Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά πως οι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε αρένες θανάτου, καθώς οι εργοδότες και η κυβέρνηση της ΝΔ λογίζουν τα μέτρα υγείας και ασφάλειας ως περιττό κόστος. Θυμίζουμε ότι μόλις προχθές 3 εργαζόμενοι (2 στην Πάτρα και ένας στην Κρήτη) τραυματίστηκαν εν ώρα εργασίας.

Αμεση ήταν η απάντηση των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ, που αποφάσισαν επιτόπου στάση εργασίας 12 μ. - 6 μ.μ. ενώ οργάνωσαν και συγκέντρωση έξω από τον ΗΣΑΠ στον Πειραιά. Με πανό που έγραφε «Οχι άλλο αίμα εργατών - Τώρα μέτρα προστασίας της ζωής μας» και σύνθημα «Κέρδη βουτηγμένα τον εργατών το αίμα» δήλωσαν πως δεν θα δεχτούν κανένας άλλος συνάδελφός τους να μη γυρίσει σπίτι, κανένας άλλος να μην σακατευτεί για να αυγατίζουν τα κέρδη τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Το Σωματείο των Εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ προέβη παράλληλα σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, απαιτώντας άμεσα να διενεργηθούν έλεγχοι σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και τα μέτρα ασφάλειας που θα έπρεπε να παρθούν.

Στο σημείο παραβρέθηκε από την πρώτη στιγμή αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ενώ οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ ΣΤΑΣΥ πρότειναν άμεσα τη στάση εργασίας σε όλο το δίκτυο. Επίσης η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και εκλεγμένοι με την ΠΚΣ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά βρέθηκαν εκεί για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.

Την εργοδοσία της ΣΤΑΣΥ καταγγέλλει το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, σημειώνοντας πως «επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι μπροστά στο να βγει η δουλειά αποφέροντας κέρδη για την εργοδοσία, η ζωή και τα μέτρα ασφαλείας που πρέπει να τηρούνται, αποτελούν για αυτούς κόστος. Ας μας πουν πόσο κοστίζει τελικά η ζωή ενός εργάτη;

Το Εργατικό Κέντρο, τα σωματεία, οι εργαζόμενοι στα τρένα έχουν προειδοποιήσει εδώ και καιρό για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στους χώρους δουλειάς, που αποτελούν αρένες θανάτου. Το τραγικό ρεκόρ θανάτων εργαζομένων για το 2025 επιβεβαιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η πολιτική που εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις δίνει αέρα στα πανιά της εργοδοσίας».

Παράλληλα, επισημαίνει πως το νέο νομοσχέδιο για τη 13ωρη δουλειά, η μετατροπή της οικονομίας σε πολεμική, η εντατικοποίηση της εργασίας, το κυνήγι του κέρδους, η ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέτρα ασφαλείας είναι το εκρηκτικό μείγμα που για τους εργαζόμενους σημαίνει φτώχεια, σακάτεμα και θάνατος.