Ηταν 7 Νοέμβρη 1917 (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) όταν η εργατική τάξη, με τους μπολσεβίκους στην πρώτη γραμμή, ξήλωνε την αστική εξουσία, ξεκινώντας τη μεγάλη πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης: «Ο πάγος είχε σπάσει, ο δρόμος είχε χαραχτεί».

Στις 10 το πρωί της 7ης Νοέμβρη 1917, η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή δημοσίευσε το διάγγελμα του Λένιν με τίτλο «Προς τους πολίτες της Ρωσίας!», με το οποίο ο ηγέτης του Κόμματος ανήγγειλε τη νικηφόρα πορεία της Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Το ίδιο βράδυ, στο Σμόλνι, ξεκίνησε τις εργασίες του το 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών. Κατά την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου ήταν παρόντες 649 αντιπρόσωποι, από τους οποίους 390 μπολσεβίκοι, 160 εσέροι, 72 μενσεβίκοι κ.λπ.

Οι μενσεβίκοι, οι δεξιοί εσέροι και οι υπόλοιπες δυνάμεις του συμβιβασμού, όταν πείστηκαν ότι η πλειοψηφία των συνέδρων ήταν με το μέρος των μπολσεβίκων, εγκατέλειψαν επιδεικτικά τη συνεδρίαση. Οσο διαρκούσε το Συνέδριο, οι επαναστατημένοι εργάτες στα αστικά κέντρα συνέχιζαν την προέλασή τους, καταλαμβάνοντας και τα Χειμερινά Ανάκτορα, καταλύοντας έτσι την Προσωρινή Κυβέρνηση.

Η νίκη των μπολσεβίκων δεν ήρθε τυχαία, ούτε ήταν εξαρχής δεδομένη. Οι μπολσεβίκοι νίκησαν γιατί ανταποκρίθηκαν στον ρόλο τους ως επαναστατικής πρωτοπορίας. Κατόρθωσαν μέσα σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες να μένουν ακλόνητοι στον σκοπό, να αντλούν διδάγματα από την ταξική πάλη και κυρίως να αναπτύσσουν - με επικεφαλής τον Λένιν - την επαναστατική θεωρία, να διαμορφώνουν επαναστατική στρατηγική που να υπηρετεί σε όλες τις φάσεις τον αγώνα της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της δικής της εξουσίας.

Το Μπολσεβίκικο Κόμμα έγκαιρα είχε προσανατολιστεί και μάλιστα μέσα στη φωτιά του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στη μαχητική δράση, καλώντας την εργατική τάξη να παλέψει για την έξοδο από τον πόλεμο με ανατροπή της αστικής τάξης της Ρωσίας. Μια κατεύθυνση σε τρομερά αρνητικούς συσχετισμούς, σχεδόν μοναδική στο διεθνές εργατικό κίνημα, που όμως έδωσε στους μπολσεβίκους τη δυνατότητα να ηγηθούν στην Επανάσταση του 1917, κατά τη διάρκεια του πολέμου και κατά τη λήξη του.

Οι Μπολσεβίκοι ήταν το κόμμα που τα μέλη του διαπαιδαγωγήθηκαν μέσα από τις θύελλες και τα επαναστατικά γεγονότα της δεκαετίας του 1900, που έδρασαν σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, όμως με ηγέτη τον Λένιν υπερασπίστηκαν αποφασιστικά τον μαρξισμό ενάντια σε κάθε είδους αναθεώρηση και οπορτουνιστική παρέκκλιση, φρόντισαν να τον αναπτύξουν επαναστατικά, συνενώνοντας τη θεωρία με την αταλάντευτη ταξική δράση.

Το Κόμμα των Μπολσεβίκων σε όλες τις ιστορικές του καμπές διατήρησε σταθερά τον σκοπό της ύπαρξής του ως Κόμματος της εργατικής τάξης και ανέπτυσσε την πολιτική του για την επίτευξη αυτού του σκοπού: Την προετοιμασία του προλεταριάτου για την αποφασιστική μάχη, για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Ο Κόκκινος Οκτώβρης σηματοδοτεί τη στιγμή που έγινε το μεγαλύτερο έως σήμερα επαναστατικό άλμα της ανθρωπότητας προς το μέλλον. Ενα κοσμοϊστορικό γεγονός, που σημάδεψε όσο κανένα άλλο ολόκληρο τον 20ό αιώνα και τη μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τις μέρες μας. Η νίκη της προλεταριακής επανάστασης στη Ρωσία πυροδότησε το πιο σημαντικό κίνημα μαζών για την κοινωνική απελευθέρωση το οποίο γνώρισε η Ιστορία, το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.

Απέδειξε έμπρακτα ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι η εργατική τάξη, η πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη της εποχής μας, μπορεί να οικοδομήσει μια ανώτερη κοινωνία, που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η Σοσιαλιστική Επανάσταση και οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ έδειξε με χαρακτηριστικό τρόπο τι κατακτήσεις μπορεί να έχει ο εργαζόμενος άνθρωπος αν αλλάξουν ο σκοπός και το κριτήριο της παραγωγής, αν φύγει από τη μέση η παρασιτική ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ιδιαίτερα σήμερα, οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες, συνδυασμένες με τις νέες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό σε πανεθνικό επίπεδο, μπορούν να διασφαλίσουν πλήρως την κάλυψη όλων των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.

Το 1917 και ο Οκτώβρης του έγιναν σύμβολα και συνώνυμο της γέννησης ενός καινούργιου κόσμου. Η Επανάσταση ήταν το δημιούργημα της οργανωμένης πολιτικής πάλης των λαϊκών μαζών, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη, που, με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα, επιβεβαίωνε ότι η ανθρωπότητα μπήκε σε νέα ιστορική εποχή. Αυτήν που από τις αρχές του 20ού αιώνα φανέρωσε πως ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, γι' αυτό και χρειάζεται ανατροπή του, αντικατάσταση από το ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις αρχές του '90, το βαρύ πλήγμα στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, που τις συνέπειές του ζούμε έως και σήμερα, αποτελούν ένα φρενάρισμα της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά προσωρινό. Η κοινωνική εξέλιξη και ο κινητήριος μοχλός της, η πάλη των τάξεων, δεν σταματάνε. «Ο πάγος έσπασε», το μέλλον είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός!