Στο ΛΑ.Ο.Σ. έβαλαν στόχο να επιβάλλουν στα άλλα κόμματα τέτοια λειτουργία που να τους βολεύει! Ετσι στο πρόγραμμά τους φτάνουν σε σημείο να ζητούν τον εξοβελισμό από το Κοινοβούλιο «ενοχλητικών» φωνών.

Ετσι, στη σελίδα 15 του προγράμματος διαβάζουμε: «Πιστεύουμε ότι τα πολιτικά κόμματα πρέπει να λειτουργούν κάτω από ένα αυστηρό και συνταγματικά οριζόμενο θεσμικό πλαίσιο που θα προκαθορίζει επακριβώς τον τρόπο της λειτουργίας τους. Η συμμόρφωση των κομμάτων με το προβλεπόμενο γι' αυτά πλαίσιο και ο έλεγχος της εφαρμογής όλων των σχετικών διατάξεων που προβλέπονται για αυτά, θα πρέπει να γίνεται σε ετήσια βάση από τη Βουλή, την αρμόδια ΔΟΥ και το Συμβούλιο της Επικρατείας».

Να ορίσουν δηλαδή κάποιοι μεγαλοαστοί πώς να λειτουργεί το κόμμα της εργατικής τάξης, και να του στέλνουν εφοριακούς και δικαστές για να το ελέγχουν...

Στην ίδια σελίδα, ζητούν «να θεσμοθετηθεί η δυνατότητα ανάκλησης της βουλευτικής ιδιότητας όσων αποδεδειγμένα ενήργησαν σε αντίθεση με τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις ή εφόσον το ζητήσει το 15% των ψηφοφόρων της εκλογικής τους περιφέρειας».

Επομένως αν κάποιος βουλευτής θίξει μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την περιφέρειά του, κινδυνεύει από λαϊκιστές και τσιράκια τους, υπαλλήλους τους, ελεγχόμενα ΜΜΕ, να πεταχτεί εκτός Βουλής. Ακόμα κι αν έχει ψηφιστεί από πολύ περισσότερους ψηφοφόρους απ' αυτό το 15%.

Χαρακτηριστική είναι και η θέση του ΛΑ.Ο.Σ. «για το συνδικαλισμό» (σελίδα 17): «...πιστεύουμε ότι ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα έχει διαβρωθεί από έναν άκρατο κομματισμό και καθοδηγείται από μια κομματική συνδικαλιστική αριστοκρατία, που δε διστάζει να λειτουργήσει σε βάρος των αληθινών συμφερόντων των εργαζομένων όταν αυτά έρχονται σε αντίθεση με τις μικροκομματικές ανάγκες των κομμάτων που τους ελέγχουν.

» Προτείνουμε τη δημιουργία ενός ανώτατου συνδικαλιστικού θεσμού, της "Σωματειακής Βουλής", στην οποία θα εκπροσωπούνται ευρύτερα όλες οι παραγωγικές και κοινωνικές τάξεις με τρόπο που θα εμποδίζει την εκδήλωση των προβλημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος. Η Σωματειακή Βουλή, μέσα από διάλογο, θα διαμορφώνει προτάσεις που θα προασπίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και θα υποβάλλονται στην Κυβέρνηση προκειμένου να προωθηθούν και να γίνουν Νόμοι του κράτους».

Ουσιαστικά θέλουν να αναβαθμίσουν την ήδη υπάρχουσα ΟΚΕ (εργαλείο κοινωνικής συναίνεσης που σήμερα - επανδρωμένο από βιομηχάνους και συμβιβασμένους εργατοπατέρες - δρα συμβουλευτικά) σε αποφασιστικό όργανο. Το οποίο θα καπελώνει ως και τη ΓΣΕΕ (ούτε αυτήν δεν ανέχονται, πόσο μάλλον το ΠΑΜΕ). Οργανο που τάχα θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη τις επιθυμίες των Δασκαλοπουλαίων και των Κυριακόπουλων...