- Πρώτα απ' όλα ο καπιταλισμός αρνείται το σημαντικότερο, το θεμελιώδες δικαίωμα της νεολαίας: Το δικαίωμα στην εργασία.

Στα ύψη, λοιπόν, η ανεργία. Αγγίζει την κάθε ελληνική οικογένεια. Πλήττει όλα τα τμήματα της νεολαίας. Ιδιαίτερα οξυμένο το πρόβλημα είναι στις μικρότερες ηλικίες. Τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας - αναφέρονται στο Δ` τρίμηνο του 1999- «μιλάνε» από μόνα τους! Ο ένας στους τρεις νέους παραμένει άνεργος, ποσοστό 31,8%. Πιο συγκεκριμένα στους νέους ηλικίας 15-19 χρόνων υπάρχουν 48.000 άνεργοι, ποσοστό 41%, στους νέους ηλικίας 20-24 χρόνων υπάρχουν 130.000 άνεργοι, ποσοστό 29% και στους νέους 25-29 χρόνων οι άνεργοι ανέρχονται στις 106.000, ποσοστό 18%.

- Στο στόχαστρο της άρχουσας τάξης βρίσκονται και όσοι από τους «τυχερούς» νέους εργάζονται. Βλέπουμε έτσι καθημερινά να επιδεινώνεται η οικονομική κατάστασή τους. Συνεχίζει να παραμένει άθικτο το καθεστώς της άνισης αμοιβής. Εντείνεται η υπερεκμετάλλευσή τους, τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς η μερική απασχόληση και το ωρομίσθιο και το χειρότερο είναι ότι η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί και οι απολύσεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο!

- Η λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση εντείνει τους ταξικούς φραγμούς. Αποτέλεσμα; Η μείωση των παιδιών που προέρχονται από την εργατική τάξη και τη φτωχή αγροτιά ανάμεσα στους εισαγόμενους στα πανεπιστήμια. Κι ακόμα; Μεγαλώνει όλο και πιο πολύ η αναντιστοιχία των σπουδών με τις πραγματικές παραγωγικές ανάγκες, που σημαίνει: μεγαλύτερη υποβάθμιση, περισσότερες δυσκολίες για δουλιά, πιο δύσκολες συνθήκες ζωής.

- Καμία πλευρά, κανένας τομέας της ζωής, ουδεμία δραστηριότητα της νεολαίας δε μένει ανεπηρέαστη από τη Νέα Ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων. Εντείνονται, κατά συνέπεια, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα, σε σχέση με την αξιοπιστία του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, τον τρόπο ζωής και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η αστική τάξη και τα Κόμματα που την εκπροσωπούν φοβούνται τη νεολαία και τις προοδευτικές της τάσεις. Γι' αυτό, εκμεταλλεύονται το ότι η νεολαία δεν είναι πλήρως κατασταλαγμένη ταξικά και προσπαθούν να την ενσωματώσουν στο σύστημα, κρύβοντας απ' αυτή το πραγματικό τους πρόσωπο, τους πραγματικούς σκοπούς τους. Προσπαθούν να την ξεγελάσουν, να κρύψουν την αντιδραστική, σκοταδιστική, πισωδρομική ουσία των ιδεών και της πολιτικής τους. Προσπαθούν να την κερδίσουν, να την αδρανοποιήσουν ή να την καθυποτάξουν κι αν δεν τα καταφέρουν της προσφέρουν απλόχερα κάθε λογής από τεχνητούς «παραδείσους». Προσπαθούν να αντικαταστήσουν τη σκληρή πραγματικότητα με μια εικονική.

Ο ίδιος ο ΛΕΝΙΝ τόνιζε τις δυνατότητες που υπάρχουν να κερδηθούν οι μάζες της νεολαίας με το μέρος των κομμουνιστών:

«Είμαστε το Κόμμα του μέλλοντος και το μέλλον ανήκει στη νεολαία. Είμαστε το κίνημα των καινοτόμων και η νεολαία δείχνει πάντοτε ενθουσιασμό να ακολουθεί τους καινοτόμους. Είμαστε το Κόμμα που παλεύει με αυταπάρνηση κατά της παλιάς σήψης και η νεολαία πρώτη θα ορμήσει σ' αυτή την πάλη».

Στις σημερινές συνθήκες σίγουρα ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, ο αγώνας κατά της δικτατορίας των μονοπωλίων μπορεί να φλογίζει τη νεολαία. Σήμερα οι νέοι μπορούν και πρέπει να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, κόντρα σ' όλους όσους συντρίμμια κάνουν τα όνειρά τους.

Σωστά το ΚΚΕ τονίζει στην Πολιτική Απόφαση του 15ου Συνεδρίου : «Το νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να αποτελέσει σημαντική δύναμη στο μέτωπο των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δημοκρατικών δυνάμεων, πηγή ανανέωσης και ενδυνάμωσης των γραμμών του.

Στην καθημερινή μας δράση δεν πρέπει ούτε μια στιγμή να μας διαφεύγει ότι η δουλιά μας στη νεολαία είναι καθοριστικής σημασίας. Ούτε στιγμή να μην ξεχνάμε ότι το μέλλον ανήκει σ' αυτόν που έχει μαζί του τη νεολαία. Πρέπει ολόκληρη η δουλιά του Κόμματός μας να διαποτιστεί ακόμη πιο αποφασιστικά από το πρακτικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα των νέων ανθρώπων και την οργάνωση των αγώνων τους. Πρέπει πρώτα απ' όλα να βρεθούμε κοντά στους νέους εργάτες, τους νέους αγρότες, στους άνεργους, στους μαθητές, τους σπουδαστές, τους φοιτητές, τους νέους επιστήμονες, σε κάθε νέα και νέο, ιδιαίτερα από τα λαϊκά στρώματα.