η δουλειά τους». Είναι να υπερψηφίζουν αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς, νομοσχέδια, τροπολογίες, ρυθμίσεις και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Μέχρι στιγμής φυσικά την ...κάνουν πολύ καλά, συνεπικουρούμενοι ενίοτε και από βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ., της ΝΔ ή «ανεξάρτητους». Απορούμε πώς το ξέχασε αυτό ο Γ. Πεταλωτής.

Εκτός αν θέλει να μας πλασάρει ξανά το γνωστό παραμύθι περί της «καλής ψυχής» του ΠΑΣΟΚ που «άλλα θέλει κι άλλα κάνει» αναγκασμένο από τη διεθνή οικονομική συγκυρία.

Ελα, όμως, που το ΠΑΣΟΚ (είτε με την «κυβερνητική» είτε με την «κοινοβουλευτική» μορφή του) έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα που δεν απέχει από την πολιτική που ασκεί.

ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΘΕΩΡΙΑ αυτή του Ανδρέα Λοβέρδου. Οποιος μιλάει για ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Σε αντίθεση - να υποθέσουμε - με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η οποία με την υποχρηματοδότηση κρατάει τα ιδρύματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Αυτό συνιστά μήπως αναβάθμιση; Είναι προς όφελος των νοσοκομείων να μην έχουν γιατρούς, νοσοκόμους, μηχανήματα και αναλώσιμα;

Σίγουρα κάποιος ωφελείται από όλη αυτή την ιστορία και είναι φυσικά οι ιδιώτες που αν μπορούσαν θα έχτιζαν μια κλινική δίπλα από κάθε νοσοκομειακό ίδρυμα για να ...τσιμπάνε κατευθείαν τον κόσμο που αναζητά απεγνωσμένα αυτό που αποτελεί δικαίωμά του.

Οσο για τις καταγγελίες περί διαφθοράς και ύποπτων καταστάσεων με τους προμηθευτές, το ΠΑΣΟΚ καλό είναι να μην πολυμιλάει. Γιατί και το σχετικό σύστημα διατηρεί αλλά και το δημιούργησε αφού φρόντισε να μην υπάρχει δημόσια φαρμακοβιομηχανία.


Παπαγεωργίου Βασίλης

«Βιώσιμη» εξαπάτηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι επικίνδυνη όχι μόνο όταν αδρανεί και μπλοκάρει τους αγώνες των εργαζομένων, αλλά και όταν πιεσμένη από τις εξελίξεις εξαναγκάζεται να συρθεί «θέλοντας και μη» σε κάποια κινητοποίηση. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε και με την χτεσινή απόφαση για απεργία στις 11 Μάη. Ιδού ποιο είναι το «πλαίσιο» της πλειοψηφίας, όπως το έθεσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ για την απεργία.

«Είναι δυνατόν - αναρωτήθηκε ο Γ. Παναγόπουλος - να συζητάμε για δημοσιονομικό εξορθολογισμό και να μη γίνεται καμία ουσιαστική συζήτηση για να καταστεί το χρέος και η οικονομία της χώρας βιώσιμη και διαχειρίσιμη;

Είναι δυνατόν δημόσιος πλούτος, δημόσια περιουσία, δίκτυα και υποδομές και κυρίως αγαθά κοινωνικά όπως το νερό, η ενέργεια, να εκχωρούνται εν μια νυχτί χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός;

Είναι δυνατόν να αμφισβητείται το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν την ασπίδα για κάθε εργαζόμενο που αισθάνεται την πλήρη εργοδοτική αυθαιρεσία;».

Για ποιο πράγμα λοιπόν καλεί η πλειοψηφία τους εργάτες στην απεργία; Οχι να μην πληρώσουν το χρέος οι εργάτες, αλλά να καταστεί το χρέος και συνολικά η οικονομία βιώσιμη και διαχειρίσιμη. Ο,τι δηλαδή πασχίζει η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας όλα τα αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να γίνει το χρέος «βιώσιμο» και να επανεκκινήσει η καπιταλιστική οικονομία, η οποία θα βγάλει «στον αφρό» και πάλι τους καπιταλιστές για να συνεχιστεί η σκληρή εκμετάλλευση των εργατών.

