Λένε πως ο δρόμος για την κόλαση είναι γεμάτος ρόδα. Και όρκους πίστης και δηλώσεις καλών προθέσεων, να συμπληρώσουμε εμείς. Μόνο που τελικά δεν παύει να είναι δρόμος για την κόλαση. Και όσο το πράγμα αφορά τη μεταφυσική, δε μας πέφτει λόγος. Κι η κόλαση χώρος ύπαρξης είναι για τους θεολογίζοντες. Οταν όμως αφορά εμάς, αφορά το Κόμμα, την εργατική τάξη, ε, τότε μας πέφτει λόγος. Τότε πρέπει να δείξουμε με το δάχτυλο τεντωμένο αυτόν που άλλα νομίζεις ότι λέει κι άλλα κάνει. Και μετά να τραβήξουμε πέρα, ακριβώς αντίθετα.

Χτες διαβάσαμε συνέντευξη του Μ. Κωστόπουλου στο «Εθνος», όπου δηλώνει σε ένα σημείο: «οι κομμουνιστές πρέπει να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στις θέσεις της ΚΕ και να μην αποπροσανατολιστούν»! Τι σχέση έχει αυτή η προτροπή με τον χαρακτηρισμό από τον ίδιο, της Κεντρικής Επιτροπής του Κάπα - Κάπα - Εψιλον - γι' αυτό το όργανο και αυτό το κόμμα μιλά, αν δεν καταλάβαμε λάθος - ως «βρώμικο αφρό»; Είναι τρελοί οι κομμουνιστές να χάνουν το χρόνο τους μελετώντας κείμενα που έχει παράγει ένας «βρώμικος αφρός», όταν είναι φανερό πως αν ισχύει η εκτίμηση του Κωστόπουλου το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να στήσουν στο απόσπασμα όσους αποτελούν το «βρώμικο αφρό»; Ε;

Οσο γερό στομάχι και να έχεις μερικά πράγματα δε χωνεύονται. Ο Κωστόπουλος δεν είναι χτεσινός. Ξέρει πολύ καλά τι λέει. Ξέρει τι σημαίνει να χτυπάς την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Το έχει διδαχτεί από τους ίδιους πρωτοπόρους εργάτες, που το έχουμε διδαχτεί κι εμείς.

Να συνεχίσουμε, λοιπόν, να μελετάμε και με όλη την αγωνία που διακρίνει τον πρωτοπόρο εργάτη να τα δίνουμε όλα για να ισχυροποιηθεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν πλατύτερα την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Ξέρουμε πως αυτό είναι η καλύτερη απάντηση.

Αυτά προς το παρόν.