Παίρνοντας το λόγο ο Αντώνης Χοροζάνης,από τα ναυπηγεία, σημείωσε τα παρακάτω:

"Αγαπητοί προσκαλεσμένοι, αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοίσύντροφοι καιφίλοι.

Η ναυπηγική στη χώρα μας χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Βέβαια το θέμα των ναυπηγείων μπαίνει με έναν τέτοιο τρόπο στην αμυντική βιομηχανία και μάλιστα θα μπορούσε να χρονολογείται από πολύ παλιά, διότι τα σύνορα της χώρας μας στο μεγαλύτερο μέρος εξαρτώνται από τη θάλασσα.

Στη νεότερη ιστορία έπαιξε σοβαρότατο ρόλο στην ανάπτυξη της ναυτιλίας και της βιομηχανίας. Δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον των Νιάρχου και Ανδρεάδη, των επικεφαλής, δηλαδή, εφοπλιστικών ομίλων στη χώρα μας, μέχρι τη δεκαετία του '70. Εκεί βέβαια κάπου σταμάτησε.

Βέβαια, η ναυπηγική βιομηχανία, λόγω και της πολύχρονης εμπειρίας της, θα έπρεπε να συνδεθεί με την αμυντική βιομηχανία και το πολεμικό ναυτικό. Δυστυχώς η αποικιοκρατία, οι Αγγλοι και οι Αμερικάνοι στη χώρα μας, δεν άφηναν να πάρει ανάσα, μας πουλούσαν παλιά πλοία, ανακαινίζοντας το δικό τους στόλο και καταχρέωναν τη χώρα μας μέχρι τώρα.

Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο γεννιέται το πρώτο μεγάλο ναυπηγείο με λεφτά του δημοσίου από τον εφοπλιστή Νιάρχο. Στη δεκαετία του '60 - '70 γεννιέται το δεύτερο μεγάλο ναυπηγείο με λεφτά πάλι του δημοσίου από την οικογένεια Ανδρεάδη.

Ενα παράδειγμα που θα πω παρακάτω από τα ναυπηγεία Ελευσίνας καταδείχνει με ποιον τρόπο αντιμετωπίστηκαν τα ναυπηγεία στη χώρα μας. Η ίδρυση του ναυπηγείου Ελευσίνας από τον όμιλο Ανδρεάδη το 1969 με επένδυση δάνεια της χούντας, δανεικά και αγύριστα, χρησιμοποιήθηκε για εξαγωγή συναλλάγματος στο εξωτερικό.

Αυτό το συνάλλαγμα γινόταν χρέος του ναυπηγείου και το 1975 έφτασε τα 9 δισ. Αυτό το χρέος με παρέμβαση των τότε κυβερνήσεων με ληξιπρόθεσμα δάνεια και υπέρογκα επιτόκια μέχρι και 28% διογκώθηκε υπερβολικά σε βάρος των ναυπηγείων.

Από το 1976 μέχρι το 1992 το ναυπηγείο λειτουργεί με καθεστώς ελέγχου από το δημόσιο μέσω κρατικών τραπεζών. Παρά την έλλειψη οργανωμένης παρέμβασης στη λειτουργία των ναυπηγείων, το δημόσιο εξοικονόμησε συνάλλαγμα, π.χ. από 15 εκ. δολάρια το 1984, έφτασε το 1989 τα 63 εκ. δολάρια και το ποσοστό κάλυψης λειτουργικών δαπανών από 67% έφτασε στο 102%.

Σε αυτή την περίοδο απασχολούσε 2.300 εργαζόμενους εκτός των εργολάβων και προμηθευτών. Στην παραπάνω περίοδο επιδοτούνταν τα ναυπηγεία σε όλη την ΕΟΚ με 26%, αλλά στα δικά μας δε δίνεται καμία επιδότηση. Αντίθετα, στις τραπεζικές δοσοληψίες υπάρχει το πιο ακριβό επιτόκιο και έτσι βοηθούν τη διόγκωση του χρέους".

"Το 1992 η κυβέρνηση της ΝΔ αποφασίζει να τα ιδιωτικοποιήσει χωρίς βέβαια να υπάρχει κάποια μελέτη, που να αποδεικνύει ότι έτσι θα είναι καλύτερα, ώστε τα ναυπηγεία να λειτουργήσουν προς όφελος της χώρας και των εργαζομένων.

Αντίθετα, επικαλούμενοι μόνο τη λογιστική αντίληψη, ότι τα ναυπηγεία έχουν χρέη και αν τα πάρει ο ιδιώτης θα σταματήσουν να έχουν, τα χαρίζει στον όμιλο Περατικού, όπου σε τρία χρόνια φορτώνονται με καινούρια χρέη 22 δισ.