Οσο για τον όψιμο πόνο του προέδρου της ΓΣΕΕ για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις συλλογικές συμβάσεις, ας μη μιλάει καλύτερα η πλειοψηφία. Γιατί ήταν αυτή που στήριξε αναφανδόν τις ιδιωτικοποιήσεις, πότε ως «μετοχοποιήσεις», πότε με τους λεγόμενους «στρατηγικούς επενδυτές», ενώ τον ίδιο ρόλο έπαιξε και στην περίπτωση των συλλογικών συμβάσεων.

«Βιώσιμη» εξαπάτηση των εργαζομένων. Αυτό πασχίζει κάθε μέρα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σε αυτό εντάσσεται και η σημερινή της στάση.

Οι δύο δρόμοι

«Οποιος θέλει, ας έρθει να εξηγήσει σε εμάς και στους Ελληνες πολίτες, με ποιον άλλο τρόπο μπορεί να γίνουν αυτά τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή, η πορεία που ακολουθούμε είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, πολλοί, απλώς οδηγούν στη χρεοκοπία, στην περιθωριοποίηση της χώρας και εμείς αυτούς τους δρόμους δεν θα τους πάρουμε». Τάδε έφη Γ. Παπακωνσταντίνου κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο της συνόδου του ΔΝΤ, θέτοντας εκ νέου το ζήτημα του μονόδρομου της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Εχει κάθε λόγο ο υπουργός Οικονομικών και η κυβέρνηση να απευθύνει αυτή την «πρόκληση» στα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, που εμφανίζονται να κραδαίνουν δήθεν «εναλλακτικές λύσεις» εξόδου από την κρίση, ενώ στην πραγματικότητα είναι παραλλαγές της διαχείρισης της κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας. Πράγματι, έχει δίκιο ο υπουργός, δεν υπάρχει άλλος «δρόμος» στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αυτός όμως είναι ο δρόμος που εξοντώνει και πτωχεύει το λαό χάριν της ευημερίας της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ομως, υπάρχει δρόμος εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού και είναι αυτός που δείχνει σταθερά το ΚΚΕ και παρουσιάστηκε αναλυτικά την περασμένη βδομάδα. Είναι ο δρόμος που προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόμος της μετατροπής της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ιδεολογήματα «πανικού»

Τη βολική, πλην όμως παντελώς έωλη, θεωρία ότι οι αποφάσεις για την «έξοδο από την κρίση» λαμβάνονται σε υπερεθνικά και εξωθεσμικά κέντρα, αναπαράγουν το τελευταίο διάστημα πολιτειακοί και κυβερνητικοί παράγοντες, προκειμένου να αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες για την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είπε χαρακτηριστικά: «Θεωρητικά, σε μια δημοκρατία, ψηφίζεις τον πολιτικό και έχεις την αίσθηση ότι εκεί είναι η εξουσία. Εχει μετατοπιστεί η εξουσία, όμως, αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι. Η εξουσία έχει πάει σε κέντρα που δεν ελέγχονται, εκτός συνόρων πολλές φορές, με τεράστια συγκέντρωση πλούτου». Τη σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος σε ομιλία του στο Μεσολόγγι τόνισε: «Γνωρίζω ότι, όπως όλοι μας, αγωνιάτε για την πορεία της πατρίδας που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή, πολύπλευρη, βαθιά κρίση. Πολλά δεν εξαρτώνται από εμάς, αλλά από τις αποφάσεις που λαμβάνουν οι ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ασφαλώς και υπάρχει μια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υπερεθνικά, κοινοτικά, όργανα, ωστόσο αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Δεύτερον, όλες οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί από τις ηγεσίες της ΕΕ έχουν υπερψηφιστεί και από τις εγχώριες κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ακριβώς γιατί υπηρετούν το μακροπρόθεσμο συμφέρον της πλουτοκρατίας. Δεν υπάρχουν σχέσεις εξάρτησης ή εξαναγκασμού, αλλά στρατηγικές συμμαχίες για τον ίδιο στόχο, την πτώχευση του λαού για χάρη της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας. Ολα τ' άλλα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αποσταθεροποίηση μέχρι την ανατροπή

