Με παράτες και υπό την πλήρη κάλυψη των ΜΜΕ, το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών έτρεξε να προβάλει τη δρομολόγηση - από τον Σεπτέμβριο - των νέων 24 λεωφορείων στην ταλαιπωρημένη από τις συγκοινωνίες πρωτεύουσα. Χτες στην αφετηρία της οδού Ακαδημίας, δύο απ' αυτά, παραδόθηκαν στην ΕΘΕΛ, υπό την παρουσία της ηγεσίας του υπουργείου Μεταφορών, εκπροσώπων των κατασκευαστριών εταιριών, των διοικήσεων των φορέων των αστικών συγκοινωνιών και πλήθους πρσκεκλημένων. Το αυτονόητο, η υποχρέωση δηλαδή της πολιτείας, να αποσύρει το γερασμένο στόλο και να εξασφαλίζει για τα εκατομμύρια των επιβατών οχήματα που να μπορούν τουλάχιστον... να κυκλοφορούν και να τους προσφέρουν στοιχειώδεις συνθήκες μεταφοράς, χωρίς αιδώ, παρουσιάζεται σαν ένας ακόμα άθλος του "εκσυγχρονισμού". Βέβαια, αν και η προμήθεια του τελευταίου λεωφορείου, από τα 750, θα γίνει μόλις... τον Δεκέμβριο του 2001, αν όλα πάνε σύμφωνα με το "πρόγραμμα", δεν έχει και τόση σημασία για την κυβέρνηση. Διανύουμε, άλλωστε, προεκλογική περίοδο, δεν μπορεί να ενοχλούμαστε από τέτοιες λεπτομέρειες...

Οι κάτοικοι όμως της πρωτεύουσας, που καθημερινά λένε "αμήν και πότε", για να φτάσουν ή να επιστρέψουν από τη δουλιά τους, και που μόλις πριν λίγες ημέρες κλήθηκαν να πληρώσουν ακριβότερο εισιτήριο, δεν ξεγελιούνται από τις κυβερνητικές φιέστες. Πολύ περισσότερο που εντός Σεπτεμβρίου, εκτός από τα νέα λεωφορεία, αναμένεται και το νομοσχέδιο που ανοίγει το δρόμο ιδιωτικοποίησης, με τη μια ή την άλλη μορφή, των αστικών συγκοινωνιών. Το ζήτημα λοιπόν είναι αν αυτά τα λεωφορεία που αγοράστηκαν με τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου, θα παραμείνουν δημόσια ιδιοκτησία ή αν θα παραδοθούν προίκα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αν, τελικά, ο πολίτης του Λεκανοπεδίου θα αξιωθεί κάποτε ν' αποχτήσει δημόσιες, φθηνές και αναβαθμισμένες συγκοινωνίες, ή θα υφίσταται τις συνέπειες των εκσυγρονιστικών πειραματισμών και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων.