Η ΝΔ εφαρμόζει ως κυβέρνηση το πρόγραμμά της με συνέπεια. Αποτελεί στοιχείο της ψευτοαντιπολίτευσης ο ισχυρισμός ότι η ΝΔ «έταξε πολλά και δεν τα υλοποιεί». Η ΝΔ είχε ως αντιπολίτευση και έχει ως κυβέρνηση την ίδια στρατηγική και την πρόβαλε ξεκάθαρα, όσο κι αν προσπαθούσε να την καλύψει κάτω από την ψευτοαντιπολίτευση, που κι αυτή ασκούσε, όπως ακριβώς κάνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ έταξε στο λαό ψίχουλα, ενώ είπε με σαφήνεια ότι θα εφαρμόσει πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, «κινήτρων» στο κεφάλαιο και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που τις αποκαλεί «μεταρρυθμίσεις».

Το γεγονός ότι ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, προκαλούν ανοιχτά και απαιτούν περισσότερα κέρδη, αποτελεί μέρος του συστήματος, του τρόπου με τον οποίο εκφράζεται η πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Γίνεται τώρα με κυβέρνηση της ΝΔ, γινόταν στο πρόσφατο παρελθόν με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πάντοτε οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, γενικότερα οι πολιτικοί του εκπρόσωποι εμφανίζονται και με ορισμένη διαφοροποίηση από τις φυσικές ενώσεις του κεφαλαίου, τέτοια, ώστε να δικαιολογούν το προσωπείο τους ως υπερταξικών, ως δήθεν εθνικών εκπροσώπων.

Ο ισχυρισμός της ΝΔ, ότι πολιτεύεται ως ενδιάμεσος και δεν παίρνει το μέρος ούτε των εργαζομένων ούτε της εργοδοσίας, είναι πέρα για πέρα υποκριτικός. Ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει μεταξύ του κεφαλαίου και των εργαζόμενων. Σε αυτό κρίνεται η πολιτική κάθε κόμματος.

Υποκρισία αποτελεί και ότι η ΝΔ διορθώνει όσα γκρέμισε το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Οι φωνασκίες του ΠΑΣΟΚ για την περιβόητη απογραφή της οικονομίας αποτελούν προπέτασμα καπνού στο γεγονός ότι άσκησε ως κυβέρνηση και τώρα ασκεί ως αντιπολίτευση αντιλαϊκή πολιτική. Με ή δίχως απογραφή ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει.

Το ΠΑΣΟΚ επικρίνει τη ΝΔ, ότι με την πολιτική της δημιουργεί αδιέξοδα. Υποκρίνεται εκ του ασφαλούς με τον ισχυρισμό ότι η ΝΔ δε θεωρεί συμβατή την ανταγωνιστικότητα με τη βελτίωση της ζωής του λαού.

Τα καλέσματα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στους νέους, να γίνουν «επαναστάτες με αιτία», μόνο θυμηδία προκαλούν. Το ΠΑΣΟΚ θέλει τη νεολαία ενσωματωμένη και συμμέτοχο στην πολιτική της πλουτοκρατίας, δίχως δικαιώματα. Αυτό δε λέγεται επανάσταση, αλλά κοροϊδία. Οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία φέρνουν στο επίκεντρο το γεγονός ότι η ταξική πάλη οξύνεται. Δε φέρνουν την «εργασιακή ειρήνη», την οποία υπερασπίζει το ΠΑΣΟΚ.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα συναντούσαν μεγάλες δυσκολίες στο πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής, αν ο συσχετισμός των δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα ήταν υπέρ των ταξικών δυνάμεων, σε βάρος των δυνάμεων της συναίνεσης και της υποταγής.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στηρίζει την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής και οι κινήσεις της είναι ενταγμένες στη στήριξη της αντιπολιτευτικής - δημαγωγικής προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια του δικομματικού παιχνιδιού.

Οι τουφεκιές για ψίχουλα και για την τιμή των όπλων και η ψεύτικη φιλεργατικότητα των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να κρύψουν τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, ότι επί της ουσίας δεν οργανώνουν τον αγώνα της εργατικής τάξης και ότι η γραμμή τους κινείται στο πλαίσιο της λεγόμενης αντοχής της οικονομίας, του χαρακτηρισμού ως μαξιμαλιστικών των αιτημάτων για τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Το συμπέρασμα είναι ότι όσο αποδυναμώνεται ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός και ενισχύονται οι δυνάμεις του ταξικού κινήματος, οι εργαζόμενοι θα παλεύουν από καλύτερες θέσεις, θα διεκδικούν αποφασιστικά αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους, θα ισχυροποιηθεί ο αγώνας ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική.

Οι ανάγκες της λαϊκής οικογένειας δε χωρούν στην πολιτική των «επιδομάτων» και των «μπόνους», που στοχεύουν στην απομάκρυνση των εργαζομένων από τη συλλογική δράση, από τα κοινά συμφέροντα που έχουν, είτε δουλεύουν στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο τομέα.

Με την πολιτική των «μπόνους» επιχειρείται η διάσπαση των εργαζομένων. Επιχειρείται να περάσει η αποδοχή της ανυπαρξίας δικαιωμάτων. Να τρέχει ο κάθε εργαζόμενος, ως επαίτης, πίσω από τα «αφεντικά», για να εκλιπαρεί τη μείωση της ανέχειας.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν τις πλαστές υπερωρίες που «ευδοκιμούν» σε μια σειρά χώρους. Πρόκειται για έμμεση εξαγορά, που τους φέρνει σε αντίθεση με την υπόλοιπη εργατική τάξη, με την πάλη για κατακτήσεις που μπορούν να υπάρχουν, εφόσον η πάλη διεξάγεται με συνέπεια και έχει προοπτική.

Εργαζόμενοι, ξεπεράστε τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε, είτε είναι η τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς, είτε είναι η ανεργία, είτε άλλοι παράγοντες! Εχετε συμφέρον να γυρίσετε την πλάτη στα κόμματα της πλουτοκρατίας και στους εκφραστές τους στα κοινωνικά κινήματα. Μπορείτε να ορθώσετε το ανάστημά σας στο συμβιβασμό και στην ηττοπάθεια, που σήμερα εκφράζει κυρίως ο ΣΥΝ, στο λαϊκό κίνημα.

Αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων τώρα! Κοινή δράση εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων - ΕΒΕ. Σε αυτό το έδαφος θα προωθείται η συγκρότηση του κοινωνικού αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που μέσα από ταξικές αντιπαραθέσεις θα παρεμποδίζει αντιλαϊκά μέτρα, θα προχωρεί, θα κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία.

ΑΘΗΝΑ 28/03/2006

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