Νέες οικονομικές απαιτήσεις, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, προβάλλουν και πάλι οι εργολάβοι του μετρό της Αθήνας, εκμεταλλευόμενοι τις διάτρητες και σκανδαλώδεις συμβάσεις (αρχική και συμπληρωματική), που υπέγραψαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Στην προσπάθειά τους αυτή οι εργολάβοι δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε είδους εκβιασμό με θύματα τους εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους απειλούνται ήδη με απόλυση ή διαθεσιμότητα, καθώς τα εργοτάξια προοδευτικά ερημώνονται.

Η κατάσταση μάλιστα αυτή αναμένεται να ενταθεί για αρκετούς ακόμη μήνες, καθώς χτεσινή συνάντηση μεταξύ των εργολάβων και των επικεφαλής της εταιρίας, που εκπροσωπεί το ελληνικό δημόσιο "Αττικό Μετρό ΑΕ", έληξε άκαρπη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εργολάβοι επικαλούνται, προκειμένου να διεκδικήσουν τις οικονομικές τους απαιτήσεις, κυρίως τις ασάφειες των συμβάσεων σχετικά με το διαχωρισμό των εργασιών σε "προβλεπόμενες" και "απρόβλεπτες". Ετσι, χαρακτηρίζουν ως "απρόβλεπτα" όλα τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την ακινητοποίηση στους δύο "μετροπόντικες", από τις αρχαιολογικές ανασκαφές, από την αλλαγή ορισμένων μελετών κτλ. και ρίχνοντας την αποκλειστική ευθύνη για τις καθυστερήσεις αυτές στο ελληνικό δημόσιο, διεκδικούν "πανωπροίκια" δεκάδων δισ. δρχ., προκειμένου να συνεχιστούν ή να επισπευστούν τα έργα με εναλλακτικές μεθόδους! Ολες οι πρόσθετες αυτές εργασίες, φυσικά, τιμολογούνται με αυθαίρετες και "φουσκωμένες" τιμές. Παράλληλα υποβάλλουν δεκάδες ενστάσεις στη δικαστική διαιτησία για διάφορα ζητήματα, ώστε να καταφέρουν να αποσπάσουν κάποια απόφαση, με την οποία θα μετατίθεται η ευθύνη των καθυστερήσεων στο ελληνικό δημόσιο. Ιδιαίτερα, λένε οι πληροφορίες, οι γερμανικές εταιρίες - μέλη της κοινοπραξίας των εργολάβων "Ολυμπιακό Μετρό", έχουν "στυλώσει τα πόδια" και δεν υποχωρούν ούτε πόντο από τις αρχικές οικονομικές απαιτήσεις!

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, για την απεμπλοκή του πρώτου "μετροπόντικα" από την πλατεία Καραϊσκάκη οι εργολάβοι διεκδικούν γύρω στα 45 δισ. δρχ., ενώ άλλα 10 δισ. περίπου διεκδικούν για καθυστερήσεις λόγω των αρχαιολογικών ανασκαφών και της αλλαγής των μελετών σε τρεις σταθμούς. Αγνωστο είναι μέχρι στιγμής το τίμημα που ζητούν για την απεμπλοκή του δεύτερου "μετροπόντικα" που σταμάτησε πριν ένα μήνα στην οδό Ερμού, αν και είχαν υποσχεθεί - εγγράφως μάλιστα - ότι δε θα γίνει κάτι τέτοιο. Αρκετά δισ. δρχ. θα στοιχίσει επίσης ο επανασχεδιασμός του σταθμού της Δάφνης, που διαπιστώθηκε ότι πρέπει να γίνει μόλις τέλειωσαν τα έργα διαμόρφωσής του!

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο τεχνικός σύμβουλος της "Αττικό Μετρό", η αμερικανική εταιρία "Μπέχτελ", παρακολουθεί με πλήρη απάθεια την όλη κατάσταση, αν και πληρώνεται από το ελληνικό δημόσιο με αρκετά δισ. δρχ. για να επιβλέπει το έργο και να λύνει ακριβώς τα τεχνικά ζητήματα που ανακύπτουν. Και να φανταστεί κανείς ότι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσέλαβαν την εταιρία αυτή, θεωρώντας τη δημόσια διοίκηση "ανίκανη" να αναλάβει την επίβλεψη ενός τόσο μεγάλου έργου! Παρ' όλα αυτά όμως το έργο αυτό που ξεκίνησε με προϋπολογισμό 170 δισ. δρχ. "τρέχει" σήμερα με 700 δισ. δρχ. τουλάχιστον και είναι άγνωστο πόσο θα φτάσει το κόστος του όταν ολοκληρωθεί...

Αγνωστο επίσης παραμένει ακόμη και το πότε θα ολοκληρωθεί το έργο, που σύμφωνα με την αρχική σύμβαση επρόκειτο να παραδοθεί το Νοέμβρη του 1997, ενώ με τη συμπληρωματική σύμβαση πήρε παράταση μέχρι το Νοέμβρη του 1998. Τώρα αρμόδιοι παράγοντες διοχετεύουν έντεχνα ότι το έργο μπορεί να ολοκληρωθεί την άνοιξη του 1999 ή ακόμη και να παραδοθεί σταδιακά μέχρι το καλοκαίρι του 2000!

Με αυτά και αυτά το μοναδικό μεγάλο έργο που κατάφεραν να αρχίσει να κατασκευάζεται οι κυβερνήσεις του δικομματισμού τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει "Γεφύρι της Αρτας", ενώ με τα διάφορα "πανωπροίκια" και υπερτιμολογήσεις έχουν καταφέρει να στοιχίζει στον ελληνικό λαό "ο κούκος αηδόνι". Οπως μάλιστα έχει καταγγείλει το ΚΚΕ και στη Βουλή πολύ χειρότερα θα είναι τα πράγματα και στα υπόλοιπα μεγάλα έργα που δρομολογούνται (Σπάτα, Ρίο - Αντίρριο, Σταυρού - Ελευσίνας), η εκμετάλλευση των οποίων μάλιστα θα παραχωρηθεί απευθείας στους ιδιώτες για μερικές δεκαετίες, με τρομαχτικές συνέπειες βέβαια στην τσέπη των εργαζομένων.

Ν. Π.