Μέρα με τη μέρα φουντώνει η δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών για την εφαρμοζόμενη πολιτική. Η διαρκής όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων και η επιδείνωση της κατάστασης των λαϊκών νοικοκυριών δημιουργούν την αίσθηση ότι «η κυβέρνηση της ΝΔ είναι χειρότερη από την προηγούμενη». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει τα «επόμενα βήματα» στην αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που με τη σειρά τους είχαν πάρει τη σκυτάλη από κυβερνήσεις της ΝΔ...

Ο νόμος, παραδείγματος χάρη, για την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων που ψήφισε το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι παρά «συμπλήρωμα» του νόμου Ρέππα που ψήφισε το 2002 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Ο «γαλάζιος» νόμος για τις εργασιακές σχέσεις («ελαστικό 8ωρο» και κατάργηση των υπερωριών, υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων κ.ο.κ.), δεν είναι παρά συνέχεια των «πράσινων» Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης με τα οποία άνοιξε ο δρόμος για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Το όραμα των «απασχολήσιμων» του Κ. Σημίτη και των ανασφάλιστων νέων του Γ. Παπανδρέου αποτελούν πλέον την εφιαλτική πραγματικότητα, που διαμόρφωσαν από κοινού οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κινούμενες σταθερά στο πλαίσιο των στρατηγικών «ευελιξίας» και «ποικιλίας μορφών απασχόλησης» που συστήνει η ΕΕ. Παρομοίως από κοινού εργάστηκαν για την απαξίωση της δημόσιας Υείας και Παιδείας μετατρέποντάς τες σε εμπόρευμα απρόσιτο για τους «μη έχοντες». Το ίδιο ισχύει και για την αιώνια λιτότητα στην οποία έχουν καταδικάσει τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, την απελευθέρωση των τιμών και την ακρίβεια, τις ασταμάτητες φοροεπιδρομές και την φοροαφαίμαξη των γνωστών υποζυγίων, το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, την καταστροφή του περιβάλλοντος... Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Η πραγματικότητα «κραυγάζει» από μόνη της. Αν κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη, αυτή δείχνει περίτρανα ότι τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων όχι μόνο δε λύνονται με την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά οξύνονται. Δεκαετίες τώρα οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις σε αγαστή συνεργασία και σε εναλλασσόμενους ρόλους, ξηλώνουν συστηματικά τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού και οδηγούν στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών μαζών. Οι ατέλειωτες και θορυβώδεις ψευτοαντιπολιτευτικές κορόνες τους, ποτέ δεν άλλαξαν τα πράγματα προς το καλύτερο για τους «από κάτω». Αντίθετα ήταν, εκτός των άλλων, το απαραίτητο προπέτασμα καπνού στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Οι διαπιστώσεις και οι επισημάνσεις, χιλιοειπωμένες είναι αλήθεια, πλέον δεν αρκούν. Είναι καιρός για πολιτικά συμπεράσματα και κυρίως για κρίσιμες αποφάσεις για τη ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Ευτυχώς υπάρχει εναλλακτική λύση. Είναι αυτή που εκφράζει το ΚΚΕ: Μακριά από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, κοινή δράση εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολουμένων για τη λαϊκή αντεπίθεση, το λαϊκό Μέτωπο και τη λαϊκή εξουσία.