Την ανάγκη των εργαζομένων για το μεροκάματο εκμεταλλεύονται στο έπακρο και οι λιγοστές βιοτεχνίες ιματισμού που απέμειναν στο νομό. Μεταξύ αυτών ο"Πατακάκης", που χρωστάει στις εργάτριες δεδουλευμένα από τον Φλεβάρη, το Δώρο του Πάσχα και τις υπερωρίες τους από το Γενάρη έως και το Μάη. Μάλιστα, ο εργοδότης έχει εφεύρει έναν τρόπο για να μην πληρώνει καθόλου υπερωρίες. Συγκεκριμένα, σταματάει τις εργάτριες για δύο ή τρεις μέρες με το πρόσχημα ότι δεν έχει δουλιά και έτσι "κλείνει" τις υπερωρίες που έχουν κάνει, ενώ τους τελευταίους τρεις μήνες πραγματοποίησε και 60 απολύσεις.

Στη "Μας Φάσιον" η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων έχουν πρόβλημα με τη σπονδυλική τους στήλη, εξαιτίας της εντατικοποίησης. Στη "Λίνεα" οι εργάτριες απασχολούνται Σάββατα και Κυριακές χωρίς να τις πληρώνονται όπως ορίζει η σύμβαση, αντίθετα παίρνουν μόνο 1.000 δραχμές την ώρα. Η μεταφορά των εργατριών στο εργοστάσιο πληρώνεται από τις ίδιες, οργιάζει η τρομοκρατία και η πίεση, ενώ είναι στη διακριτική ευχέρεια της επιχείρησης ποιες μέρες θα εργαστούν οι εργάτριες. Τέλος, στην "Αντίνου" δεν έχει καταβληθεί ακόμα το Δώρο του Πάσχα, ενώ από τον Αύγουστο του '96 οι εργαζόμενες πληρώνονται έναντι.

"Ελλειψη χρημάτων στάση εμπορίου", αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Δράμα, όπου τα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι πια σύνηθες φαινόμενο. Μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και ο πιο ανίδεος μπορεί να το διαπιστώσει. Στη βόλτα μας αυτή μιλήσαμε με τον έμπορα Χ. Παράσχο,που κι αυτός "βλέπει" το κατάστημά του να οδηγείται στον γκρεμό.

"Οι μικροί έμποροι της Δράμας είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα - σημειώνει - εγώ χρωστάω τέσσερα ενοίκια, ως πότε θα αντέξω, δεν υπάρχουν προοπτικές για μας, τα νοίκια ανεβαίνουν, τα έξοδα γενικά αυξάνουν, ο κόσμος δεν αγοράζει, τι άλλο μένει εκτός από το λουκέτο; Δεν υπάρχει κανένας έμπορας στην πόλη που να μην ανησυχεί, οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν αλλά με τις συζητήσεις δεν κάνουμε τίποτα. Για να φανταστείτε τι γίνεται, πριν τρεις μήνες έπρεπε να παρουσιαστώ στο δικαστήριο, όταν πήγα εκεί ήταν ακόμα 200 έμποροι της πόλης που δικάζονταν για διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές και για χρέη στο ΤΕΒΕ. Ο κόσμος της Δράμας ψωνίζει και ντύνεται από το παζάρι, με ρούχα που κοστίζουν 500 και 1.000 δραχμές. Αυτά τα ρούχα προέρχονται από κατασχέσεις που γίνονται σε καταστήματα και στη συνέχεια τα βγάζουν στο παζάρι σε καλάθια και τα πουλάνε όσο όσο. Τι άλλο να σας πω, αν ζούσατε εδώ θα βλέπατε κάθε μέρα και ένα κλειστό μαγαζί".