Παρασκευή 29 Απρίλη 2022 - Κυριακή 1 Μάη 2022
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Για τη στάση του ΚΕΚΡ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

Αρθρο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ

Μετά το άρθρο για τη στάση του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ) θέλουμε επίσης να απαντήσουμε σε ορισμένα ερωτήματα για τη στάση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ) σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ερωτήματα που προκύπτουν και από κάποιες αβάσιμες παρατηρήσεις του ΚΕΚΡ στην Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, που κάποιοι «καλοθελητές», οι οποίοι εχθρεύονται τις θέσεις αρχών του ΚΚΕ και στηρίζουν τα γεωπολιτικά σχέδια της ρωσικής αστικής τάξης, φρόντισαν να μεταφράσουν στα Ελληνικά και να διακινήσουν σε διάφορα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Λίγα λόγια για το ΚΕΚΡ

Παρά το γεγονός πως το ΚΕΚΡ έχει μικρότερο πολιτικό μέγεθος από το ΚΚΡΟ, είναι αρκετά γνωστό στους κομμουνιστές της χώρας μας χάρη στη συμμετοχή του σε μια σειρά πολυμερών δραστηριοτήτων στις οποίες συμμετέχει και το ΚΚΕ, όπως είναι οι Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση».

Πρέπει να πούμε πως το ΚΕΚΡ συγκροτήθηκε στις 30 Νοέμβρη 1991 και ένα από τα πρώτα κόμματα με το οποίο σύναψε διμερείς σχέσεις ήταν το ΚΚΕ.

Το ΚΕΚΡ συμμετείχε στις εκλογές του 1995 (4,5%) και το 1999 (2,2%) με διαφορετικές ονομασίες, ενώ το 2003 ο Β. Τιούλκιν, Α' Γραμματέας της ΚΕ, είχε εκλεγεί βουλευτής μέσα από τις λίστες του ΚΚΡΟ. Από τότε το ΚΕΚΡ δεν μπορεί να λάβει μέρος στις εκλογές, λόγω του αντιδημοκρατικού νόμου για τα πολιτικά κόμματα, που επιτρέπει πολλές αυθαιρεσίες σε βάρος «ανεπιθύμητων» πολιτικών δυνάμεων. Ετσι, έχει χάσει την ιδιότητα του «πολιτικού κόμματος», τόσο αυτοτελώς ως ΚΕΚΡ όσο και ως «συμμαχία», του τεχνητού «πολιτικού κόμματος» που είχε συγκροτήσει με την επωνυμία «ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ» (μτφρ: «Ενιαίο Μέτωπο εργαζομένων Ρωσίας»). Αυτό το στοιχείο δείχνει πως όχι μόνο το αντιδραστικό καθεστώς της Ουκρανίας έλαβε μέτρα σε βάρος των κομμουνιστών, αλλά και η ρωσική αστική δημοκρατία.


Βεβαίως, όπως το ΚΚΡΟ, έτσι και το ΚΕΚΡ δεν έχει μπορέσει να επηρεάσει ευρύτερες εργατικές δυνάμεις της Ρωσίας, ώστε να διαμορφωθεί ένα ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως αποτελεί μια ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση, πως η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική δύναμη, μικρότερη από τις άλλες - όπως αναφέρει στις θέσεις του - που με στρατιωτικά μέσα επιχειρεί στην Ουκρανία για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Την ίδια ώρα, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως αυτή η εξέλιξη έχει και θετικά στοιχεία, και για τον λόγο αυτό τη στηρίζει. Αυτός ο εκλεκτισμός στην τοποθέτησή του, το οδηγεί τελικά στο να στηρίζει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά.

Η εισήγηση στην ΚΕ του ΚΕΚΡ

Στις 26/3/22 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ, που αποφάσισε τη στάση του κόμματος «για τις πολεμικές ενέργειες της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των ενόπλων δυνάμεων του Ντονμπάς στην Ουκρανία», εγκρίνοντας τη σχετική εισήγηση του Πολιτικού Συμβουλίου.

