Τα τελευταία χρόνια, πριν το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, Αμερικανοί αξιωματούχοι και διπλωμάτες διατράνωναν με κάθε ευκαιρία την ανάγκη «απεξάρτησης» όχι μόνο της ΕΕ, αλλά και των λοιπών κρατών της Ευρώπης, από το ρωσικό φυσικό αέριο. «Η "Gazprom", δηλαδή το Κρεμλίνο, είναι ένα ξίφος στον λαιμό των συμμάχων και των συνεργατών των ΗΠΑ», είχε δηλώσει πέρυσι από τη Θεσσαλονίκη ο υφυπουργός Οικονομικής Διπλωματίας στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, Κερτ Ντόνελι. Παράλληλα, ακόμα πιο έντονα διατυπωνόταν η ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, στο όνομα της οποίας προωθήθηκαν η «πράσινη μετάβαση» και μαζί της η απολιγνιτοποίηση και η επιλογή του φυσικού αερίου ως «στρατηγικού καυσίμου». Πού βρίσκεται η Ευρώπη πλέον; Οι ευρωπαϊκές εισαγωγές LNG αυξήθηκαν φέτος κατά 60% συνολικά σε σχέση με πέρυσι, προκειμένου να καλυφθεί το κενό του ρωσικού φυσικού αερίου από αγωγούς. Το κενό καλύφθηκε με - ακριβότερο - LNG από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, ακόμα και τη Ρωσία (!) και την Κίνα, που για πρώτη φορά έγινε εξαγωγέας LNG, καθώς εισάγει πλέον μεγαλύτερες και φτηνότερες ποσότητες αερίου από τη Ρωσία.