Το γεγονός ότι το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε όταν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ προειδοποιούσε ότι «μπαίνουμε σε έναν νέο κύκλο πολεμικών ανταγωνιστικών αντιπαραθέσεων, σε έναν νέο κύκλο αίματος», ενώ διαψεύστηκαν όλα τα άλλα κόμματα που διατείνονταν ότι μπαίνουμε «στο δρόμο της δημοκρατίας και της ειρήνης και ισχυρίζονταν ότι δεν θα ξαναγίνει πόλεμος», επεσήμανε η Αλέκα Παπαρήγα, τονίζοντας ότι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το παρελθόν, γιατί αυτό διδάσκει και βοηθάει να υπολογίσουμε τι καινούργιο υπάρχει σήμερα και πού πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας.

Ως προς τη Συμφωνία επεσήμανε ότι πρόκειται για μια επιθετική πολεμική συμφωνία, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ΗΠΑ, αλλά και του ελληνικού κράτους, των διεκδικήσεων για σφαίρες επιρροής, των ανταγωνισμών για τις πηγές Ενέργειας και τους δρόμους μεταφοράς της.

Κάλεσε τον ελληνικό λαό «να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη σε καμία ιμπεριαλιστική συμφωνία, ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στο ελληνικό κράτος, σε καμία ελληνική κυβέρνηση και στην αστική τάξη ότι θα διασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας προς όφελος του λαού», απαντώντας στο επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η Συμφωνία είναι δήθεν μονόδρομος για τη διασφάλιση της χώρας μας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας.

Η Αλ. Παπαρήγα κατέρριψε επίσης το επιχείρημα περί «δεδομένων για τις ΗΠΑ ή όχι», σημειώνοντας πως αυτός ο διαχωρισμός που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλαστός. Σημείωσε πως σε «τέτοιες λεόντειες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες» τα κράτη «έχουν και στιγμές που γίνονται οι δεδομένοι μη δεδομένοι και το ανάποδο», ανάλογα με τα συμφέροντα της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής, και έφερε ως παράδειγμα την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ανέστειλε για έξι χρόνια τη συμμετοχή της Ελλάδας από το στρατιωτικό μέλος του ΝΑΤΟ. «Τι έγινε, άλλαξε τότε ο χαρακτήρας της ΝΔ ή τρόμαξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ; Και ο Ντε Γκολ στη Γαλλία το ίδιο έκανε» πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας πως «δεν πρέπει να ταυτίζουμε κάποιους ελιγμούς ή παζαρέματα στο πλαίσιο των συμφωνιών με το δεδομένοι ή μη δεδομένοι, κοροϊδεύουμε τον ελληνικό λαό» και εξηγώντας ότι «μη δεδομένος» από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων «σημαίνει κάθετο ΟΧΙ, για πολιτικούς, οικονομικούς, ιδεολογικούς λόγους, που συσχετίζεται με την προσπάθεια αυτού που λέει ΟΧΙ για να βγει ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο και να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του».

Οσον αφορά το επιχείρημα της μονοδιάστατης ή πολυδιάστατης πολιτικής, που χρησιμοποιούν επίσης τα αστικά κόμματα, τόνισε πως είναι έωλο, καθώς «δεν υπάρχει κυβέρνηση συντηρητική, σοσιαλδημοκρατική ή "αριστερή" στην Ευρώπη, που δεν ακολούθησε πολυδιάστατη πολιτική, με βάση την οποία, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ανέπτυξε σχέσεις με άλλα καπιταλιστικά κράτη που είχαν μάλιστα ανταγωνιστικές σχέσεις με κάποια κράτη της συμμαχίας». Εφερε ως ενδεικτικά παραδείγματα τις κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου που ανέπτυξαν οικονομικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, γιατί το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος είχε ανάγκη αυτές τις συνεργασίες, και παρότι ο προσανατολισμός των Ενόπλων Δυνάμεων παρέμενε στραμμένος προς τον βορρά παρότι δεν υπήρχε από εκεί κανένας κίνδυνος. Μέχρι και η χούντα ανέπτυξε τέτοιες σχέσεις, σημείωσε, εξηγώντας ότι τα οικονομικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης είναι αυτά που καθορίζουν την ασκούμενη πολιτική.

Τέλος, αναφέρθηκε στον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι η χώρα είναι παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας, όταν με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων η χώρα πήρε μέρος σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που άλλαξαν μάλιστα τα σύνορα σε άλλες χώρες, σε Γιουγκοσλαβία, Συρία, Ιράκ. «Πήρατε μέρος, ποιος είναι ο μεγάλος μας περιφερειακός σύμμαχος; Το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, και έχετε σηκώσει ψηλά τις σημαίες... Αφού δεν είστε δεδομένοι γιατί δεν καταγγέλλετε τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ σε βάρος Παλαιστινίων;», διερωτήθηκε.