Σε αυτό το ντοκουμέντο, μεταξύ άλλων, αναφέρεται πως «τους πολέμους τούς έφερε στη γη της Σοβιετικής Ενωσης ο καπιταλισμός (...) Πρόκειται για συγκρούσεις σχηματισμού (γένεσης) μιας νέας τάξης εκμεταλλευτών, συγκρούσεις που δημιουργούνται από τον ιμπεριαλισμό ή, ορθότερα, από την επιθυμία να αναδιανεμηθεί ο κόσμος στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ με τη συμμετοχή των συμφερόντων του ξένου κεφαλαίου. Η ενοχή της ρωσικής αστικής τάξης για τις συνεχιζόμενες τραγωδίες είναι αναμφισβήτητη (...) Το ΚΕΚΡ υπογραμμίζει ότι η πραγματική πηγή της υπό ανάλυση σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας, στις οποίες εντάσσεται η Ουκρανία».

Σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ, που δεν βλέπει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας, το ΚΕΚΡ εκτιμά πως «η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ένα νέο, στο στάδιο της γένεσης, ακόμα αρκετά αδύναμο, εξαρτημένο, με στρεβλή οικονομία, αλλά πλήρως, ήδη, ιμπεριαλιστικό κράτος με εξαιρετική όρεξη και επιθυμία να φτάσει στο μέγεθος ενός μεγάλου αρπακτικού». Ταυτόχρονα, σημειώνει πως «οι ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες δεν χρειάζονται τη Ρωσία με μια ισχυρή, ανεπτυγμένη οικονομία ως ισότιμο εταίρο».

Επιπλέον, το ΚΕΚΡ συνδέει τη ρήση του Λένιν για μια «χούφτα χωρών», που κυριαρχούσαν στην εποχή του, με τη σημερινή θεωρητική προσέγγιση που εκτιμά πως οι χώρες του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου», δηλαδή οι πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες, απομυζούν τις χώρες του υπόλοιπου πλανήτη, μεταξύ αυτών και τη Ρωσία. Επιπλέον, «το ΚΕΚΡ και οι σύμμαχοί του, ξεκινώντας από τη λενινιστική αντίληψη της ουσίας του ιμπεριαλισμού, βασιζόμενο στον ορισμό του φασισμού που έδωσε η Κομιντέρν, κατέληξε στην περιγραφή του φαινομένου "φασισμός" στην εξωτερική πολιτική, ή, όπως συχνά χρησιμοποιούμε εκλαϊκευτικά, στη μεταφορική φράση "εξαγώγιμος φασισμός" (...) Ο φασισμός στην εξωτερική πολιτική σήμερα είναι μια κοινή πρακτική των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους». Ας μην ξεχνάμε όμως ότι αυτός ο ορισμός διαμορφώθηκε ενώ υπήρχε και σοβαρή αντιπαράθεση εκ μέρους στελεχών της Κομμουνιστικής Διεθνούς και, το κυριότερο, στην πράξη φάνηκε η αδυναμία του ν' αποδώσει τη σχέση φασισμού - καπιταλισμού κι έτσι να υπολογιστεί στη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Το ΚΕΚΡ εκτιμά ακόμη πως η Ουκρανία είναι ένα φασιστικό κράτος και πως στη χώρα αυτή ο φασισμός «είναι ουκρανικός μόνο ως προς τον τόπο εκδήλωσής του, ως προς τη γλώσσα, ως προς την ιστορική συνέχεια και τη σύνθεση των στελεχών, αλλά ως προς την καταγωγή του είναι εντελώς αμερικανικός».

Σε ό,τι αφορά τις κινήσεις της Ρωσίας θεωρεί πως «ο Πούτιν και οι ρωσικές αρχές δεν οδηγούνται από πατριωτικά αισθήματα αλληλεγγύης» στην αναγνώριση των ΛΔ του Ντονμπάς, αλλά την αξιοποιεί «ως πρόσχημα και ως δικαιολογία για την αποστρατιωτικοποίηση και, δήθεν, αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, δηλαδή αποκλειστικά ως απάντηση στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στο σύνολό τους έφτυσαν συλλογικά τις "κόκκινες γραμμές" του». Επίσης, το ΚΕΚΡ ασκεί κριτική στον αντικομμουνισμό του Πούτιν.

