ΝΑ ΠΟΥΝ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ; «Εργαζόμενοι μετά το 1993: Διασαφηνίζεται ότι ισχύει γι' αυτούς αυτό που ισχύει για όλους τους άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, δηλαδή ο Ν. 2084/92 (νόμος Σιούφα) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 3029/02 (νόμος Ρέππα) (...) η τροπολογία ανοίγει το δρόμο για να εισρεύσει ζεστό χρήμα στην κοινωνική ασφάλιση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της κοινωνικής ασφάλισης εργοδότης αποζημιώνει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για το κόστος που προκαλεί» (ο Νίκος Νικολάου στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΝ ΟΙ... ΣΔΙΤ! «Αν δεν υπάρξουν ριζικές τομές στη χρηματοδότηση της δημόσιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των νοσοκομείων, το σύστημα θα είναι καταδικασμένο να φυτοζωεί. Η σημερινή κυβέρνηση όμως από το φόβο του πολιτικού κόστους εμφανίζεται χωρίς ιδέες και χωρίς προτάσεις. Και βέβαια έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα» (από το κύριο άρθρο στα «ΝΕΑ»).

ΕΝΟΣ... ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ, ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ: «Τα εκρηκτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στην Ευρώπη του Μάαστριχτ - στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Ασφαλιστικό - πνίγουν όλο και περισσότερο τους λαούς, κυρίως τα στρώματα των χαμηλοσυνταξιούχων, των ανέργων, της νεολαίας, των μεταναστών» (η επισήμανση από τον Γ. Διακογιάννη στα «ΝΕΑ»).

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ; «Εχουν εξαντληθεί τα όρια ανοχής και αντοχής των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί ότι εμπαίζονται, διότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν δεν πρόκειται να τηρηθούν. Αντίθετα, μάλιστα, θα χάσουν με τις αλλεπάλληλες επιδρομές σε κεκτημένα στο όνομα μιας ανάπτυξης που δεν έρχεται και με συνεχώς κοινωνικές συγκρούσεις δεν πρόκειται να έλθει» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).