Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στα «Νέα του Σαββατοκύριακου», ωστόσο οι επισημάνσεις και οι εκτιμήσεις που έκανε για τις πολιτικές εξελίξεις έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ακριβώς γιατί ο «αθυρόστομος» πρώην πρωθυπουργός επιμένει να εκφράζει το συνολικό συμφέρον της αστικής τάξης. Πρώτη προτεραιότητα, λοιπόν, σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, είναι η στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. «Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι την ώρα αυτή χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι την παρούσα κυβέρνηση», τονίζει χαρακτηριστικά, υποδεικνύοντας μάλιστα στον πρωθυπουργό «να προχωρήσει σε αυτά που λέει και να επιβάλει την άποψή του σε μια κυβέρνηση, που αυτή την ώρα είναι παρωδία κυβέρνησης, ή μάλλον να προχωρήσει σε ένα βαθύ ανασχηματισμό»... Γενικότερα, όμως, θεωρεί ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει τελειώσει και πρέπει η αστική τάξη να προετοιμάζει το «διάδοχό» του. «Θεωρώ ότι το πολιτικό σύστημα έχει ξεπεραστεί ολόκληρο», τονίζει, συμπληρώνοντας ότι «χρειάζεται λοιπόν να προετοιμάζεται παράλληλα ένα καινούργιο λαϊκό κίνημα που θα δώσει στην επόμενη φάση τη δυνατότητα να πετύχουμε την ανόρθωση του τόπου». Σπεύδει να διευκρινίσει ότι με τον όρο λαϊκό κίνημα εννοεί «τη συγκέντρωση όλων των δυνάμεων», εννοείται του καθεστώτος. Ολοκάθαροι, λοιπόν, οι σχεδιασμοί και η στρατηγική της πλουτοκρατίας για την «υπέρβαση» της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Το συμφέρον, όμως, του λαού απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Συνταξιούχος του ΙΚΑ ετών 65, έλαβε για τους μήνες Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη 130 ευρώ χαμηλότερη σύνταξη από αυτήν που δικαιούνταν. Οταν απευθύνθηκε στο υποκατάστημα της περιοχής της, ρωτώντας γιατί τα χρήματα της σύνταξής της είναι λιγότερα, της είπαν ότι στα πλαίσια του ελέγχου που διενεργεί το ΙΚΑ, για να εκκαθαρίσει τις λίστες του, ώστε να «μην λαμβάνουν σύνταξη οι πεθαμένοι», πρέπει να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση, στην οποία να δηλώνει ότι ζει (!) και ότι δεν λαμβάνει σύνταξη από κάποιο άλλο ασφαλιστικό ταμείο και μέχρι τον μήνα Ιούνη θα λάβει πίσω αυτά τα χρήματα αναδρομικά. Στο υποκατάστημα των Αγ. Αναργύρων, όπου ανήκει η συγκεκριμένη συνταξιούχος, καθημερινά δεκάδες απόμαχοι της δουλειάς ταλαιπωρούνται σε ατέλειωτες «ουρές» για να εξυπηρετηθούν από τους λιγοστούς υπαλλήλους, με ανάλογες περιπτώσεις σαν την προαναφερόμενη. Κάποιος έλαβε δώρο μόνο για το ΕΚΑΣ και όχι για ολόκληρη την σύνταξη, κάποιου άλλου του κόψανε 90 ευρώ ενώ είχε καταθέσει δήλωση ότι... δεν πέθανε, κάποιου άλλου επειδή δε γνώριζαν τον ταχυδρομικό του κώδικα και πάει λέγοντας.
Απ' ό,τι μας ανέφεραν οι υπάλληλοι του υποκαταστήματος - που οφείλουμε να πούμε ότι δουλεύουν σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, αφού καθημερινά γίνονται οι ίδιοι αποδέκτες των διαμαρτυριών των συνταξιούχων - τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα, ενώ εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν τα χρήματα που «κόβονται» θα επιστραφούν τελικά στους δικαιούχους. Ακόμη όμως και αν επιστραφούν, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι με την παραπάνω μέθοδο η διοίκηση του ΙΚΑ βρήκε έναν εύκολο και προπάντων σιωπηλό τρόπο, ώστε να παρακρατεί μέρος των συντάξεων για να καλύπτει διάφορες λογιστικές «τρύπες». Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι νέες περικοπές στις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις αποτελούν πραγματικότητα πριν καλά καλά η κυβέρνηση ανακοινώσει το νέο πακέτο μέτρων. Και τα χειρότερα έπονται...