Με αφορμή τη δημοσκοπική αποδυνάμωση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, την αύξηση της λαϊκής δυσαρέσκειας για την πολιτική τους, τις εσωτερικές διαφωνίες στο ΠΑΣΟΚ για διάφορες πλευρές αυτής της πολιτικής, όπως ιδιωτικοποιήσεις, αναδιάρθρωση του χρέους, κάποιες από τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, διάφορα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία κάνουν λόγο για αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλει αυτή την αντιδραστική πολιτική. Σε συνδυασμό με την εμφανιζόμενη άρνηση συναίνεσης της ΝΔ στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προβάλλουν την κλιμακούμενη δυσκολία του αστικού πολιτικού συστήματος να προωθήσει τις ανατροπές που απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου. Ετσι, φουντώνει από τα αστικά επιτελεία η κινδυνολογία για το ενδεχόμενο, ακόμη και με εκλογές, να μην προκύψει ισχυρή κυβέρνηση από τις κάλπες, όποτε κι αν στηθούν. Οι προπαγανδιστές των αστών προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό πως μια τέτοια εξέλιξη είναι σε βάρος των συμφερόντων του, επειδή η χώρα θα βρεθεί σε ακυβερνησία, «πολιτική αστάθεια» και θα οδηγηθεί στην καταστροφή και στη χρεοκοπία.

Μιλάνε τη γλώσσα της πλουτοκρατίας και για δικό της όφελος επιτίθενται στις λαϊκές συνειδήσεις. Το αστικό πολιτικό σύστημα δοκιμάζει ήδη στο παρασκήνιο και «ζυμώνει» λύσεις και σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας, μεταξύ κομμάτων πρόθυμων να συμβάλουν στη διαχείριση του αστικού πολιτικού συστήματος και της κρίσης σε βάρος του λαού. Οι διαθέσιμοι είναι πολλοί (ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά) και δεν είναι απίθανο να προκύψουν και άλλοι, διαχρονικά επιρρεπείς στην πίεση της αστικής προπαγάνδας και την κινδυνολογία.

Το ιδανικό για τους καπιταλιστές θα ήταν η συνεργασία των δύο παραδοσιακών αστικών κομμάτων. Ξέρουν, όμως, ότι έχουν ισχυρές εφεδρείες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, που κάτω από προϋποθέσεις μπορούν να αποτελέσουν «λύση», έστω και παροδική. Ακόμα και μια περίοδος πολιτικής αστάθειας, αν δεν παρέμβει καθοριστικά ο λαός, για τους αστούς και το πολιτικό τους προσωπικό θα αποτελέσει πεδίο εκκόλαψης μιας ακόμα πιο σφοδρής επίθεσης στα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Βέλγιο, όπου για διάφορους λόγους δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση εδώ και πάνω από ένα χρόνο, χωρίς ούτε λεπτό να έχει σταματήσει η άσκηση μιας πολιτικής ταξικής υπέρ του κεφαλαίου, από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, που είναι καμουφλάζ των μονοπωλίων.

Καθόλου τυχαία οι αστοί εξαιρούν απ' όλα τα σενάρια το ΚΚΕ, το οποίο είναι το μόνο κόμμα που στέκεται με συνέπεια και στρατηγικά απέναντί τους. Η ακυβερνησία και η πολιτική αστάθεια δεν πρέπει να τρομάζουν το λαό. Αντίθετα, πρέπει να τις επιδιώκει, με όρους μαζικής πολιτικής πάλης και χειραφέτησης από το δικομματισμό, που θα εκφράζονται και στην κάλπη, με αποδυνάμωση των δύο και άνοδο του ΚΚΕ. Κανένα συμφέρον δεν έχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα από μια ισχυρή, μονοκομματική ή άλλη, κυβέρνηση συνεργασίας, που θα αναλάβει με μεγαλύτερη «μαστοριά» και πυγμή να εφαρμόσει την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική. Σταθερή επιδίωξη του λαού πρέπει να είναι η αποδυνάμωση μιας τέτοιας κυβέρνησης, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού συστήματος, σε βαθμό που να είναι αδύνατη η επιβολή αντιλαϊκών μέτρων. Πρέπει να είναι η οργανωμένη παρέμβαση ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος για ακόμη μεγαλύτερες ρωγμές στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή συμμαχία είναι οι προϋποθέσεις για να γίνουν θαρρετά βήματα στην αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας, μέχρι την ανατροπή της.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