Αφορμή για προβληματισμό αποτελεί πάντα η δοκιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων, στην οποία βρίσκονται αυτήν την περίοδο χιλιάδες μαθητές και οι οικογένειές τους. Οπως αποδείχτηκε, η μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων δεν απάλλαξε από το άγχος και από το βάρος της παραπαιδείας, αφού αυτές οι εξετάσεις παραμένουν ο τρόπος με τον οποίο θα επιλεγεί ο συγκεκριμένος αριθμός εκείνων που θα εισαχθούν σε κάθε σχολή, ενώ ταυτίζονται και με την απόλυση από το λύκειο.

Μάλιστα, περισσότερο από άλλες φορές, η διαβάθμιση στη δυσκολία των θεμάτων στα οποία εξετάζονται βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού από τους υποψηφίους, αφού η καθιέρωση της βαθμολογικής βάσης εισαγωγής θα οδηγήσει κάποιους εκτός ανώτατης εκπαίδευσης και θα τους σπρώξει στη συνέχεια στην κάθε λογής κατάρτιση.

Αναδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, η αδυναμία αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος να απαντήσει στις πραγματικές ανάγκες, η ανάγκη για ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση. Απέναντι στο σχολείο που γεμίζει τα μυαλά με ασύνδετες γνώσεις που τελικά προορίζονται για τις εξετάσεις, χρειάζεται, πρώτα από όλα, ένα σχολείο που θα δίνει βασική μόρφωση σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από την ταξική τους καταγωγή και ανεξάρτητα από το τι επάγγελμα θα επιλέξουν αργότερα, θα διαμορφώνει προσωπικότητες που θα χρησιμοποιούν τη γνώση τους προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.