Ταυτόχρονα, ενώ εκτιμά πως «δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι πραγματικοί στόχοι του ρωσικού κράτους σε αυτόν τον πόλεμο είναι απολύτως ιμπεριαλιστικοί, είναι η υπεράσπιση και η ενίσχυση των θέσεων της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στον ανταγωνισμό της παγκόσμιας αγοράς», την ίδια ώρα πιστεύει πως «όσο η ένοπλη επέμβαση της Ρωσίας βοηθά να σωθούν οι άνθρωποι στο Ντονμπάς από τα αντίποινα των τιμωρών, δεν θα αντιταχθούμε σε αυτήν την πραγματική βοήθεια. Ειδικότερα, θεωρούμε αποδεκτό εάν, λόγω συνθηκών, είναι απαραίτητο να ασκηθεί βία κατά του φασίζοντος καθεστώτος του Κιέβου, στον βαθμό που αυτό θα είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου λαού». Ακόμη το ΚΕΚΡ εκτιμά πως στη Ρωσία «η διάταξη των ταξικών δυνάμεων είναι τέτοια που δεν επιτρέπει ακόμη να θεωρήσουμε την εργατική τάξη πλήρες υποκείμενο της πολιτικής (...) Οι κομμουνιστές στην τρέχουσα ιστορική στιγμή στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχουν, και μέχρι να ανέβει το εργατικό κίνημα, δεν θα μπορούν να έχουν μαζική υποστήριξη από τους εργαζόμενους». Για τους λόγους αυτούς στηρίζει την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δεν υπέγραψε την Κοινή Ανακοίνωση των 42 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων και των 30 Κομμουνιστικών Νεολαιών, απ' όλο τον κόσμο, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, του ΚΚ Μεξικού και του ΚΚ Τουρκίας, σε αντίθεση με την οργάνωση νεολαίας του, την RKSM(b) - Επαναστατική Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας (μπολσεβίκοι) - που διατηρεί διμερείς σχέσεις με την ΚΝΕ.

Η λαθεμένη προσέγγιση του σύγχρονου κόσμου και της Ρωσίας

Η παραπάνω προσέγγιση του ΚΕΚΡ, αν και σε αντίθεση από το ΚΚΡΟ, φαίνεται ότι προσπαθεί να προσεγγίσει τις εξελίξεις από ταξική σκοπιά, ωστόσο διολισθαίνει σε σοβαρά θεωρητικά και πολιτικά λάθη, ακόμη και σε «δάνεια» από αστικές αντιλήψεις και από δυνάμεις που το ίδιο το ΚΕΚΡ χαρακτηρίζει οπορτουνιστικές. Αυτές οι αστοχίες το οδηγούν στο «ξέπλυμα» της απαράδεκτης ρωσικής στρατιωτικής εισβολής, που όπως το ίδιο αναγνωρίζει διεξάγεται για ιμπεριαλιστικούς λόγους, στο όνομα της σωτηρίας του λαού του Ντονμπάς.

