«Η Αθήνα πλημμύρισε με φως και λάμψη στο κέντρο και στις γειτονιές». «Η Αθήνα εκπέμπει και φέτος τη λάμψη μίας σύγχρονης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας». Αυτές είναι μερικές μόνο από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της δημοτικής αρχής της Αθήνας, που - όπως λέει - φέρνει πιο γρήγορα τις γιορτές για «να αφήσουμε πίσω το αρνητικό κλίμα της πανδημίας» και καυχιέται για τη φωταγώγηση από προχτές με 60.000 λαμπιόνια του χριστουγεννιάτικου δέντρου στο Σύνταγμα και για τα χιλιάδες χιλιόμετρα γιρλάντες. Η καθημερινότητα όμως των Αθηναίων πίσω απ' αυτήν τη βιτρίνα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε εφιάλτη. Για παράδειγμα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το φωταγωγημένο κέντρο, δρόμοι πλημμυρίζουν με την πρώτη νεροποντή, απειλώντας ζωές και περιουσίες, άνθρωποι κινδυνεύουν στις δεκάδες αφύλακτες σιδηροδρομικές διαβάσεις - «καρμανιόλες», χιλιάδες οδηγοί ταλαιπωρούνται κάθε μέρα στους γύρω δρόμους για να πάνε και να 'ρθουν από τις δουλειές τους. Δομές Υγείας και Πρόνοιας εξαφανίζονται ή υπολειτουργούν, σχολεία μπάζουν νερά ή τα προαύλιά τους γεμίζουν με κοντέινερ. Οι προτεραιότητες του κρατικού μηχανισμού, περιλαμβανομένης και της δημοτικής αρχής, βγάζουν μάτι. Ο αστικός σχεδιασμός για την πόλη είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των ομίλων που επενδύουν στον Τουρισμό, στον Επισιτισμό, στο real estate. Σ' αυτόν τον σχεδιασμό οι λαϊκές ανάγκες δεν περισσεύουν απλά, αλλά στέκονται κι εμπόδιο, οδηγώντας ολοένα και περισσότερο σε υποβάθμισή τους, κάνοντας τον βίο αβίωτο για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους στην πόλη...