Μόνο που δεν είναι μόνο αυτή «η δουλειά τους». Είναι να υπερψηφίζουν αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς, νομοσχέδια, τροπολογίες, ρυθμίσεις και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Μέχρι στιγμής φυσικά την ...κάνουν πολύ καλά, συνεπικουρούμενοι ενίοτε και από βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ., της ΝΔ ή «ανεξάρτητους». Απορούμε πώς το ξέχασε αυτό ο Γ. Πεταλωτής.
Εκτός αν θέλει να μας πλασάρει ξανά το γνωστό παραμύθι περί της «καλής ψυχής» του ΠΑΣΟΚ που «άλλα θέλει κι άλλα κάνει» αναγκασμένο από τη διεθνή οικονομική συγκυρία.
Ελα, όμως, που το ΠΑΣΟΚ (είτε με την «κυβερνητική» είτε με την «κοινοβουλευτική» μορφή του) έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα που δεν απέχει από την πολιτική που ασκεί.
ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΘΕΩΡΙΑ αυτή του Ανδρέα Λοβέρδου. Οποιος μιλάει για ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία το μόνο που κάνει είναι να υπονομεύει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Σε αντίθεση - να υποθέσουμε - με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η οποία με την υποχρηματοδότηση κρατάει τα ιδρύματα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Αυτό συνιστά μήπως αναβάθμιση; Είναι προς όφελος των νοσοκομείων να μην έχουν γιατρούς, νοσοκόμους, μηχανήματα και αναλώσιμα;
Σίγουρα κάποιος ωφελείται από όλη αυτή την ιστορία και είναι φυσικά οι ιδιώτες που αν μπορούσαν θα έχτιζαν μια κλινική δίπλα από κάθε νοσοκομειακό ίδρυμα για να ...τσιμπάνε κατευθείαν τον κόσμο που αναζητά απεγνωσμένα αυτό που αποτελεί δικαίωμά του.
Οσο για τις καταγγελίες περί διαφθοράς και ύποπτων καταστάσεων με τους προμηθευτές, το ΠΑΣΟΚ καλό είναι να μην πολυμιλάει. Γιατί και το σχετικό σύστημα διατηρεί αλλά και το δημιούργησε αφού φρόντισε να μην υπάρχει δημόσια φαρμακοβιομηχανία.
«Είναι δυνατόν - αναρωτήθηκε ο Γ. Παναγόπουλος - να συζητάμε για δημοσιονομικό εξορθολογισμό και να μη γίνεται καμία ουσιαστική συζήτηση για να καταστεί το χρέος και η οικονομία της χώρας βιώσιμη και διαχειρίσιμη;
Είναι δυνατόν δημόσιος πλούτος, δημόσια περιουσία, δίκτυα και υποδομές και κυρίως αγαθά κοινωνικά όπως το νερό, η ενέργεια, να εκχωρούνται εν μια νυχτί χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός;
Είναι δυνατόν να αμφισβητείται το πλαίσιο των συλλογικών συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν την ασπίδα για κάθε εργαζόμενο που αισθάνεται την πλήρη εργοδοτική αυθαιρεσία;».
Για ποιο πράγμα λοιπόν καλεί η πλειοψηφία τους εργάτες στην απεργία; Οχι να μην πληρώσουν το χρέος οι εργάτες, αλλά να καταστεί το χρέος και συνολικά η οικονομία βιώσιμη και διαχειρίσιμη. Ο,τι δηλαδή πασχίζει η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας όλα τα αντεργατικά μέτρα, προκειμένου να γίνει το χρέος «βιώσιμο» και να επανεκκινήσει η καπιταλιστική οικονομία, η οποία θα βγάλει «στον αφρό» και πάλι τους καπιταλιστές για να συνεχιστεί η σκληρή εκμετάλλευση των εργατών.