Το ΚΕΚΡ χαρακτηρίζει τη Ρωσία «αδύναμο», «εξαρτημένο» ιμπεριαλιστικό κράτος, που οι άλλες «ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές χώρες» αρνούνται να αντιμετωπίσουν ως «ισότιμο εταίρο». Αυτά γράφονται λες και οι σχέσεις μεταξύ των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών δεν διακρίνονται από την ανισοτιμία, από την αλληλεξάρτηση των χωρών, και ο μόνος που δεν αντιμετωπίζεται ως «ισότιμος εταίρος» είναι η καπιταλιστική Ρωσία. Αυτά λέγονται για τη Ρωσία, τη 2η στρατιωτική δύναμη στον κόσμο, τη μόνη καπιταλιστική χώρα που μπορεί σήμερα να απειλήσει με πυρηνική καταστροφή την ισχυρότερη ιμπεριαλιστική δύναμη του πλανήτη, τις ΗΠΑ. Μια χώρα με πολύ ισχυρά μονοπώλια, που είναι 5η σε δισεκατομμυριούχους στον κόσμο, που από τη μια είναι 11η στο ονομαστικό μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ και 6η σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, όπως και σε βιομηχανική παραγωγή στον κόσμο, στην οποία δεκάδες κράτη χρωστάνε 27,3 δισεκατομμύρια δολάρια, και η οποία βρίσκεται στην 5η παγκόσμια θέση των χωρών - δανειστών των λεγόμενων αναπτυσσόμενων χωρών, με την 1η θέση να την καταλαμβάνει η Κίνα. Μια χώρα που έχει δυνατότητα να προωθεί την εξωτερική της πολιτική ασκώντας και το δικαίωμα του βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ετσι, το ΚΕΚΡ αγνοεί την πραγματικότητα πως όλα τα καπιταλιστικά κράτη σήμερα, εντασσόμενα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, διαμορφώνουν μεταξύ τους ανισότιμες σχέσεις, στη βάση της ισχύος τους (οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής) και η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις σε αυτήν την ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», ως συνάρτηση όλων των δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών). Το ΚΕΚΡ υπερτονίζει το γεγονός πως σημαντικός προσανατολισμός της ρωσικής οικονομίας είναι η εξόρυξη πρώτων υλών, αγνοώντας άλλους προηγμένους επιστημονικά τομείς στους οποίους η Ρωσία πρωτοπορεί παγκοσμίως (κατασκευή πυρηνικών σταθμών, διαστημικές αποστολές, εμπόριο σύγχρονων όπλων, εμβόλια κ.ά.) Στη βάση αυτής της στρεβλής κατανόησης του σύγχρονου κόσμου «μεταφράζει» κατά το δοκούν τη ρήση του Λένιν για μια «χούφτα χώρες», που γράφτηκε όταν τα 3/4 του πλανήτη ήταν ακόμη αποικίες, και καταλήγει σήμερα στο να αποδέχεται την αταξική αντίληψη των χωρών του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου» (από το οποίο έχουν αφαιρεθεί ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία). Αντίληψη που δεν υπάρχει στο Πρόγραμμα του ΚΕΚΡ, αλλά που τη «δανείζεται» σήμερα από το ισχύον Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ.

Η επιζήμια άποψη περί του «εξαγώγιμου φασισμού»

Το ΚΕΚΡ επαναφέρει στην ανάλυσή του την επιζήμια άποψη περί «εξαγώγιμου φασισμού». Οπως το ΚΚΡΟ, μιλώντας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ τις χαρακτηρίζει «φιλελεύθερο φασισμό», έτσι και το ΚΕΚΡ αποδίδει τον χαρακτηρισμό «φασιστικές» σε ορισμένες από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ). Καταρχάς, ο διαχωρισμός των κρατών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος σε φιλοφασιστικά - φιλοπόλεμα και μη, συσκοτίζει την αιτία γέννησης και ισχυροποίησης του φασιστικού ρεύματος, που βρίσκεται στον ίδιο τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Ετσι, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την άποψη αυτή του διαχωρισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε «κακές» («φασιστικές», «νεοφασιστικές») και σε «καλές» ούτε βέβαια σε εκκλήσεις για να διαμορφώσουμε «αντιφασιστικά μέτωπα» σε αταξική κατεύθυνση, δηλαδή σε συμμαχίες χωρίς κοινωνικοταξικά κριτήρια και να ταχθούμε με τα δήθεν «αντιφασιστικά κράτη».

Η αντίληψη αυτή οδηγεί το κομμουνιστικό κίνημα, την εργατική τάξη στον αφοπλισμό της, στην παραίτησή της από την ιστορική αποστολή της και στη διαμόρφωση μια γραμμής δήθεν «εξυγίανσης» του ιμπεριαλισμού από τις «φασιστικές δυνάμεις». Κι ενώ το ΚΕΚΡ επιμένει σε αναφορές για την αναγκαιότητα της πάλης με τον οπορτουνισμό και στην ανάγκη αναγνώρισης της δικτατορίας του προλεταριάτου, την ίδια ώρα καλεί το κομμουνιστικό κίνημα να συμπορευτεί με τον αντίπαλο, με τις αστικές δυνάμεις, που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα ενάντια στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Στην πράξη, στο όνομα της αντιμετώπισης του φασισμού ανοίγει ο δρόμος για συνεργασία με τον οπορτουνισμό, με τη σοσιαλδημοκρατία, με αστικές πολιτικές δυνάμεις, με τμήματα της αστικής τάξης. Ανοίγει ο δρόμος επιλογής ιμπεριαλιστή. Ετσι, στην πολεμική ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία το κομμουνιστικό κίνημα καλείται να στηρίξει συγκεκριμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα του ότι οι άλλες είναι «φασιστικές».