Τα παρατάει ο κος Περατικός και από το 1995 βρίσκονται στο έλεος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι παραπάνω ρυθμίσεις των κυβερνήσεων βρίσκονται στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της "Λευκής Βίβλου".

Και ενώ οι παρεμβάσεις των ιδιωτικοποιήσεων από τις κυβερνήσεις ως το 1995 είναι αρνητικές, ζημίωσαν την εθνική οικονομία, την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας και το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε καινούρια ιδιωτικοποίηση, όπου σήμερα υπάρχουν ναυπηγεία.

Στην περίοδο, όμως, που τα δύο μεγάλα ναυπηγεία λειτουργούν υπό δημόσιο έλεγχο, έχουν ναυπηγήσει εκτός πλοίων μεγάλων βιομηχανικών κατασκευών και πολλά πλοία του πολεμικού ναυτικού. Στην Ελευσίνα δύο αρματαγωγά είναι ήδη στην υπηρεσία του πολεμικού ναυτικού και τρία ολοκληρώνονται και άλλα μικρά ταχύπλοα σκάφη.

Στο Σκαραμαγκά που είναι και το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας, 15 πλοία μεταφοράς πετρελαίου, 2 σκάφη ταχείας εκθέσεως, 10 περιπολικά σκάφη, 4 περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης, 6 πυραυλάκατοι και ένα πρόγραμμα που τελειώνει με τρεις φρεγάτες.

Το μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει για τα δύο μεγάλα ναυπηγεία είναι ότι ενώ έχουν δείξει τις ικανότητες ναυπηγήσεως πλοίων, δεν έχουν καμία υποστήριξη από τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα για σύγχρονη τεχνολογική υποδομή.

Το μόνο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει μέχρι τώρα είναι πώς θα συρρικνώσουν το καλά εξειδικευμένο προσωπικό και θα ρίξουν το κόστος από το εισόδημα των εργαζομένων, αλλάζοντας όλες τις εργασιακές σχέσεις.

Και ενώ χειροκροτούν και βοηθούν την ιδιωτική πρωτοβουλία να έρθει και στα ναυπηγεία, το ερώτημα μένει. Γιατί οι μόνες εργασίες που έχουν τα ναυπηγεία είναι από το δημόσιο; Για το ΚΚΕ η ιδιωτικοποίηση γίνεται σήμερα για να προστεθούν και νέα κέρδη στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αλλά και για να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων.

Παράδειγμα, στην Ελευσίνα ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων σήμερα όπου από 2.300 εργαζόμενοι, μόνιμο προσωπικό αορίστου χρόνου είναι 645 εργαζόμενοι, οι υπόλοιποι μέχρι 1.000 και παραπάνω μπορεί να είναι με συμβάσεις χρόνου έργου και εργολαβίες".

"Το ΚΚΕ εκτιμά ότι τα ελληνικά ναυπηγεία, έστω και σε αυτή τη σημερινή κατάσταση, μπορούσαν να αναπτυχθούν, να προσφέρουν στην εθνική άμυνα και στον εμπορικό στόλο, αλλά και σε κατασκευές μεγάλων έργων υποδομής στην Ελλάδα. Ομως αυτό πρέπει να γίνει σε αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που ακολουθεί η κυβέρνηση, στα πλαίσια των δεσμεύσεων και του συμπληρωματικού ρόλου, που προορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την υποτακτική πολιτική. Πρέπει να γίνει σε μια ανεξάρτητη πολιτική ανάπτυξης της ναυπηγικής βιομηχανίας - πράγμα που δεν μπορεί να γίνει με ιδιώτες, αλλά με το ρόλο του δημόσιου κυρίαρχο - στην κατεύθυνση μιας άλλης συνολικότερης αντιμονοπωλιακής, αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής, με την ίδρυση δημόσιου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας. Μόνο έτσι μπορεί να αντεπεξέλθει στον διεθνή πόλεμο από τις πολυεθνικές του κλάδου, γενικότερα, με Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία και Κορέα.

Παρ' όλα αυτά, το ΚΚΕ είναι υπέρ του να γίνουν πολλές εργασίας του εξοπλιστικού προγράμματος στη χώρα μας σήμερα. Ποτέ όμως δε θα παραιτηθούμε από το να υπερασπιζόμαστε τα δίκαια των εργαζομένων και δε θα δεχτούμε οι εργασίες αυτές να γίνουν το κανάλι για την αλλαγή προς το χειρότερο των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων".