ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν βάλει στο στόχαστρο τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών. Τα πεπραγμένα και η προεκλογική δημαγωγία τους αποτελούν κριτήριο για την τιμωρία τους στην κάλπη

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο συνένοχοι για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζόμενων γυναικών στο Δημόσιο, που αργά ή γρήγορα θα εφαρμοστεί με όχημα και την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι κοινές τους ευθύνες φτάνουν ακόμα πιο πέρα. Γνώριζαν και γνωρίζουν τις προθέσεις της ΕΕ να σπρώξει ακόμα πιο πάνω τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης συνολικά των εργαζομένων και να ιδιωτικοποιήσει τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Στη βάση αυτών των κατευθύνσεων, διαμόρφωσαν το σύνολο της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας την τελευταία τουλάχιστον 15ετία. Και βέβαια, είχαν και οι δύο ενεργό συμμετοχή στη διαμόρφωση του νομικού πλαισίου, στη βάση του οποίου παραπέμπεται σήμερα η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Αυτό επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε σχετική προφορική ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, στις 17 Ιούλη 2007, λίγες μόλις μέρες μετά την άσκηση προσφυγής από την ΕΕ κατά της Ελλάδας για το θέμα των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στο Δημόσιο. Στην Ερώτηση, ο Θ. Παφίλης σημείωνε:

«Θεωρεί η Επιτροπή ότι η σύνταξη των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα δεν εντάσσεται στην κοινωνική ασφάλιση; Εκτιμά ότι η διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης δε συνιστά θετική διάκριση υπέρ των γυναικών, που δικαιολογείται από τη δυσμενή και ανισότιμη θέση τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή, ιδιαίτερα στον τομέα της απασχόλησης; Πιστεύει η Επιτροπή ότι η εξίσωση των ορίων ηλικίας στο δημόσιο τομέα πρέπει να γίνει με την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στα 65 έτη ή αντίθετα με τη μείωση του ορίου ηλικίας των ανδρών στα 60 έτη;».

Στις 4/9/2007, η Επιτροπή απαντάει στα ερωτήματα, επισημαίνοντας τα εξής:

«Η Επιτροπή θεωρεί ότι ο ελληνικός Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων αφορά συντάξεις που θα πρέπει να θεωρούνται "αμοιβή" υπό την έννοια του άρθρου 141 της Συνθήκης ΕΚ. Συνεπώς, οι συντάξεις αυτές δεν εντάσσονται στα καθεστώτα κοινωνικής ασφάλισης» (!!)

Δηλαδή, ουσιαστικά η ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, θεωρούν ότι τα συνταξιοδοτικά συστήματα των δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, αλλά εντάσσονται στους νόμους της καπιταλιστικής «ελεύθερης αγοράς», έτσι που οι συντάξεις διαμορφώνονται ως αντάλλαγμα - «αμοιβή» που εξαρτάται αποκλειστικά από τη θέληση του εργοδότη. Δεν αποτελούν κοινωνικό δικαίωμα των εργαζομένων αλλά «αμοιβή» - οικειοθελή παροχή του εργοδότη.

Και, βέβαια, το συνταξιοδοτικό σύστημα του Δημοσίου αποτελεί τον «πιλότο», για να επιβληθεί αυτή η πολιτική σε όλα τα συνταξιοδοτικά συστήματα. Ανοίγει ο δρόμος για την κατεδάφιση του ίδιου του δημόσιου και καθολικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αυτό σημαίνει ότι η συνταξιοδότηση παύει πλέον να αποτελεί υποχρέωση του κράτους και ταυτόχρονα δικαίωμα των εργαζομένων και γίνεται ανταποδοτική παροχή. Να τι υπερψηφίζουν και τα δύο κόμματα του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σε όλα τα όργανα της ΕΕ. Να τι στηρίζουν όλοι οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, όπως ο ΣΥΝ.

Σε άλλο σημείο της απάντησής της, η Κομισιόν σημειώνει απροκάλυπτα:

«Η Επιτροπή θεωρεί ότι οι διαφορετικές ηλικίες συνταξιοδότησης δεν μπορούν να θεωρηθούν θετική διάκριση. "Θετική διάκριση", υπό την έννοια του άρθρου 141(4) της συνθήκης ΕΚ, είναι μέτρα "που προβλέπουν ειδικά πλεονεκτήματα, τα οποία διευκολύνουν το λιγότερο εκπροσωπούμενο φύλο να συνεχίσει μια επαγγελματική δραστηριότητα ή προλαμβάνουν ή αντισταθμίζουν τα μειονεκτήματα στην επαγγελματική δραστηριότητα". Κατά συνέπεια δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μέτρο "θετικής διάκρισης"».

Είναι φανερό το πώς αντιλαμβάνεται η ΕΕ την ισότητα των δύο φύλων: σαν ισότητα προς τα κάτω, ισότητα ως προς τη μιζέρια, τη φτώχεια, τη χειροτέρευση της θέσης τους, την ένταση της εκμετάλλευσης. Μέτρα ισότιμης αντιμετώπισης των γυναικών, σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ, πρέπει να παίρνονται μόνο για να ενισχύσουν την επαγγελματική δραστηριότητα, δηλαδή την περιβόητη «επιχειρηματικότητα».

Και η απάντηση καταλήγει:

«Το κράτος - μέλος είναι ελεύθερο να αποφασίσει τον τρόπο εξίσωσης της ηλικίας συνταξιοδότησης ή άλλους όρους επιλεξιμότητας για την καταβολή συντάξεων, με στόχο να επιτευχθεί η ισότητα των δύο φύλων από κάθε άποψη».

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την κυνική απάντηση της Κομισιόν είναι ξεκάθαρα για το λαό μας: Η πολιτική της ΕΕ για το Ασφαλιστικό είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όλα τα κράτη - μέλη. Ηδη, αυτό ξεκίνησε στη Γερμανία, όπου λίγους μόλις μήνες πριν τα όρια ηλικίας αυξήθηκαν στα 67. Το ίδιο και στη Μ. Βρετανία και ακολουθούν τα υπόλοιπα κράτη - μέλη, στα πλαίσια της ομογενοποίησης - χειροτέρευσης των συστημάτων ασφάλισης της ΕΕ.