Η αντίληψη περί «εξαγώγιμου φασισμού» είναι μια αστική αντίληψη, που πρωτοεμφανίστηκε από ρωσικές αστικές πολιτικές δυνάμεις στην «πορτοκαλί επανάσταση» του 2006 στην Ουκρανία. Στη συνέχεια διαδόθηκε από τον επικεφαλής του λεγόμενου «Εργατικού Κόμματος Ρωσίας», Μ. Ποπόφ, που συνεργάζεται με το ΚΕΚΡ και υιοθετήθηκε από το τελευταίο κατά τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Αποτέλεσε αντικείμενο ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης τόσο στο εσωτερικό του ΚΕΚΡ όσο και στο πλαίσιο της «Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» (ΔΚΕ). Οσοι ανατρέξουν στη δημόσια συζήτηση στις σελίδες του σχετικού τεύχους της ΔΚΕ, θα δούνε πως το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε πλήρως, προβλέποντας από το 2014 πως αυτή η αντίληψη θα οδηγήσει σε λαθεμένη συμπόρευση με αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Βασικό επιχείρημα της άποψης περί «εξαγώγιμου φασισμού» είναι ότι οι ΗΠΑ στην εξωτερική πολιτική τους καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο. Το ΚΕΚΡ σ' αυτήν την περίπτωση δεν παίρνει υπόψη του ότι οι συμφωνίες που συνιστούν το Διεθνές Δίκαιο είναι προϊόν του συσχετισμού δυνάμεων και ως τέτοιο έχει γίνει πολύ πιο αντιδραστικό τα τελευταία χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές.

Η κριτική στο ΚΚΕ

Το ΚΕΚΡ προχώρησε σε σχολιασμό της Απόφασης της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, όπου μεταξύ άλλων κατηγορεί το Κόμμα μας πως «το ΚΚΕ έκανε λάθος που είδε στην υπεράσπιση του λαού του Ντονμπάς μόνο ένα πρόσχημα για το Κρεμλίνο για να εξαπολύσει έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό ισχύει, αν πάρουμε τον απώτερο ιμπεριαλιστικό στόχο του πολέμου - την κατάληψη του "μετασοβιετικού χώρου" υπό τον έλεγχο του ρωσικού κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου πρόσχημα, αλλά πραγματική αναγκαιότητα από τη σκοπιά των λαών - θυμάτων του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου (και του ουκρανικού λαού επίσης). Και επομένως, σε αυτό το αντιφασιστικό κομμάτι, υποστηρίζουμε τον πόλεμο των πολιτοφυλακών του Ντονμπάς και του ρωσικού στρατού». Επιπλέον, το ΚΕΚΡ κατηγορεί το ΚΚΕ για έλλειψη αλληλεγγύης στον λαό του Ντονμπάς.

Αυτά γράφονται:

