Οταν το 1991 η κυβέρνηση της ΝΔ έφερνε στη Βουλή τη σύμβαση για την κατασκευή του μετρό της Αθήνας, το ΚΚΕ, αλλά και άλλοι - εντός και εκτός του Κοινοβουλίου - κατάγγειλαν το διάτρητο χαρακτήρα της και το γεγονός πως ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των όποιων αναδόχων της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας". Και δεν άργησε η ζωή να δικαιώσει αυτές τις εκτιμήσεις και καταγγελίες. Το 1994, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε συμπληρωματική σύμβαση κι έδωσε "πανωπροίκι" 65 τουλάχιστον δισεκατομμύρια στους εργολάβους, υποκύπτοντας στους εκβιασμούς τους. Και αυτό ήταν ένα πρώτο βήμα. Φτάσαμε στο σημείο - σύμφωνα με υπολογισμούς έγκυρων τεχνικών επιστημόνων - το 50% των κονδυλίων που διατίθενται για το έργο (ολόκληρη, δηλαδή, η κοινοτική επιχορήγηση) μέσω των διάφορων υπερτιμολογήσεων να κατευθύνεται ακέραια στις τσέπες των εργολάβων και όσων φυσικά τους στηρίζουν...

Ετσι, η κατασκευή του μετρό της Αθήνας, που ξεκίνησε με συμβατικό προϋπολογισμό 170 δισ. δρχ., "τρέχει" σήμερα με κόστος 700 περίπου δισ. δρχ. και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει - ούτε κατά προσέγγιση - πού θα σταματήσει αυτός ο πακτωλός των χρημάτων, μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο! Και, δυστυχώς, άγνωστο παραμένει ακόμη και το πότε τελικά θα παραδοθεί το μετρό στη χρήση των Αθηναίων, αφού σύμφωνα με την αρχική σύμβαση αυτό έπρεπε να γίνει το Νοέμβρη του 1997, πήρε την πρώτη παράταση μέχρι το Νοέμβρη του 1998 και τώρα εντέχνως καλλιεργείται από τους αρμόδιους (κυβέρνηση, επιβλέποντες, συμβούλους και εργολάβους) η αίσθηση ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει νωρίτερα από την άνοιξη του 1999 ή ακόμη και από το καλοκαίρι του 2000! Και ήδη τα "όργανα" άρχισαν να χτυπούν κακόηχα: Οι δύο "μετροπόντικες" έχουν ακινητοποιηθεί, εκατοντάδες εργαζόμενοι παίρνουν το δρόμο της απόλυσης και της διαθεσιμότητας - προς δόξαν των κυβερνητικών υποσχέσεων ότι τα μεγάλα έργα θα μειώσουν την ...ανεργία - ενώ σχεδιάζεται παύση των εργασιών για ένα τετράμηνο.

Ολα δείχνουν ότι μπαίνουμε σε ένα νέο σκηνικό εκβιασμών και διαπραγματεύσεων, ανάλογο με τα προηγούμενα, ώστε μετά τις εκλογές να έχουμε μια νέα αναθεώρηση της σύμβασης και από κοντά τα νέα "πανωπροίκια" δεκάδων δισ. δρχ. Δίκαια λοιπόν αναρωτιέται κανείς: Γιατί όλα αυτά; Πού το πάει η κυβέρνηση; Τι κάνει η αμερικανική "Μπέχτελ", που προσελήφθη ως σύμβουλος, με πρόσχημα ότι η δημόσια διοίκηση είναι "ανίκανη" για ένα τόσο μεγάλο έργο;

Είναι προφανές ότι τα κόμματα του δικομματισμού πολύ λίγο ενδιαφέρονται και για τους εργαζόμενους που απολύονται και για την εθνική οικονομία που αιμορραγεί, πληρώνοντας - από την τσέπη φυσικά όλων μας - "πανωπροίκια" δισεκατομμυρίων. Οι διάτρητες και σκανδαλώδεις συμβάσεις του μετρό, που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπέρ των εργολάβων, αποδεικνύουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξυπηρετήσουν τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Και τα ίδια και χειρότερα ετοιμάζονται να κάνουν μετά τις εκλογές και στα υπόλοιπα μεγάλα έργα, παραχωρώντας μάλιστα στους ιδιώτες ακόμη και την εκμετάλλευσή τους για αρκετές δεκαετίες. Την απάντηση βέβαια θα τη δώσει ο λαός και οι εργαζόμενοι, περνώντας στην αντεπίθεση, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που αγωνίστηκε και αγωνίζεται με συνέπεια - μέσα και έξω από τη Βουλή - και κατά της ρεμούλας στα δημόσια έργα.