Οσο για τον όψιμο πόνο του προέδρου της ΓΣΕΕ για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τις συλλογικές συμβάσεις, ας μη μιλάει καλύτερα η πλειοψηφία. Γιατί ήταν αυτή που στήριξε αναφανδόν τις ιδιωτικοποιήσεις, πότε ως «μετοχοποιήσεις», πότε με τους λεγόμενους «στρατηγικούς επενδυτές», ενώ τον ίδιο ρόλο έπαιξε και στην περίπτωση των συλλογικών συμβάσεων.
«Βιώσιμη» εξαπάτηση των εργαζομένων. Αυτό πασχίζει κάθε μέρα η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σε αυτό εντάσσεται και η σημερινή της στάση.
«Οποιος θέλει, ας έρθει να εξηγήσει σε εμάς και στους Ελληνες πολίτες, με ποιον άλλο τρόπο μπορεί να γίνουν αυτά τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή, η πορεία που ακολουθούμε είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, πολλοί, απλώς οδηγούν στη χρεοκοπία, στην περιθωριοποίηση της χώρας και εμείς αυτούς τους δρόμους δεν θα τους πάρουμε». Τάδε έφη Γ. Παπακωνσταντίνου κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο της συνόδου του ΔΝΤ, θέτοντας εκ νέου το ζήτημα του μονόδρομου της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Εχει κάθε λόγο ο υπουργός Οικονομικών και η κυβέρνηση να απευθύνει αυτή την «πρόκληση» στα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, που εμφανίζονται να κραδαίνουν δήθεν «εναλλακτικές λύσεις» εξόδου από την κρίση, ενώ στην πραγματικότητα είναι παραλλαγές της διαχείρισης της κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας. Πράγματι, έχει δίκιο ο υπουργός, δεν υπάρχει άλλος «δρόμος» στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αυτός όμως είναι ο δρόμος που εξοντώνει και πτωχεύει το λαό χάριν της ευημερίας της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ομως, υπάρχει δρόμος εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού και είναι αυτός που δείχνει σταθερά το ΚΚΕ και παρουσιάστηκε αναλυτικά την περασμένη βδομάδα. Είναι ο δρόμος που προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόμος της μετατροπής της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
Τη βολική, πλην όμως παντελώς έωλη, θεωρία ότι οι αποφάσεις για την «έξοδο από την κρίση» λαμβάνονται σε υπερεθνικά και εξωθεσμικά κέντρα, αναπαράγουν το τελευταίο διάστημα πολιτειακοί και κυβερνητικοί παράγοντες, προκειμένου να αποσείσουν από πάνω τους τις ευθύνες για την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της δευτερολογίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είπε χαρακτηριστικά: «Θεωρητικά, σε μια δημοκρατία, ψηφίζεις τον πολιτικό και έχεις την αίσθηση ότι εκεί είναι η εξουσία. Εχει μετατοπιστεί η εξουσία, όμως, αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι. Η εξουσία έχει πάει σε κέντρα που δεν ελέγχονται, εκτός συνόρων πολλές φορές, με τεράστια συγκέντρωση πλούτου». Τη σκυτάλη πήρε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος σε ομιλία του στο Μεσολόγγι τόνισε: «Γνωρίζω ότι, όπως όλοι μας, αγωνιάτε για την πορεία της πατρίδας που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή, πολύπλευρη, βαθιά κρίση. Πολλά δεν εξαρτώνται από εμάς, αλλά από τις αποφάσεις που λαμβάνουν οι ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ασφαλώς και υπάρχει μια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υπερεθνικά, κοινοτικά, όργανα, ωστόσο αυτή ήταν μια συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Δεύτερον, όλες οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί από τις ηγεσίες της ΕΕ έχουν υπερψηφιστεί και από τις εγχώριες κυβερνήσεις του κεφαλαίου, ακριβώς γιατί υπηρετούν το μακροπρόθεσμο συμφέρον της πλουτοκρατίας. Δεν υπάρχουν σχέσεις εξάρτησης ή εξαναγκασμού, αλλά στρατηγικές συμμαχίες για τον ίδιο στόχο, την πτώχευση του λαού για χάρη της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας. Ολα τ' άλλα είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.