  • Οταν το ΚΚΕ είναι εκείνο το ΚΚ από χώρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που 3 στελέχη του, ένας βουλευτής και αντιπρόεδρος της ελληνικής Βουλής, ένας τότε ευρωβουλευτής του και ένα ακόμα στέλεχός του, βρίσκονται στην επίσημη «μαύρη λίστα» του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου, επειδή το 2014 βρέθηκαν, στο πλαίσιο αποστολής του Κόμματος, στην περιοχή του Ντονμπάς, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον λαό της χώρας, που βέβαια το ΚΚΕ δεν χωρίζει στη βάση της εθνικής και γλωσσικής καταγωγής του, όπως κάνουν άλλοι, ενισχύοντας τον εθνικισμό και τη διαίρεση των λαών.
  • Οταν το ΚΚΕ είναι το κόμμα που σταθερά από το 2014 καταδίκαζε πολύμορφα, και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου, την αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική ανατροπή, που έγινε τότε στην Ουκρανία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και την αξιοποίηση φασιστικών δυνάμεων. Οταν το ΚΚΕ κατήγγειλε τον αντικομμουνισμό, τις απαγορεύσεις στην Ουκρανία, καθώς και τη ρατσιστική πολιτική σε βάρος των ρωσόφωνων πληθυσμών σε Ουκρανία και Βαλτική και στέκεται σταθερά στο πλευρό των κομμουνιστών και της εργατικής τάξης τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία, στη βάση της αρχής του προλεταριακού διεθνισμού.
  • Οταν και εμείς και το ΚΕΚΡ γνωρίζουμε πολύ καλά πως η φύση των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς δεν έχει τίποτα το κοινό με τις Λαϊκές Δημοκρατίες, που είχαν εμφανιστεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, πως οι «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς είναι αστικά καθεστώτα, που επιβίωσαν μονάχα χάρη στην πολύπλευρη στήριξη της ρωσικής αστικής τάξης. Οταν είναι γνωστό πως οι λιγοστοί φιλοκομμουνιστές διοικητές ορισμένων μονάδων των πολιτοφυλακών, που υπήρξαν τα πρώτα χρόνια μετά το 2014, εξολοθρεύτηκαν κάτω από «περίεργες» συνθήκες, ότι τα καθεστώτα αυτά πλήρως ελέγχονται από το Κρεμλίνο, ότι στις γραμμές των πολιτοφυλάκων δρουν ενσωματωμένες ένοπλες ομάδες αντιδραστικών, ακόμη και φασιστικών ρωσικών πολιτικών δυνάμεων.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχει γλιτώσει τον λαό του Ντονμπάς από τον πόλεμο, όπως εκτιμά το ΚΕΚΡ, αλλά τον έχει μετατρέψει σε «κρέας για τα κανόνια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, μιας και μόνο σε αυτήν την περιοχή έχει κηρυχτεί γενική επιστράτευση του πληθυσμού. Επιπλέον, κινδυνεύει να μετατρέψει αυτόν τον λαό στο «σπίρτο» μιας γενικότερης ανάφλεξης, που θα «κάψει» πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς. Σε κάθε περίπτωση, η ενσωμάτωση αυτών των περιοχών από τη Ρωσία, όπως και στην περίπτωση της Κριμαίας, δεν θα τον γλιτώσει από την ταξική εκμετάλλευση, από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, ενώ θα αυξήσει το εθνικιστικό μίσος ανάμεσα στον ρωσικό και τον ουκρανικό λαό και θα δυσχεράνει την αναγκαία κοινή πάλη τους ενάντια στον μοναδικό κοινό αντίπαλο, τον καπιταλισμό.

Αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΚΕΚΡ

Αν στο ΚΚΡΟ η στήριξη στη ρωσική εισβολή δεν είχε σοβαρές εσωκομματικές αντιδράσεις, στο ΚΕΚΡ υπήρξαν σοβαροί τριγμοί, μιας και είναι πλέον φανερή διά γυμνού οφθαλμού η προσχώρηση του ΚΕΚΡ στη γραμμή δικαιολόγησης της ρωσικής αστικής τάξης και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κάτι που δεν συνάδει με τη μέχρι τώρα ιστορική πορεία του. Ετσι, στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ εκδηλώθηκαν σοβαρές διαφωνίες. Ως αποτέλεσμα δύο μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου (οι Αλ. Μπάτοφ και Σ. Κρουπένκο) αποχώρησαν από το κόμμα, όπως και ορισμένα ακόμη μέλη της ΚΕ του.

Η τελευταία εξέλιξη απειλεί να δώσει συντριπτικό ιδεολογικοπολιτικό χτύπημα στο ΚΕΚΡ, όπως φάνηκε και από τη λεγόμενη «Συνδιάσκεψη για τη στήριξη της πάλης ενάντια στον φασισμό στην Ουκρανία», που πραγματοποιήθηκε στις 20/3/22 στην έδρα της ΚΕ του ΚΕΚΡ.

