Η υπεράσπιση της πολιτικής της Σοβιετικής Ενωσης ήταν λάθος. Οπως δεν ήταν λάθη η πολιτική της. Τα τανκς δεν είναι λάθη, δεν ανήκουν στη σοσιαλιστική ιδεολογία (και δεν αναφέρομαι στον ένοπλο αγώνα), ούτε στη σοσιαλιστική τακτική (ο σοσιαλισμός γεννιέται κάτω από τις έντονες αγωνιστικές διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, και όχι από μηχανής στρατιωτικές επεμβάσεις) όπως δεν έφεραν το σοσιαλισμό στην Πράγα, στο Αφγανιστάν, στην Αιθιοπία. Και δυστυχώς αυτά τα λάθη πληρώνει σήμερα το κίνημα. Να πάρει καθαρή επαναστατική κατεύθυνση όχι μόνο στη φρασεολογία, αλλά και στην πολιτική πράξη (συνεργασίες τύπου Ζουράρι), όπως - θα ήθελα να διευκρινιστεί - γιατί, ενώ δε συμμετέχουμε και καταγγέλλουμε τον «κοινωνικό διάλογο» της κυβέρνησης, στο διάλογο που εξήγγειλε ο Α. Παπαδόπουλος για την υγεία, η ΕΣΑΚ συμμετέχει. Να μην πατάμε επιτέλους σε δυο βάρκες, ξεκόβοντας έτσι τελείως από το ρεφορμιστικό παρελθόν (υπογραφές συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τη ΓΣΕΕ, κυβέρνηση Τζαννετάκη), κάνοντας έτσι πάλι δυνατούς τους δεσμούς με την εργατική τάξη και φέρνοντας το ΚΚΕ ισχυρό μπροστάρη και καθοδηγητή στον αγώνα για την αποτίναξη του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου από τη χώρα μας, δίνοντας στο λαό το σοσιαλιστικό όραμα και τον πόθο για μια άλλη κοινωνία δίχως εκμετάλλευση και καταπίεση.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΝΑΣ

Περιστέρι