*

Η στήλη περί της αγιότητας του Βησσαρίωνα δηλώνει παντελώς αναρμόδια (εδώ η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια σε θέματα απλούστερα όπως η Γιουροβίζιον και τα... πέναλτι), αλλά περί των θαυμάτων έχει εμπεδωμένη άποψη και ομολογεί: Ναι, γίνονται θαύματα!

Μην απορείτε καθόλου. Τι άλλο από «θαύμα» είναι αυτή η ανά τους αιώνες «επιχείρηση» με το πολυπλόκαμο «χριστεμπόριο» να έχει καταφέρει να δημιουργήσει - σε μια τόσο μικρή χώρα σαν την Ελλάδα - μια τέτοια αμύθητη περιουσία; Και μιλάμε, βεβαίως, για την εκκλησιαστική περιουσία:

Σε πάνω από 850.000 ανέρχονται τα στρέμματα της ελληνικής γης που βρίσκονται, επισήμως, στην κατοχή της Εκκλησίας. Αλλά η έκταση αυτή, που απαρτίζεται από δάση, δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις, είναι πολύ μεγαλύτερη, δεδομένου ότι οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν καταγράψει τις εκτάσεις που κατέχουν οι διάφορες μονές και οι οποίες δεν ξεπερνούν τα 50 στρέμματα η κάθε μια. Υπάρχει εκτίμηση, λοιπόν, ότι η καλούμενη ως εκκλησιαστική περιουσία ανέρχεται, συνολικά, στα 1.300.000 στρέμματα.

*

Αλλά το «θαύμα» συνεχίζεται. Γιατί η Εκκλησία, εκτός από «τσιφλικάς», είναι και ένας από τους πλέον επιφανείς Κροίσους: Τραπεζικές μετοχές, παχυλό χαρτοφυλάκιο, παχυλότατα διαθέσιμα και καταθέσεις, πακτωλός από ενοίκια, μέγα κομπόδεμα σε τίτλους του Δημοσίου, κτίρια, οικοδομικά συγκροτήματα, μεζονέτες, καταστήματα, διαμερίσματα, γραφεία και δισεκατομμύρια, πολλά δισεκατομμύρια...

*

Είναι, πράγματι, ένα «θαύμα» που μπροστά του ακόμα και το θαύμα της Καννά μοιάζει «μαθητευόμενη ταχυδακτυλουργία». Το πώς η αγνή πίστη των απλών και στην πλειοψηφία τους φτωχών ανθρώπων μετατρέπεται στα χέρια των «εκπροσώπων του Θεού» (υποβοηθούμενων από το Κράτος με την Παιδεία του και τη δημοσιογραφία του «νερού του Καματερού») σε χρυσάφι, σε ομόλογα και κτήματα.