Το ΚΕΚΡ σε επικίνδυνους πολιτικούς δρόμους

Στη «Συνδιάσκεψη» εκτός του ΚΕΚΡ συμμετείχε το εθνικιστικό κόμμα «Αλλη Ρωσία» και ο Βλαντιμίρ Κβατσκόφ, πρώην στρατιωτικός, που είχε συλληφθεί για απόπειρα δολοφονίας του Ανατόλι Τσουμπάις, και αυτοχαρακτηρίζεται «Ρώσος χριστιανός εθνικιστής». Η οργάνωση «Αλλη Ρωσία» ενημερώνει πως ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν: «Συνδιάσκεψη για τη νίκη!» (αξιοποιώντας το γράμμα «Ζ» που φέρουν τα ρωσικά στρατιωτικά οχήματα στον πόλεμο της Ουκρανίας).

Το κόμμα της «Αλλης Ρωσίας» είναι μια εθνικιστική δύναμη, που πριν λεγόταν «Εθνικό - μπολσεβίκικο κόμμα» (κατά το «εθνικοσοσιαλιστικό»), συγκροτήθηκε το 2010 από τον πρώην Σοβιετικό «αντιφρονούντα» Εντουάρντ Λιμόνοφ (πέθανε το 2016). Αξιοποίησε φασιστικά σύμβολα, αντικαθιστώντας τη σβάστικα με το μαύρο σφυροδρέπανο. Μετά τον θάνατο του ιδρυτή της έχει σύμβολο μια κόκκινη σημαία, όπου σε άσπρο κύκλο απεικονίζεται μια μαύρη χειροβομβίδα και σύνθημα «Η Ρωσία τα πάντα, οι άλλοι τίποτα!». Η συγκεκριμένη οργάνωση, που εμφανίζεται ως «φιλοσοβιετική», αλλά αντιμετωπίζοντας την ΕΣΣΔ όχι ως σοσιαλιστικό, αλλά ως ισχυρό κράτος με πολλά εδάφη, θα μπορούσε να καταταχθεί στην ακροδεξιά και φημίζεται για προβοκατόρικες δράσεις. Ισχυρίζεται πως έχει 2.000 ενόπλους που πολεμάνε στο Ντονμπάς. Στο σχετικό βίντεο της εκδήλωσης φαίνεται η ηγεσία του ΚΕΚΡ, διά του σ. Τιούλκιν, να καλεί την ακροδεξιά «Αλλη Ρωσία» σε κοινό εκλογικό μπλοκ. Οπως φαίνεται με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο γίνεται προσπάθεια να «ξεπλυθούν» και να παρουσιαστούν ως πατριωτικές όχι μόνο ακροδεξιές, φασιστικές ή φασίζουσες οργανώσεις της Ουκρανίας, αλλά και της Ρωσίας.

Εννοείται πως οι εξελίξεις αυτές δεν συνάδουν ούτε με την ιστορική πορεία του ΚΕΚΡ ούτε με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο των πολυμερών μορφών συνεργασίας που συμμετέχει (Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση»).

Για το ΚΚΕ είναι διπλά λυπηρό το γεγονός ένα κόμμα με το οποίο είχαμε για πολλά χρόνια διμερείς σχέσεις να οδηγείται σε συμπόρευση με την αστική τάξη της χώρας του, ακόμη και με ακροδεξιές, εθνικιστικές οργανώσεις, εξαιτίας της θεωρητικής αδυναμίας του να επεξεργαστεί στη βάση του μαρξισμού - λενινισμού τις διεθνείς εξελίξεις και τη θέση της χώρας του στον ιμπεριαλιστικό κόσμο.

Αποδεικνύεται πως η επίκληση της ανάγκης της πάλης με τον οπορτουνισμό, όπως και η αναπαραγωγή σημαντικών θεωρητικών όρων, όπως «δικτατορία του προλεταριάτου», καθόλου δεν μπορεί να προφυλάξει ένα ΚΚ από τις κακοτοπιές και τον «ξένο δανεισμό» αντιεπιστημονικών προσεγγίσεων, που μπορούν να το οδηγήσουν στην «ουρά» των επιλογών της αστικής τάξης της χώρας του.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